Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

προκλήσεων συνέχεια

Σε μια εποχή που οι προσλήψεις σε όλο το δημόσιο τομέα έχουν παγώσει και κόβονται, επιδόματα, μισθοί και συντάξεις, η Βουλή προχωρά στην πρόσληψη προσωπικού, προκαλώντας για άλλη μία φορά το δημόσιο αίσθημα.

Με απόφαση του προέδρου της Βουλής, Φίλιππου Πετσάλνικου, ζητά να προσληφθούν 18 στενογράφοι ως μόνιμοι υπάλληλοι, με όλα τα προνόμια των υπαλλήλων της Βουλής, μέσω της διαδικασίας του ΑΣΕΠ.

Ο κ. Πετσάλνικος επικαλείται έλλειψη προσωπικού αν και ...
συνολικά οι υπάλληλοι του Κοινοβουλίου ξεπερνούν τους 1.200 και πολλοί από αυτούς υποαπασχολούνται. Αξίζει να σημειωθεί ότι όλοι αυτοί οι υπάλληλοι λαμβάνουν 16 μισθούς, ενώ σε όλους τους υπόλοιπους κόβουν τον 13ο και 14ο μισθό.

Αντιδράσεις έχουν προκαλέσει και οι πληροφορίες πως κόμματα, αντιπρόεδροι της βουλής, πρώην πρόεδροι του Κοινοβουλίου και πρώην πρωθυπουργοί έχουν κάνει ρουσφετολογικές προσλήψεις μετακλητών υπαλλήλων, που ξεπερνούν τους 50.

Και όλα αυτά σε μια εποχή που οι πολίτες βλέπουν τα εισοδήματά τους να μειώνονται δραματικά και υποφέρει από τους φόρους που καλείται να πληρώσει για τη συντήρηση του Δημοσίου.

Όλη αυτή η προκλητική στάση από το σώμα της Βουλής έρχεται μετά τις αποκαλύψεις που προκάλεσαν σάλο στο πανελλήνιο ότι κάθε χρόνο οι υπάλληλοι της Βουλής εξακολουθούν να παίρνουν στην τσέπη τους 16 μισθούς ετησίως.

Την ώρα που χιλιάδες μισθωτοί και συνταξιούχοι “βάζουν πλάτη” για τη σωτηρία της χώρας με περικοπές μισθών, επιδομάτων ακόμα και συντάξεων, κάποιοι και συγκεκριμένα οι υπάλληλοι της Βουλής - που τώρα θέλουν να τους αυξήσουν με νέες προσλήψεις - εξακολουθούν να απολαμβάνουν όχι απλά ολόκληρους τους μισθούς τους, αλλά απολαμβάνουν και τον 14ο μισθό, τον 15ο μισθό, αλλά και σε τέτοια συγκυρία και τον 16ο μισθό.

Οι υπάλληλοι της Βουλής είναι οι μοναδικοί υπάλληλοι του δημοσίου που απολαμβάνουν ένα ειδικό μισθολογικό καθεστώς και παρά το γεγονός ότι υπάηρξαν μερικές περικοπές όπως σε έξοδα μετακίνησης, οι προκλητικοί 15ος και 16ος μισθός παραμένουν ως έχουν.

blog απολίτιστο στέκι
διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

η Μακεδονία είναι Ελληνική και αδιαπραγμάτευτη



Την εκστρατεία συνυπογράφουν έως τώρα:

Ανεξάρτητο Ελληνικό Δίκτυο - Πανμακεδονικές οργανώσεις Υφηλίου (Καναδά, ΗΠΑ, Ευρώπης, Αυστραλίας και Αφρικής) - Ελληνο-Αμερικανικό Εθνικό Συμβούλιο (HANC), Ελληνικό Ηλεκτρονικό Κέντρο (HEC) - Hellenic Congress of Quebec

Με αυτή την αφίσσα θα θέλαμε να επιστήσουμε την προσοχή σας στις αδικίες και παραβιάσεις εις βάρος της ιστορικής και πολιτιστικής ταυτότητας που αισθανόμαστε να συμβαίνουν εναντίον των 2.500.000 Ελλήνων της ελληνικής διοικητικής περιφέρειας της Μακεδονίας, οι οποίοι είναι εθνολογικά και γλωσσικά Έλληνες, θεωρούν τους εαυτούς τους εθνικά Έλληνες, και είναι περήφανοι για τη Μακεδονική πολιτιστική τους ταυτότητα εδώ και χιλιετίες. Οι άνθρωποί μας δέχονται τώρα επίθεση από μια αυτοαποκαλούμενη "Μακεδονική" εθνική ταυτότητα της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ). Όντας εθνικά Έλληνες από την ελληνική διοικητική περιφέρειας της Μακεδονίας, θα θέλαμε να εκφράσουμε την έντονη ανησυχία μας για τις προσπάθειες ιδιοποίησης της πολιτιστικής και ιστορικής Μακεδονικής ταυτότητας μας σε αυτή την περιοχή, που προέρχονται από ένα νέο ανεξάρτητο κράτος, το οποίο καταλαμβάνει μόνο ένα μικρό μέρος της αρχαίας γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας.

Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει η διεθνής κοινότητα και το διεθνές νομικό σύστημα να επιτρέψουν την αρχή του αυτοπροσδιορισμού να επηρεάσει την πολιτιστική και ιστορική ταυτότητα που ανήκουν σε άλλο έθνος εδώ και χιλιετίες. Σε κανέναν δε θα πρέπει να επιτραπεί η χρησιμοποίηση ενός όρου εθνολογικά, ο οποίος ανήκει σε ένα άλλο έθνος, πολιτιστικά και ιστορικά για αιώνες. Στην περίπτωσή μας, θα πρέπει να εκληφθεί ως μια προφανής προσπάθεια της πΓΔΜ να οικειοποιηθεί οτιδήποτε Μακεδονικό.

Δεν θα αναφερθούμε στην αρχαία ιστορία (για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την αρχαία Μακεδονία, τον αναπόσπαστο ρόλο της στην ελληνική ιστορία, και την προοπτική του ιστορικού ρεβιζιονισμού της ΠΓΔΜ ως μέσο για την καθιέρωση μιας ταυτότητας στο σύγχρονο κόσμο, παρακαλούμε επισκεφθείτε: macedonia-evidence.org http://macedonia-evidence.org/obama-letter.html), αλλά είναι απαραίτητο να αναφερθεί ότι μετά το τέλος των ρωμαϊκών χρόνων, καθώς και για περισσότερα από 2.000 έτη, η Μακεδονία δεν ταυτιζόταν με συγκεκριμένα και σταθερά διοικητικά ή γεωγραφικά σύνορα. Έως την αυγή του 20ου αιώνα, το όνομα «Μακεδονία» είχε μια γεωγραφική - και όχι εθνική - εννοιολογική απόχρωση. Οι πληθυσμοί που κατοικούσαν ωστόσο στη Μακεδονία κατά το διάστημα αυτό δεν ήταν άμορφες μάζες, αλλά υπήρχαν διαφορετικές εθνότητες. Υπήρχαν Έλληνες, Τούρκοι, Βούλγαροι, Αλβανοί, Εβραίοι, Σέρβοι και Αρμένιοι. Η Οθωμανική απογραφή του 1906, η οποία διενεργήθηκε από τον Χιμλί Πασά για την περιοχή της Μακεδονίας δεν αναφέρει καμία "Μακεδονική" εθνότητα.

Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων οι Οθωμανικές περιοχές μοιράστηκαν μεταξύ πολλών κρατών της περιοχής. Κανένα "Μακεδονικό" έθνος δεν διαιρέθηκε, όπως προσπαθούν συνεχώς να υπονοήσουν οι ακτιβιστές των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων" της ΠΓΔΜ,τόσο στις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και στα μέσα ενημέρωσης. Μόνο ένα μικρό μέρος της αρχαίας περιοχής του αρχικού βασιλείου της Μακεδονίας βρίσκεται στην ΠΓΔΜ.


Περισσότερο από το ήμισυ αυτής της περιοχής, η οποία αντιστοιχεί σε μεγάλο βαθμό με την ιστορική Μακεδονία, ανήκει στην Ελλάδα και αποτελεί εδώ και χρόνια μια ξεχωριστή διοικητική περιφέρεια η οποία ορίζεται επίσης από το όνομα Μακεδονία και κατοικείται από 2.500.000 κατοίκους που, εδώ και αιώνες, αυτοπροσδιορίζονται ως Μακεδόνες με την πολιτιστική και ιστορική σημασία.


Από το 1993 ωστόσο, όταν η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας έγινε ανεξάρτητο κράτος, η ηγεσία της επιμένει στην αποκλειστική χρήση του ονόματος «Μακεδονία» για το νεοσύστατο κράτος, το οποίο αποτελείται κυρίως από Σλαβικό πληθυσμό και διάφορες μειονότητες όπως Αλβανούς (30%), Ρομά, Τούρκους, Βούλγαρους, Έλληνες, Σέρβους κ.α.


Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αποκλειστική χρήση του ονόματος «Μακεδονία», κατά κύριο λόγο υιοθετήθηκε από τους Σλάβους της πΓΔΜ, και η προώθησή τους ως «εθνικά Μακεδόνες» είναι ένα κίνητρο για επεκτατικές αξιώσεις από την πΓΔΜ και τη Διασπορά της. Οι διεκδικήσεις τους ως προς «τα δικαιώματά τους για αυτοπροσδιορισμό" είναι αδικαιολόγητες και παραβιάζουν τα δικαιώματά μας. Κατά συνέπεια, αντιτιθέμεθα σθεναρά στη χρήση του όρου "Μακεδόνας" από ένα Σλαβικό έθνος, βόρεια της Ελλάδας, προς προσδιορισμό των πολιτών του, ενός όρου που αποτελεί μέρος της ιστορίας και του πολιτισμού της Ελλάδας εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η αναγνώριση μιας "Μακεδονικής" εθνότητας, σαφώς και χωρίς αμφιβολία, θα μπορούσε να διεκδικήσει οτιδήποτε Μακεδονικό, συμπεριλαμβανομένης της ιστορίας, του πολιτισμού, ακόμη και των εδαφών, αποσταθεροποιώντας μεταξύ άλλων, ολόκληρη την περιοχή.


ΠΑMΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΥΦΗΛΙΟΥ
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ
διαβάστε περισσότερα »

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

οι πρώτες βροχές


Το μόνο σίγουρο είναι πως κάθε χρόνο για το πανηγύρι του Άργους βρέχει …..πιστός στη παράδοση ο καιρός και φέτος , λίγο μετά την έναρξη, μας έριξε την βροχούλα. Αυτομάτως άλλαξε η ατμόσφαιρα , σε συνδυασμό με τον ήχο από τα αλυσοπρίονα να μονοπωλούν τα ακούσματα του χωριού ,άρχισε να μυρίζει χειμώνας. Φυσικά δεν θα αργήσουν να ανάψουν και οι σόμπες μιας και το ορόσημο για τις βάλουμε φωτιά είναι από το πανηγύρι έως το Πάσχα.
Στο πανηγύρι βρίσκεται όλος ο κόσμος είτε να αγοράσει τα απαραίτητα ρούχα και αξεσουάρ είτε για να φάει σουβλάκια και να πιει καμιά ρετσίνα με την παρέα. Αν και εν μέσω οικονομικής κρίσης δεν πτοούνται και κάνουν τα ψώνια και τις βόλτες στους διάφορους πάγκους …… από ότι λένε οι πρώτες πληροφορίες που έχω φέτος έχει πολλά εμπορεύματα με καλή ποιότητα και σε καλές τιμές, είναι από το γεγονός ότι πολλές επιχειρήσεις έχουν κλείσει λόγο του δυσβάστακτου οικονομικού βάρους και βγήκαν να πουλήσουν στις λαϊκές και τα πανηγύρια. Φυσικά υπάρχουν και οι κλασικοί γύφτοι με την ατάκα ‘’ πάρε καλέ κύριε για να μου κάνεις σεφτέ’’, υπάρχουν και οι ντόπιοι επιχειρηματίες με τις διάφορες ταβέρνες και σημεία πώλησης λουκουμάδων. Γενικώς για μια εβδομάδα το Άργος γίνεται κέντρο προσέλευσης όλων.
διαβάστε περισσότερα »

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

ΠΟΘΕΝ ΑΙΣΧΟΣ

Ανοίγοντας σήμερα το πρωί την τηλεόραση για την ενημέρωση την δική μου αλλά και των θαμώνων του apolnarama άκουσα ότι δημοσιεύτηκαν τα ‘’πόθεν αίσχος’’ των πολιτικών. Από την τηλεόραση πήγα κατευθείαν στο internet και βρήκα την αναλυτική αναφορά. Νομίζω πως η περιγραφή των συναισθημάτων μου, όταν διάβασα το ανάλογο άρθρο ,είναι περιττή… αυτό όμως που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν η δήλωση του ‘’δικού μας’’ φίλιππα πετσάλνικου. Δηλώνει τα χωράφια τα αυτοκίνητα, την βουλευτική αποζημίωση, τις μετοχές, το διαμέρισμα και το σπίτι που έχει μαζί με την ΔΕΞΑΜΕΝΗ ΚΟΛΥΜΒΗΣΗΣ!!!!!!!!!. Δεν λέει ότι έχει ΠΙΣΙΝΑ γιατί είναι απαγορευμένη λέξη …Θυμήθηκα λοιπόν ένα σκετσάκι που είχε ο Χάρρυ Κλυνν και έλεγε…. ‘’Άστα μη τα συζητάς το χαβιάρι μαύρο, το κρασί παλιό, το τυρί μουχλιασμένο’’. Μας κοροϊδεύουν και γελάνε, πλέον, μπροστά μας με τα χάλια μας και με την αφέλεια μας, που κάνουμε ότι μας λένε ,στο όνομα της τρόικα και της μελλοντικής εξυγίανσης της οικονομίας μας, χωρίς να αντιδρούμε ούτε τόσο δα……….. Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ……… κάποτε θα βγάλουμε τις παρωπίδες!!
διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

ετοιμασίες του Σεπτέμβρη


Ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας που σηματοδοτεί την ανηφόρα προς το χειμώνα. Έτσι κατά την διάρκεια του μήνα όλοι ξεκινάνε να ετοιμάζονται με εντατικούς ρυθμούς. Είναι ο μήνας όπου δίνεται η άδεια για την ξύλευση του δάσους και την εξασφάλιση της ζέστης του χειμώνα και φέτος, με τις τιμές που ακούγονται για το πετρέλαιο θέρμανσης, πιστεύω πως πάνω στο δάσος[ στο ΡΜΑΝ] θα γίνει παρανάλωμα του πυρός . Τα πριόνια θα αντηχούν και τα αγροτικά και τα τρακτέρ θα ανεβοκατεβαίνουν δημιουργώντας έτσι κυκλοφοριακό πρόβλημα στα φεγγά τα ‘λώνια………. Μέσα στον ίδιο μήνα επίσης έχουμε και την εμποροπανήγυρη του Άργους, όπου εκτός από τα σουβλάκια που σπεύδουμε όλοι μας να καταναλώσουμε θα αγοράσουμε και τα βρακιά για το χμώνα, όπως συνηθίζουν να λένε οι παλιότεροι κάτοικοι του χωριού μας. Στο τέλος του μήνα θα τρυγήσουμε τα αμπέλια για να συλλέξουμε τα σταφύλια να τα πατήσουμε και να πάρουμε κρασί και την πολύτιμη πρώτη ύλη για τα τσίπουρα………
διαβάστε περισσότερα »

Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

Αρχαία Ελληνικά φύλα

Δωριεις
Λιμοδωριείς (Δωρική Τετράπολη-Δωρίδα)
Υλλείς (βορειοανατολική Πελοπόννησος, δωρικές αποικίες)
Δυμάνες (νοτιοδυτική Πελοπόννησος, δωρικές αποικίες)
Πάμφυλοι (νοτιοανατολική Πελοπόννησος, δωρικές αποικίες)
Κεφαλλήνες
Κεφαλλήνες (Κεφαλλονιά, Ιθάκη)
Δουλιχιείς (Λευκάδα και γύρω νήσοι)
Κουρήτες (νοτιοδυτική Αιτωλοακαρνανία)
Αιτωλοί
Ηλείοι (Ηλεία)
Αιτωλοί (Αιτωλία)

Ακαρνάνες (Ακαρνανία)
Ευρυτάνες (κεντρική και νότια Ευρυτανία)
Αγραίοι (βόρεια Ευρυτανία)
Απέραντοι (βόρεια Ευρυτανία)
Οφιονείς (ανατολική Αιτωλοακαρνανία)
Αποδωτοί (ανατολική Αιτωλοακαρνανία)
Βοιωτοί (Βοιωτία)
Θεσσαλοί (πεδινή Θεσσαλία)
Φωκείς
Φωκείς (Φωκίδα)
Λοκροί
Εσπέριοι ή Οζόλες Λοκροί (νοτιοανατολική Ναυπακτία και δυτική Λοκρίδα)
Επικνημίδιοι Λοκροί και Οπούντιοι Λοκροί ( βόρεια Φωκίδα και ανατολική Φθιώτιδα)
Ηπειρώτες
Άβαντες (βόρεια Ήπειρος, Εύβοια, Χίος)
Αφείδαντες (περιοχή Τεγέας Αρκαδίας)
Βυλλίονες (βόρεια Ήπειρος)
Χάονες (βόρεια Ήπειρος)
Δέξαροι (βόρεια Ήπειρος)
Παραυαίοι (βόρεια Ήπειρος)
Παρωραίοι (μεταξύ Τυμφαίων και Μολοσσών)
Τυμφαίοι (βόρεια Πίνδος)
Ορέστες (Καστοριά)
Ελιμιώτες (Γρεβενά και νότια Κοζάνη)
Αίθικες (βορειοδυτική Θεσσαλία)
Τάλαρες (βορειοδυτική Θεσσαλία)
Μολοσσοί (Ιωάννινα)
Σελλοί (περιοχή Δωδώνης)
Θεσπρωτοί (Θεσπρωτία)
Κασσωπαίοι (Πρέβεζα)
Αθαμάνες (Αθαμανικά όρη)
Αμφιλόχοι (περιοχή Βάλτου, Αμφιλοχία)
Μακεδνοί
Μακεδόνες (Μακεδονία)
Μάγνητες (όρη Όσσας, Πηλίου)
Αιολείς
Περραιβοί (βορειοανατολική Θεσσαλία)
Αινιάνες (δυτική κοιλάδα Σπερχειού)
Λαπίθες (πεδινή Θεσσαλία, αργότερα στις αιολικές αποικίες)
Μινύες (πεδινή Θεσσαλία, αργότερα στις αιολικές αποικίες)
Φλεγύες (πεδινή Θεσσαλία, αργότερα στις αιολικές αποικίες)
Κένταυροι (όρος Πήλιο, αργότερα μαζί με τους Αίθικες)
Δόλοπες (νοτιοδυτική Θεσσαλία)
Έλληνες (νοτιοανατολική Θεσσαλία)
Φθίοι (νοτιοανατολική Θεσσαλία)
Μυρμιδόνες (νοτιοανατολική Θεσσαλία)
Αιολείς (νοτιοανατολική Θεσσαλία)
Μαλιείς (ανατολική κοιλάδα Σπερχειού)
Οιταίοι (όρος Οίτη)
Επειοί (βορειοδυτική Πελοπόννησος)
Αχαιοί (βορειοδυτική Πελοπόννησος, Ζάκυνθος)
Αρκάδες
Αρκτάνες (κεντρική Πίνδος)
Αζάνες (Αρκαδία)
Αρκάδες (Αρκαδία, Κύπρος)
Ίωνες
Αργαδείς (νότια Αττική και ιωνικές αποικίες)
Γελέοντες (νότια Αττική και ιωνικές αποικίες)
Αιγικορείς (όρη Πάρνηθας, Πεντέλης και ιωνικές αποικίες)
Όπλητες (περιοχή Μαραθώνος, βόρεια Αττική)
διαβάστε περισσότερα »

ΤΟ ΨΕΥΔΟΣ ΤΗΣ ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

TOY A. Γ. ΚΡΑΣΑΝΑΚΗ


Tο σχολικό βιβλίο της Α’ τάξης Γυμνασίου «Ιστορία αρχαίων χρόνων ως το 300 π.Χ.» (Λ. ΤΣΑΚΤΣΙΡΑ, Μ. ΤΙΒΕΡΙΟΥ) αναφέρει στη σελίδα 8: «Τα πρώτα ελληνικά φύλα υπολογίζεται ότι έφτασαν στον ελληνικό χώρο γύρω στις αρχές της 2ης χιλιετίας π.Χ.,….. Τα ελληνικά φύλα που έφτασαν στην Ελλάδα ήταν τμήμα της ινδοευρωπαϊκής γλωσσικής οικογένειας στην οποία ανήκαν και τα ιταλικά, οι Κέλτες, οι Γερμανοί, οι Σλάβοι, οι Μήδοι και οι Πέρσες, οι Ινδοί κ.α. …

και στη σελίδα 60: «… Οι Μυκηναίοι ανήκουν στα ινδοευρωπαϊκά φύλα που με αφετηρία τα Ουράλια όρη εξαπλώθηκαν στην Ευρώπη και μέχρι την Ινδία…».




Ωστόσο όλα αυτά είναι λανθασμένες απόψεις για τους εξής απλούς λόγους:

Α) Το ελληνικό έθνος, σύμφωνα με τους Εκαταίο Μιλήσιο (Στράβων 7, 321), Θουκυδίδη (Α, 3 -19), Ηρόδοτο (Α 55 - 95) κ.α., δε σχηματίστηκε από φύλα που ήρθαν στην Ελλάδα από τα Ουράλια όρη το 2000 π.Χ., αλλά αφενός από τα φύλα, που βρισκόταν στην Ελλάδα 80 χρόνια μετά τα Τρωικά, δηλαδή το 1100 π.Χ., και τα οποία κατάγονταν από τα βάρβαρα φύλα των Δαναών, Πελασγών, Φοινίκων κ.α. που είχαν έρθει πιο πριν μεταναστευτικά στην Ελλάδα άλλα από την Αίγυπτο (π.χ. οι Δαναοί) άλλα από την Ασία (π.χ. Φοίνικες, Αργείοι κ.α.) και άλλα από την Ευρώπη (οι Αττικοί κ.α.).

Λέει π.χ. ο Στράβωνας, που αντλεί πληροφορίες από παλαιότερούς του αρχαίους συγγραφείς: «Ο Εκαταίος ο Μιλήσιος λέει ότι η Πελοπόννησο πριν από τους Έλληνες την κατοίκησαν βάρβαροι. Εξάλλου, ολόκληρη σχεδόν η Ελλάδα κατοικία βαρβάρων υπήρξε, στους παλιούς καιρούς, έτσι λογάριαζαν όσοι μνημονεύουν αυτά τα πράγματα, γιατί ο Πέλοπας έφερε ένα λαό από τη Φρυγία στη χώρα που απ' αυτόν ονομάστηκε Πελοπόννησος, κι ο Δαναός από την Αίγυπτο, κι οι Δρύοπες, οι Καύκωνες κι οι Πελασγοί κι οι Λέλεγες και άλλοι τέτοιοι λαοί μοίρασαν τους τόπους πάνω και κάτω από τον ισθμό. Γιατί την Αττική κατέλαβαν Θράκες που ήρθαν με τον Εύμολπο, τη Δαυλίδα της Φωκίδας ο Τηρεύς την Καδμεία οι Φοίνικες που ήρθαν με τον Κάδμο, και την ίδια τη Βοιωτία κατέκτησαν οι Aονες, οι Τέμμικες και οι Ύαντες.» (Στράβων 7, 321)

Τα ίδια λένε και ο Ηρόδοτος και ο Θουκυδίδης και επιπλέον ότι αρχικά, πριν από τα Τρωικά, δεν υπήρχαν έθνη ή Έλληνες και βάρβαροι, αφού ο Όμηρος, που έζησε μετά τα Τρωικά, δεν αναφέρει τέτοιες ονομασίες. Υπήρχε μόνο το βαρβαρικό έθνος και από αυτό μετά τα τρωικά, ξέκοψε το ελληνικό. Πρώτοι που αποκόπηκαν, λέει ο Ηρόδοτος(Α 55 – 95 κ.α.), μετά τα Τρωικά (1200 π.Χ.) και δημιούργησαν ξέχωρο έθνος, το ελληνικό έθνος, ήταν οι Δωριείς και μετά προσχώρησαν σ’ αυτό οι Ίωνες ή Αθηναίοι, οι νησιώτες κ.α., καθώς και όλοι οι Πελασγοί και πάρα πολλά άλλα βαρβαρικά φύλα. Β) Ινδοευρωπαϊκή γλώσσα ή φυλή δεν υπήρξε ποτέ, αφού:

Ο Θουκυδίδης (Α, 2 – 19) λέει ότι μέχρι και την τελευταία μετακίνηση των Δωριέων που έγινε μετά τα Τρωικά (το 1120 περίπου π.Χ.) δεν υπήρχαν μόνιμοι κάτοικοι στην Ελλάδα, επειδή μέχρι τότε δεν υπήρχε γεωργία και εμπόριο και εξ αυτού οι άνθρωποι έπρεπε να μεταναστεύουν για εξεύρεση πηγών διατροφής (και μάλιστα η πιο ισχυρή ομάδα όπου πήγαινε έδιωχνε την άλλη, για να εκμεταλλευτεί αυτή το χώρο), αλλά διάφορα μεταναστευτικά φύλα, όπως οι Πελασγοί, οι Κάρες, οι Φοίνικες κ.α. Επομένως μέχρι τα τρωικά δεν υπήρξε μια μεγάλη και συγκεκριμένη φυλή σε κάποιον μεγάλο τόπο, αλλά φυλετική ανομοιομορφία και ανομοιογένεια εξαιτίας των συνεχών μετακινήσεων των πληθυσμών άλλοτε με ειρηνικό τρόπο (μετανάστευση, αποικισμός) και άλλοτε με βίαιο (πόλεμοι, διωγμοί).
Δεν υπάρχει καμιά αρχαία μαρτυρία ή κανένα αρχαιολογικό εύρημα που να στηρίζει αυτή τη θεωρία. Η θεωρία των ινδοευρωπαίων και γενικά των ομογλωσσιών όχι μόνο δε στηρίζεται σε κανένα συγγραφικό, αρχαιολογικό και ανθρωπολογικό δεδομένο, αλλά αγνοείται ακόμη και από την τις μυθολογίες όλων των λαών. Μα, αν υπήρξε π.χ. ινδοευρωπαϊκή φυλή, άρα και γλώσσα, τότε θα είχε αφήσει γραπτά ή αρχιτεκτονικά μνημεία. Έπειτα είναι λογικό το να λέμε π.χ. ότι οι Ινδοί, που είναι σχεδόν μαύροι και κατοικούν στα βάθη της Ασίας, ανήκουν στην ινδοευρωπαϊκή φυλή ή συγγενείς των Ελλήνων και οι μελαχρινοί Κρητικοί όχι;!

Κοινή γλώσσα των ανθρώπων υπήρξε μόνο επί εποχής των πρωτόπλαστων (Αδάμ και Εύας). Από τότε, όμως, μέχρι σήμερα όλα έχουν αλλάξει. Οι διάφορες γλώσσες που υπάρχουν σήμερα δεν είναι ούτε μεταποίηση αυτής της αρχικής ούτε και μεταποίηση ή απόκομμα άλλης, αλλά ξέχωρα λαϊκά διαχρονικά δημιουργήματα, οφειλόμενα στη γλωσσική ικανότητα που χάρισε ο Θεός ή η Φύση στον άνθρωπο. Κάθε γλώσσα είναι και ένα ξέχωρο ή ιδιαίτερο λαϊκό διαχρονικό δημιούργημα, με τη δική του τεχνική και καλλιτεχνία, και δεν είναι κάτι που πήγασε από κάποιον άνθρωπο, για να μεταδοθεί στον επόμενο και κείνος σε άλλο. Πιο απλά, οι γλώσσες είναι δυναμικά (κάτι ως οι ζωντανοί οργανισμοί) και όχι στατικά δημιουργήματα. Όλες οι γλώσσες συνεχώς εμπλουτίζονται και μεταποιούνται για πιο εύκολη χρήση και σωστή απόδοση, άρα μεταβάλλονται. Ο λόγος, άλλωστε, που αφενός οι νέοι δεν καταλαβαίνουν τη γλώσσα των αρχαίων ή που και αν ακόμη μια γλώσσα έχει προκύψει ως διάλεκτος, παύει κάποια στιγμή να έχει ομοιότητα ως προς τη γλώσσα απ’ όπου προέκυψε και αφετέρου ο κάθε λαός (η κάθε ανθρώπινη ομάδα) έχει και τη δική του γλώσσα (ή τους δικούς του γλωσσικούς κανόνες, τις δικές του λέξεις κ.τ.λ.) ή που υπάρχουν τόσες γλώσσες όσοι και οι λαοί (ή οι ανθρώπινες ομάδες). Σαφώς κάποιες γλώσσες μπορεί να προέρχονται από διαλέκτους άλλων γλωσσών, όμως άλλο αυτό και άλλο τι έγινε στη συνέχεια.

Το μεγαλύτερο ποσοστό των λέξεων της κάθε γλώσσας είναι ξένες λέξεις. Κάτι που δε φαίνεται, επειδή οι ξένες λέξεις σε μια γλώσσα δεν μπαίνουν την ίδια στιγμή, αλλά σιγά-σιγά, οπότε οι αρχικές ξένες λέξεις μετά από καιρό (αφού πάθουν και μικρή παραποίηση στα τοπικά πλαίσια) μας φαίνονται ως δικές μας.

Σήμερα οι λέξεις π.χ. της αγγλικής γλώσσας, σύμφωνα με τον W. Skeat, είναι: 32% γαλλικές, 18% αγγλοσαξονικές, 14,4% λατινικές, 12,5% ελληνικές, 23,1% από άλλες γλώσσες. Κατ’ άλλους οι ελληνικές λέξεις είναι ακόμη σε πιο μεγάλο (30 %) ποσοστό.


Φυσικά οι γειτονικοί και οι ομόθρησκοι λαοί συναλλάσσονται πιο εύκολα, άρα έχουν και πιο πολλά κοινά ονόματα και κοινές λέξεις από τους άλλους λαούς, οπότε και γι αυτό και οι γλώσσες τους φαίνονται πιο συγγενείς. Άλλο, όμως αυτό και άλλο η συγγένεια των λαών και των γλωσσών τους. Παρέβαλε ομοίως ότι κάθε επάγγελμα και κάθε γεωγραφική περιοχή (π.Χ. Κρήτη, Ήπειρος κ.τ.λ.) έχει είτε ξέχωρους ιδιωματισμούς είτε ξέχωρες ορολογίες. Οι καλούμενοι διάλεκτοι και ποικιλίες της γλώσσας.

Οι γλώσσες δεν είναι μόνο λέξεις, αλλά και άλλα πράγματα (είναι κανόνες σύνταξης, σχήματα λόγου, κλίση, συστατικά στοιχεία λέξεων κ.τ.λ.). Συνεπώς για να κρίνει και να κατατάξει κάποιος όλες τις γλώσσες σε οικογένειες, θα πρέπει να τις ξέρει όλες και μάλιστα σε βάθος, σε όλα τους τα στοιχεία, κάτι που τον 18-19 αι. δεν ήταν σε θέση να κάνει κανείς.

Αν οι κοινές λέξεις μεταξύ δυο ή περισσοτέρων γλωσσών είναι προσδιοριστικό κοινής καταγωγής τους, τότε ή μ' αυτήν τη λογική θα μπορούσαμε να πούμε ότι όλες οι σημερινές γλώσσες έχουν «μητρική γλώσσα» την αρχαία ελληνική, ύστερα από τα τόσα γλωσσικά δάνεια που τους έχει δώσει.



Η θεωρία της Ινδοευρωπαϊκής φυλής και γλώσσας ή της θεωρία των γλωσσικών οικογενειών και της ινδοευρωπαϊκής καταγωγής των Ελλήνων κ.α. δημιουργήθηκε αρχικά από Γερμανούς εθνικιστές γλωσσολόγους και για ρατσιστικούς και μόνο λόγους, για να υποστηριχθεί η ανωτερότητα της λεγόμενης «Αρείας φυλής» ή ότι μόνο η φυλή αυτή έχει σχέση με τους καλύτερους πολιτισμούς της γης (Παράβαλε π.χ. ότι ο Χίτλερ και οι οπαδοί του έλεγαν ότι ήταν απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, ότι η Αρεία φυλή πρέπει να μείνει αμιγής κ.α.) και γι αυτό αρχικά γινόταν λόγος μόνο για «Ινδογερμανική» φυλή που είχε λέει αρχικά αφετηρία της τα Ουράλια και από εκεί εξαπλώθηκε στην Ελλάδα, Γερμανία κ.α. μέρη. Μετά η θεωρεία αυτή διευρύνθηκε-μετονομάστηκε σε «ινδοευρωπαϊκή», ώστε να βολεύει όλους τους ρατσιστές και καπιταλιστές στα σχέδια επέκτασής τους.

Στην αραβική γλώσσα σαφώς υπάρχουν πάρα πολλές λέξεις που υπάρχουν και στην ελληνική, κάτι όμως που δεν φαίνεται στα λεξικά, επειδή οι δυο γλώσσες έχουν εντελώς διαφορετικά συστήματα γραφής. Στην αραβική γραφή από τη μια δεν υπάρχουν το τονικό σημάδι, τα διαλυτικά και τα γράμματα για τα φωνήεντα α, ε, ι, η, υ, ω, ο, αι, οι… και από την άλλη υπάρχουν γράμματα και για τα συμπλέγματα αϊ, εϊ, αα, εε, μπ, ντ, γκ …με συνέπεια η αραβική γλώσσα να φαίνεται εντελώς διαφορετική από την ελληνική.

Επειδή οι Δωριείς ήταν το πρώτο φύλλο που αποκόπηκε από τους βάρβαρους και αποτέλεσε ξέχωρο έθνος, το ελληνικό και συνάμα ο Ηρόδοτος και ο Θουκυδίδης μιλούν για «κάθοδο των Δωριέων» από βορρά, από την Πίνδο στην Πελοπόννησο, γι αυτό και πολλοί υποθέτουν ότι οι Έλληνες ήρθαν από τα Ουράλια όρη ή θεωρούν την θεωρία της ινδοευρωπαϊκής φυλής ως λογική

Ωστόσο ο Θουκυδίδης (Α 3 -9), ο Ηρόδοτος ( Α, 56 - 58) κ.α. λένε επίσης ότι οι Δωριείς μετά τα τρωικά (το 1100 π.Χ.) μετακινήθηκαν με τους Ηρακλειδείς από τον ελληνικό βορά (από την Πίνδο) προς την Πελοπόννησο, αφού πρώτα είχαν πάει εκεί από τη Δωρίδα (από την Θεσσαλία) και όχι από τα Ουράλια όρη. Ας σημειωθεί και ότι πιο πριν, πριν από την εποχή του Μίνωα, από το ίδιο σημείο άλλο Δωρικό φύλο με αρχηγό τον Τέκταμο είχε πάει στην Κρήτη, σύμφωνα με τους Διόδωρο και Στράβωνα. Επομένως η θεωρία της ινδοευρωπαϊκής καταγωγής των Ελλήνων είναι λάθος.
διαβάστε περισσότερα »

Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΣΥΖΗΓΩΝ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΚΩΣΤΑΡΑΖΙΟΥ


1. Μην κάνετε τον δάσκαλο στον σύντροφο σας. Ο καλύτερος τρόπος να τον διδάξετε είναι να τον κάνετε ευτυχισμένο.
2. Ο γάμος είναι μια διαρκείς περιπέτεια , που μας βοηθά εν τούτοις να ανακαλύψουμε τον αληθινό μας εαυτό, τον ψυχικό κόσμο του άλλου και να γνωρίσουμε τον θεό.
3. Η οικογένεια είναι ‘’παλαίστρα’’ και ‘’γυμναστήριο’’ .τον σύντροφο σας επομένως θα τον αποδέχεστε όπως είναι , με τις αδυναμίες του και τις ιδιοτροπίες και όχι όπως θα θέλατε να είναι.
4. Προσπαθήστε να καταλάβετε τον/την σύζυγο σας. Μην ξεχνάτε πως ο άντρας σκεπτεται με την στεγνή λογική ενώ η γυναίκα με την κάρδια.
5. Μην προσπαθείτε να επιβάλετε την γνώμη σας και να διορθώσετε με την βία τον/την σύντροφο σας. φροντίστε καλυτέρα να διορθώσετε τον εαυτό σας. Η αγάπη ζει με την αρμονία των αντιθέσεων.
6. Με την πίστη την υπομονή και την αγάπη αντιμετωπίζουμε νικηφόρα όλες τις δυσκολίες της ζωής.
7. Ο μεγαλύτερος εχθρός της συζυγικής ζωής είναι ο εγωισμός εν μας σώζει επομένως η επίθεση κατά του συντρόφου μας, αλλά η επίθεση κατά του εγώ μας.
8. Το καλύτερο παράδειγμα για τα παιδιά είναι όταν αμφότεροι οι σύζυγοι αγαπιούνται και σέβονται ο ένας τον άλλο.
9. Το μυστικό της οικογενειακής γαλήνης είναι να μπορεί κανείς να συγχωρεί.
10. Ο γάμος είναι μυστήριο μέγα που αρχίζει μέσα στην εκκλησία και ανανεώνεται μέσα από την θεια λειτουργία και τα μυστήρια της .
διαβάστε περισσότερα »

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Ο Μακεδόνας Ίων Δραγούμης


Ίων Δραγούμης ήταν γιος του Στέφανου Δραγούμη που διετέλεσε πρωθυπουργός μετά το κίνημα του 1909 στο Γουδί. Γεννήθηκε το Σεπτέμβριο του 1878. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο της Αθήνας και το 1899 μπήκε στο διπλωματικό σώμα.


Νωρίτερα, στον ατυχή πόλεμο του 1897 είχε πολεμήσει ως εθελοντής. Υπηρέτησε ως προξενικός υπάλληλος στο Μοναστήρι, στον Πύργο και στην Φιλιππούπολη της Βουλγαρίας και στην Αλεξάνδρεια και στη συνέχεια ως ανώτατος διπλωματικός υπάλληλος στην Κωνσταντινούπολη, στην Ρώμη και στο Λονδίνο

Πήρε μέρος στον Α' Βαλκανικό πόλεμο και μετείχε στην επιτροπή που διαπραγματεύθηκε την παράδοση της Θεσσαλονίκης στους Έλληνες. Στη συνέχεια υπηρετεί στις Πρεσβείες της Βιέννης, του Βερολίνου και της Πετρούπολης μέχρι και το 1915 οπότε και παραιτείται για να πολιτευθεί. Στις 31 Μαΐου 1915 εκλέγεται ανεξάρτητος βουλευτής Φλώρινας αντιπολιτευόμενος το Βενιζέλο.

Το 1916 εκδίδει το περιοδικό "Πολιτική Επιθεώρησις". Εξαιτίας της αρθρογραφίας του εξορίζεται τον επόμενο χρόνο από τους πολιτικούς του αντιπάλους, πρώτα στην Κορσική και μετά στην Σκόπελο, μέχρι το Νοέμβριο του 1919. Υπήρξε επίσης σπουδαίος συγγραφέας με πολλά βιβλία στο ενεργητικό του.

Στις 31 Ιουλίου 1920 (παλαιό ημερολόγιο) ο Ίων Δραγούμης συλλαμβάνεται και εκτελείται στο κέντρο της Αθήνας (επί της οδού Βασιλίσσης Σοφίας, απέναντι από το Χίλτον) από φανατικούς Βενιζελικούς. Μερικές ώρες νωρίτερα είχε γίνει γνωστή η δολοφονική απόπειρα εναντίον του Βενιζέλου στο Παρίσι που μόλις είχε υπογράψει τη Συνθήκη των Σεβρών. Τα πολιτικά πάθη άναψαν μονομιάς και το μένος των Βενιζελικών πλήρωσε η ευγενική ψυχή του Ίωνα Δραγούμη.

Ο Δραγούμης υπήρξε πολιτικός αντίπαλος του Βενιζέλου αλλά όχι με τη στενή έννοια του όρου. Είχε μια διαφορετική θεώρηση για το παρόν και το μέλλον του Ελληνισμού, μια αλλιώτικη κοσμοθεωρία. Ήταν περισσότερο ιδεαλιστής παρά πρακτικός. Το πάθος του σ' ολόκληρη τη ζωή του υπήρξε η Ελλάδα και ο Ελληνισμός.

Παρ' όλα αυτά είχε έντονες επιφυλάξεις για τη Μεγάλη Ιδέα. Οι Έλληνες της διασποράς ζούσαν ανάμεσα σε πολυπληθέστερους λαούς και μόνο με τον πόλεμο θα τους έδιωχναν αυτούς από τον τόπο τους. Πρώτιστο μέλημα του Δραγούμη να διατηρηθούν οι ελληνικές παροικίες στα Τουρκοκρατούμενα εδάφη και η Ελλάδα να προσπαθούσε να αναπτύξει την άμυνά της προς το βορρά.

Φοβόταν τους Σλάβους περισσότερο από τους Τούρκους γι' αυτό και σκεφτόταν τη δημιουργία μιας "Ανατολικής Ομοσπονδίας" στα πρότυπα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που θ' αναχαίτιζε τους Σλάβους και θα απαλλάσσονταν από την κηδεμονία των ξένων δυνάμεων.

Το κράτος αυτό θ' άρχιζε από την Αδριατική θάλασσα και θα έφτανε ως τη Συρία. Επεδίωκε μ' αυτόν τον τρόπο ο Ελληνισμός να παραμείνει στις εστίες του κυριαρχώντας πολιτισμικά στην Ανατολή. Ο Δραγούμης περιέγραψε ξεκάθαρα το όραμα του Νέου Ελληνισμού. Ήθελε ο νεοελληνικός πολιτισμός να βασισθεί στη γλώσσα, στα έθιμα, στον τρόπο ζωής του απλού ελληνικού λαού ώστε να μεγαλουργήσει και πάλι.

Απεχθανόταν την εισαγόμενη βαυαρική κρατική οργάνωση, τον λογιοτατισμό με την καθαρεύουσα και την στείρα αρχαιολαγνία. Επιθυμούσε την οργάνωση των Ελλήνων σε Κοινότητες - θεσμό κατεξοχήν ελληνικό - θεωρώντας ότι το κράτος που φροντίζει για όλες τις ανάγκες των πολιτών καταστρέφει τις δημιουργικές του δυνάμεις. Έτσι ο πολίτης θα πάψει να ενδιαφέρεται για τα κοινά και θα τα περιμένει όλα από το κράτος.

"Θέλω να είμαι ωραίο δείγμα ανθρώπου Έλληνος. Να σκοπός μιας ζωής! Δουλεύοντας για τον Ελληνισμό, δουλεύω για τον εαυτό μου. Θέλω να ξοδέψω την ψυχή μου μέσα στο έθνος μου, σε μια αλληλεγγύη με τους ομοφύλους μου".

Ο Ίων Δραγούμης ήταν ένας γνήσιος πατριώτης χωρίς όμως ολοκληρωτικές προκαταλήψεις. Ο Ελληνισμός δεν χάνεται σε στενά εθνικά έργα, θέλει έργα ανθρώπινα. Η Ελληνική ιδέα είναι πλατύτερη της Ελληνικής γης και υπερβαίνει τα καθαρώς εθνικά όρια του Ελληνισμού.

Η ιδέα του Έθνους συνεπαίρνει τον Δραγούμη. Μαζί με τον εαυτό του είναι τα μοναδικά ζωντανά πράγματα για τον άνθρωπο που μονάχα μαζί τους υπάρχουν όλα τ' άλλα. Η εθνική πίστη, η αγάπη προς το έθνος ξεπερνάει κάθε άλλο δυνατό προσωπικό συναίσθημα. Είναι μεγαλύτερη ακόμα και από την αγάπη προς την οικογένεια.

"Μου αρέσει να ζω μέσα στο έθνος μου για τον εαυτό μου κι ακουμπώντας επάνω του να γίνομαι πιο άνθρωπος, δηλαδή κάτι περισσότερο ή τελειότερο από τον άνθρωπο. Ο καθένας γεννήθηκε σωτήρας του έθνους του. Λίγοι όμως ξέρουν πως γεννήθηκαν τέτοιοι, δηλαδή πως αυτοί θα το σώσουν, αν θέλουν. Πρέπει να φαντάζομαι πως από μένα μόνο εξαρτάται η σωτηρία του έθνους. Και αν δεν ήμουν εγώ, δεν θα ήταν κανένας άλλος που να το σώσει. Ή να μην κοιτάζω τι κάνουν οι άλλοι και να φαντάζομαι πως μόνο εγώ έχω το μεγάλο χρέος της σωτηρίας".

Το Ανατολικό Κράτος όμως που ονειρεύονταν ο Δραγούμης με την πολιτιστική κυριαρχία των Ελλήνων έμεινε απλώς ως σκέψη. Οι Έλληνες και οι Τούρκοι είχαν επιλέξει το δρόμο της σύγκρουσης και της εθνικής εκκαθάρισης. Ο Δραγούμης έβλεπε διαφορετικά τη Μεγάλη Ιδέα από το Βενιζέλο και στο τέλος συγκρούσθηκε μαζί του. Παραιτήθηκε από τη θέση του προξένου όταν του ζητήθηκε να συμμετάσχει στις διαπραγματεύσεις που αφορούσαν την ανταλλαγή πληθυσμών - Τούρκων της Μακεδονίας με Έλληνες της Μικράς Ασίας.


Με τη λήξη δε, του Α' Βαλκανικού πολέμου που όλοι πανηγύριζαν, ο Δραγούμης παρέμεινε σκεπτικός και προειδοποιούσε για τους κινδύνους που θ' αντιμετώπιζε ο υπόδουλος Ελληνισμός εξαιτίας της ανάπτυξης ενός επιθετικού εθνικισμού. Με άρθρα του στο περιοδικό "Noυμάς" στις 29 Δεκεμβρίου 1918 εξέφραζε την αγωνία του για την τύχη του Ελληνισμού.

Το ίδιο δυσάρεστος έγινε και όταν ο Ελληνικός στρατός αποβιβάστηκε στη Σμύρνη το 1919.

"Ρωτώ, μπορούσε ο ελληνισμός ν' ακολουθήσει δυο δρόμους; Ή τη διατήρηση της Τουρκίας και την καλυτέρεψη της ζωής των Ελλήνων εκεί ή την πολιτική της προσθήκης κομματιών της Τουρκίας στην Ελλάδα: (ή την αυτονόμηση των ελληνικών περιφερειών της Τουρκίας);"

Ο Ίων Δραγούμης - μαζί με τον Περικλή Γιαννόπουλο - διατύπωσε στην εποχή του μια ουτοπική ελληνική πρόταση που ελάχιστα κατανοήθηκε από τους συμπατριώτες του αλλά ήταν αρκετή να τον κατατάξει ανάμεσα στους εκλεκτούς.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
"Όσοι ζωντανοί", Ίωνος Δραγούμη (εκδ. πέλλα).
"Ο Ελληνισμός μου και οι Έλληνες", Ίωνος Δραγούμη (εκδ. πέλλα).
"Ελληνικός Πολιτισμός", Ίωνος Δραγούμη (εκδ. πέλλα).

Πηγη του άρθρου
http://homepages.pathfinder.gr/koufogiannis/istoria2.htm




ΠΑΡΑΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΙΩΝΑ ΔΡΑΓΟΥΜΗ


Δεν τους χρειάζομαι τους ανθρώπους των λεγόμενων «νέων ιδεών». Ανθρώπους νέων χαρακτήρων και νέας υγείας μπορείτε να μου φτιάσετε; Αυτό θέλω. Οι ιδέες πάντα θα έρχονται, είτε νέες είτε παλιές. Ο άνθρωπος πάντα ιδέες θα σκαρώνει, μη φοβάστε. Και δεν έχει σημασία αν είναι νέες ή παλιές. Θα είναι πάντα νέες αν προέρχονται από ανθρώπους υγιεινούς και με χαραχτήρα. Οι ιδέες είναι η αντανάκλαση της ζωής, της κάθε κατάστασης τους ανθρώπου, σα μια αίγλη γύρω από τον άνθρωπο, μια φωτοβολή που απ’ αυτόν βγαίνει.
Ημερολόγιο, Βερολίνο, Μάης 1914. Φύλλα ημερολογίου Ε΄ (1913-1917). Ερμής, 1986. 68.


Εκείνο που με συνδέει μ’ έναν τόπο δεν είναι το καλοκαίρι, είναι ο χειμώνας, και με τους ανθρώπους, οι λύπες της αγάπης.
Ημερολόγιο, 10 Ιουνίου 1919. Φύλλα ημερολογίου ΣΤ΄ (1918-1920). Ερμής, 1987. 96.


Η νίκη καθίζει στον κόσμο, σαν αποτέλεσμα, την ιδέα της. Πρώτα του επιβάλλει την ηθική της θεωρία, που απ’ αυτήν έπειτα και άλλες ξεφυτρώνουν ιδέες και θεωρίες αμέτρητες και ανωφέλευτες κα γίνονται η κληρονομία των ανθρώπων, γιατί η ζωή είναι αγνή και παρθένα από θεωρίες, μονάχα ο άνθρωπος με τις νίκες και τις ήττες του βρέθηκε να τις ανακαλύψει για να περνά τον καιρό του.
«Η νίκη». Σαμοθράκη, 1909. Έκδ. «Νέα Ζωή» Αλεξανδρείας, 1926. 55.

Η νίκη κάνει ό,τι τη διατάζει η δύναμη, που τη λεν οι άνθρωποι «βία», επιβάλλει τα θελήματά της και δε ρωτά κανένα.
«Η νίκη». Σαμοθράκη, 1909. Έκδ. «Νέα Ζωή» Αλεξανδρείας, 1926. 56.

Σαν τα άτομα και οι φυλές των ανθρώπων. Νικώντας μια γίνεται ελεύτερη και δημιουργεί αρχιτεκτονικές, πυργοποιίες και θεωρίες και χαίρεται με την ελευτεριά της και με τα καμώματά της, ώσπου ξεπέφτει αγάλι-αγάλι, ξεθυμαίνει, πετρώνει, κρυσταλλώνεται και σκλαβώνεται πια στις θεωρίες, που η ίδια έχει πλάσει. Και φεύγει πάλε η νίκη και φτερουγίζει και πάει αλλού.
«Η νίκη». Σαμοθράκη, 1909. Έκδ. «Νέα Ζωή» Αλεξανδρείας, 1926. 56.

Όμως η νίκη δεν είναι Δόξα, δεν τη μέλει για καμιά Φήμη, όσο και αν κάνει κρότο το πέρασμα της. Δε φταίει αυτή, αν φαίνεται και ακούγεται. Δεν το θέλει, ούτε τη νοιάζει.
«Η νίκη». Σαμοθράκη, 1909. Έκδ. «Νέα Ζωή» Αλεξανδρείας, 1926. 57.

Άνθρωπος είναι εκείνος που έχει οικογενειακή ανατροφή, είτε σε πολιτεία ανατράφηκε είτε σε χωριό, είτε ξέρει γράμματα είτε δεν ξέρει. Άνθρωπος είναι εκείνος που παίρνει τη δουλειά του πατέρα του και την καλυτερεύει.
Κοινότης, έθνος και κράτος, 1923. 10.


Ο άνθρωπος του κάθε τόπου, εκείνος και καλύτερα μπορεί να φροντίζει για τον τόπο του, γιατί εκείνος και πιο κοντά είναι και κάθε μέρα τον βλέπει, δηλαδή τον ξέρει καλύτερα από κάθε άλλον και τον πονεί περισσότερο.
Κοινότης, έθνος και κράτος. Γνώμαι του Ίωνος Δραγούμη 1907-1919, 1923. 11.

Του Ρωμιού δεν του λείπει η αξιοσύνη να κυβερνιέται πολιτικά ο ίδιος, μα πρέπει μονάχα πρώτα να νιώσει με τι τρόπο έζησαν και ζουν οι Έλληνες στον κόσμο, ποιος κοινωνικός οργανισμός τούς βαστά. Οι Έλληνες ζουν πάντα σε κοινά ιδιοκυβέρνητα. Λοιπόν ο Έλληνας ή οι Έλληνες που θα κυβερνήσουν πολιτικά τους Έλληνες πρέπει όχι να καταστρέψουν τα κοινά αυτά, παρά να τα αφήσουν, να τα περιποιηθούν, να τα μεταχειρίζονται, να τα εκμεταλλεύονται πολιτικά. Μ’ άλλα λόγια είναι ανάγκη να κάνουν ίσα ίσα το αντίθετο από κείνο που έκανε ως τώρα το Ελλαδικό κράτος.
Κοινότης, έθνος και κράτος. Γνώμαι του Ίωνος Δραγούμη 1907-1919, 1923. 19.

Κοσμοπολίτες γίνονται εκείνοι που κουράστηκαν να παλεύουν με τους ανθρώπους κι ευρίσκουν πιο βολικό να ζουν όσο μπορούν πιο ασυλλόγιστα (χωρίς σκοτούρες δηλαδή).
«Νεοελληνικός πολιτισμός». Ο Ελληνισμός μου και οι Έλληνες (1903-1909). Ελληνικός πολιτισμός (1913). 1927. 99.

Δύο παράδοσες μας κληροδότησε ο βυζαντινός πολιτισμός, μια τη σχολαστική λογιότατη και μια τη λαϊκή δημοτική. Αυτή η δεύτερη παράδοση είναι ο εσωτερικότερος και γνησιότερος κρίκος που μας συνεδένει με τους παλιότερους ελληνικούς πολιτισμούς όλους. Η άλλη μόνο φαινομενικά και εξωτερικά μάς θυμίζει τον αρχαίο ελληνικό και τον ελληνιστικό πολιτισμό και βαστάει ακόμα μερικά ξώφλοια της ψυχής μας, επειδή κολλήθηκε κιόλα του χριστιανισμού, που είναι η θρησκεία του βυζαντινού καιρού και η δική μας ίσαμε τώρα. Η λογιότατη παράδοση είναι το τελευταίο φανερό απομεινάρι του βυζαντινού πολιτισμού, σαν ένα ξερό φύλλο που δεν έπεσε ακόμα από το δέντρο. Ο χυμός του δέντρου είναι η δημοτική παράδοση. [...] Είναι σαν ένα ζεστό ρεύμα ζωής, που περνά αιώνες τώρα στα κατάβαθα της ψυχής των Ελλήνων και βαστά με την αιώνια ροή του την ενότητα ή ομοιότητα της μορφής της.
«Νεοελληνικός πολιτισμός». Ο Ελληνισμός μου και οι Έλληνες (1903-1909). Ελληνικός πολιτισμός (1913). 1927. 189.

Ξεσκέπασε τη δημοτική παράδοση και πρόσωπο με πρόσωπο θα αντικρύσεις γυμνή την ψυχή σου. Έπειτα, καλλιεργώντας την παράδοση αυτή και ανεβαίνοντας κατά τις ρίζες της και προσέχοντας και τη γύρω σου φύση, θα προβλέψεις τους νέους δρόμους που δύνεσαι να ανοίξεις, τον πολιτισμό που μπορείς με το έθνος σου να δημιουργήσεις.
«Νεοελληνικός πολιτισμός». Ο Ελληνισμός μου και οι Έλληνες (1903-1909). Ελληνικός πολιτισμός (1913). 1927. 217.

Με το να μη γίνεται να ξεφορτωθούμε ολότελα τη γλώσσα μας τη λαϊκή, όσο τουλάχιστο ζούμε στον τόπο μας, συνεχίζομε την ψυχή του έθνους μας, μ’ όλα τα ξένα ή τα παλιά που φορτωνόμαστε.
«Νεοελληνικός πολιτισμός». Ο Ελληνισμός μου και οι Έλληνες (1903-1909). Ελληνικός πολιτισμός (1913). 1927. 218.


Η μουσική του τόπου σου συμπυκνώνει όλα τα αισθήματα της φυλής σου και, σαν την ακούς, ξυπνάει μέσα σου όλος ο Ελληνισμός και βράζει και σε αναστατώνει. Τα τραγούδια τα ελληνικά δυναμώνουν την ελληνική ψυχή σου και τη συνθέτουν, αφού την αναλύσουν πρώτα σε μύρια φώτα, πλούτη και χρώματα.
«Νεοελληνικός πολιτισμός». Ο Ελληνισμός μου και οι Έλληνες (1903-1909). Ελληνικός πολιτισμός (1913). 1927. 222.

Γιατί να πασκίζουν να μιμηθούν ξένα μοντέλα κα ξένες τεχνοτροπίες; Γιατί να θέλουν και καλά να κοιτάζουν με ξένα μάτια, όταν είναι τόσο εύκολο τα δικά τους μάτια να ανοίξουν ορθάνοιχτα και να κοιτάξουν γύρω; Θάβρουν ό,τι θέλουν, φτάνει να προσέξουν, και, άμα αισθανθούν τα πράγματα που βλέπουν, θα τα εκφράσουν με το πινέλο τους καλύτερα από κάθε ξένο.
«Νεοελληνικός πολιτισμός». Ο Ελληνισμός μου και οι Έλληνες (1903-1909). Ελληνικός πολιτισμός (1913). 1927. 224.


Η γλώσσα είναι αξιομελέτητη για τα όσα μπορεί να μας αποκαλύψει από την ψυχή μας. Νά η δουλειά του Έλληνα γλωσσολόγου σήμερα. Η γλώσσα μας, άμα την προσέξομε, μπορεί να μας δώσει να νιώσομε το τι είμαστε και οι ξένες γλώσσες το τι δεν είμαστε. Και μας γίνεται έτσι πιο συνειδητή η ελληνική ψυχή μας και τονώνεσαι, αν είσαι δυνατός, και ξεχύνεις στον κόσμο αρμονικά το ξεχείλισμά της.
«Νεοελληνικός πολιτισμός». Ο Ελληνισμός μου και οι Έλληνες (1903-1909). Ελληνικός πολιτισμός (1913). 1927. 225-226.

[Ο κοσμοπολιτισμός] είναι το αποσταμένο αποσπόρι του κάθε πολιτισμού.
«Νεοελληνικός πολιτισμός». Ο Ελληνισμός μου και οι Έλληνες (1903-1909). Ελληνικός πολιτισμός (1913). 1927. 234.


Το κράτος χρησιμεύει διά την αυτοσυντηρησίαν της φυλής, που είναι απείρως πολυτιμοτέρα από την απλήν αυτοσυντηρησίαν του κράτους. Διότι τα κράτη δεν δημιουργούν τίποτε, μόνον συντηρούν και υποβοηθούν, τα έθνη όμως δημιουργούν πολιτισμούς.
«Προγραμματικοί πολιτικοί στοχασμοί», Πολιτική Επιθεώρησις, 1916. Θ. Παπακωνσταντίνου (επιμ.), Ίων Δραγούμης και πολιτική πεζογραφία. Βασική Βιβλιοθήκη, 39. Εκδοτ. οίκος Ιωάννου Ν. Ζαχαροπούλου, 1957. 90.


Άλλη αθανασία ψυχής δεν υπάρχει παρά τα παιδιά, είτε πραγματικά, από σάρκα και κόκκαλα, είτε πνευματικά από ιδέες.
Σταμάτημα, 1917. Θ. Παπακωνσταντίνου (επιμ.), Ίων Δραγούμης και πολιτική πεζογραφία. Βασική Βιβλιοθήκη, 39. Εκδοτ. οίκος Ιωάννου Ν. Ζαχαροπούλου, 1957. ιε΄.


Απόλυτη αλήθεια δεν υπάρχει, επειδή δεν υπάρχει και απόλυτη γνώση. Και επειδή δεν ξέρω να υπάρχει κανένα ον υπεράνθρωπο, που να κατέχει την απόλυτη γνώση ούτε και αισθάνομαι την ανάγκη να υπάρχει κανένα τέτοιο ον (εχτός αν ήταν βολετό να ήμουν εγώ αυτό το ον) δεν πιστεύω σε κανένα θεό.
Σταμάτημα, 1917. Θ. Παπακωνσταντίνου (επιμ.), Ίων Δραγούμης και πολιτική πεζογραφία. Βασική Βιβλιοθήκη, 39. Εκδοτ. οίκος Ιωάννου Ν. Ζαχαροπούλου, 1957. 100.


Σε κάθε εποχή μεγάλου πολιτισμού γεννιέται το αίσθημα του κοσμοπολιτισμού από την εθνική ή την πολιτική κούραση.
«Στο μετόχι». Σαμοθράκη, 1909. Έκδ. «Νέα Ζωή» Αλεξανδρείας, 1926. 119.


Οι ιδέες πρέπει να συμφωνούν με τα πράματα, και για να συμφωνούν πρέπει να βγαίνουν απ’ αυτά.
«Στρατός και άλλα» (1909). Ίων Δραγούμης, 10 άρθρα του στο «Νουμά», Έκδοση «Τύπου», [1920]. 73.


''Σιχαίνομαι τη φρονιμάδα σου. Αν μπορούσα να καταστρέψω μονος μου το κρατος το Ελληνικό θα το έκανα αμεσως.
Τι χρησιμεύει ενα κράτος Ελληνικό που αντί κάθε άλλη εξωτερική πολιτική διορίζει προξένους στην Ανατολή και πρεσβεις στη Δυση και τους ξεπροβαδίζει με την μονάκριβη ευχή και οδηγία ''προσέχετε να μην γεννάτε ζητήματα'', Αν το κράτος δεν νοιώθει τι μπορεί και τι πρέπει να κάνει, δεν αξίζει να ζει.
Έχουμε δυνάμεις αμέρητες και στην Μακεδονία και στην Θράκη και σε όλη την Ανατολή. Και αν το κράτος δεν τις ξερει, δεν θα πει πως πρέπει να μην τις ξέρω και εγώ. Και αν το κράτος τις αφήνει κρυμμένες ή σκόρπιες και δεν θέλει να τις περιμαζέψει, δεν είναι λόγος να μην τις περιμαζέψω εγώ, ή τουλάχιστον να προσπαθήσω. Ναι εσύ θα σώσεις το ρωμέικο, ω φρόνιμε. Ο καθένας πρέπει να ξέρει ότι σε αυτόν έλαχε να σώσει το έθνος του, έτσι θα προσπαθήσουν πολλοί και θα το σώσει όποιος μπορέσει.
Και αλήθεια να ήταν πως ούτε έναν Ελληνα δεν βρίσκεις στην Μακεδονία, πρεπει να ειναι Ελληνική η Μακεδονία. Άλλα κράτη αρπάζουν πολιτείες και χώρες και εμείς, και εκείνα που είναι δικά μας, και εκείνα δεν κρατούμε. Σκιαζόμαστε μην μας πουν οι Ευρωπαίοι πως δεν είναι δικά μας. Με ντροπή μας μεγάλη και δειλά-δειλά ξεστομίζουμε πως έχουμε κάποια επιρροή στην Μακεδονία , γιατί τι θα πει η κοινή γνώμη αν μας ακούσει;
Αφού οι βουλγαροι την έχουν στο μάτι την Μακεδονία και φωνάζουν και την θέλουν δική τους, ταιριάζει να μην την θέλουμε εμείς; Δεν με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση η για το κράτος, έγινα για το έθνος, και το ξέρω επειδή γι' αυτό ίσα-ίσα πονώ. Για την κυβέρνηση μου έρχεται σιχαμός και καταφρόνια, άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι.
Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Σε όποια γωνιά του Ελληνισμού και αν βρεθώ, θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω την ψυχή του, και ας γίνει οτι γίνει. Ξυπνώ καθε ύπνο, κεντρίζω καθε βαρεμό, συνδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω καθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβησμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. Ξυπνώ, ξυπνώ, ξυπνώ . ''
ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

Πηγή:
Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού
διαβάστε περισσότερα »

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Kostarazi Memories

διαβάστε περισσότερα »

Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

Παλιό Κωσταράζι 2010








Την τιμητική του είχε χθες και σήμερα το παλιό Κωσταράζι μιας και γιόρταζε η εκκλησία του. Πολύς κόσμος παρευρέθηκε για να γιορτάσει και να γλεντήσει , αλλά είχαμε και τα εγκαίνια του ξενώνα μπροστά από την εκκλησία και μέσα σε αυτόν μια πολύ καλή έκθεση φωτογραφίας που διοργανώθηκε από τον σύλλογο γυναικών ‘’Διαμαντονυφη’’. Οι φωτογραφίες ήταν όλες από το παλιό Κωσταράζι ή από τις αρχές της δημιουργίας του νέου Κωσταραζίου. Ξ εχωρίζει μέσα από όλη την συλλογή η φωτογραφία με το σχολείο που πραγματικά έκλεψε την παράσταση. Την εμφάνιση του έκανε και το χορευτικό του χωριού μας με τις παραδοσιακές στολές που χόρεψε και εγκαινίασε ουσιαστικά το καινούργιο πλακόστρωτο μπροστά από το σχολείο στην πλατεία.
διαβάστε περισσότερα »

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

ΤΣΑΜΟΥΡΙΑ


«Αδέλφια, σας υπόσχομαι ότι έπειτα από ένα χρόνο εμείς όλοι μαζί θα γιορτάσουμε στην Ηγουμενίτσα όπως οι πρόγονοί μας», δήλωνε γεμάτος περηφάνια ο Ντασαμίρ Ταχίρι, βουλευτής του αλβανικού κόμματος PDU, που υποστηρίζει «τα δικαιώματα των Τσάμηδων», σε ένα ακόμα εθνικιστικό παραλήρημα κατά τη διάρκεια του «4ου Φεστιβάλ Τραγουδιού και Χορού για την Τσαμουριά» στους Αγ. Σαράντα πριν από.....

λίγες μέρες.

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο αρχηγός του κόμματος Σ. Ιντρίζι ορκιζόταν «στους τάφους των θυμάτων ότι η Τσαμουριά είναι δική μας και πολύ σύντομα θα επιστρέψουμε σ’ αυτήν…». Μάλιστα, μετά το τριήμερο φεστιβάλ, οργανώθηκε πορεία με πούλμαν και αυτοκίνητα στα ελληνοαλβανικά σύνορα, όπου είχε στηθεί εξέδρα για την εκδήλωση για «θύματα της ελληνικής γενοκτονίας»!
Επίσημος υποστηρικτής του Φεστιβάλ ήταν η σύζυγος του Αλβανού πρωθυπουργού Σαλί Μπερίσα και το υπουργείο Πολιτισμού της χώρας, γεγονός που προσδίδει τη δική του αξία όσον αφορά στη στάση της αλβανικής Πολιτείας στο ανύπαρκτο ουσιαστικά αυτό θέμα. Θέμα για το οποίο τα τελευταία χρόνια, ολοένα και μεγαλύτερη είναι η παρέμβαση του επίσημου κράτους της γείτονος. Είναι η συνέχεια μιας σειράς προκλήσεων που κλιμακώνονται τα τελευταία χρόνια.
Δεν είναι τυχαία, για παράδειγμα, η ανακήρυξη, μετά από ομόφωνη απόφαση της αλβανικής Βουλής, της 27ης Ιουνίου ως «ημέρα Γενοκτονίας των Τσάμηδων». Ούτε η ίδρυση του «Συνδέσμου της Τσαμουριάς», μιας 100μελούς άτυπης Βουλής, που έγινε μέλος της «οργάνωσης υπο-αντιπροσωπευμένων λαών» του ΟΗΕ το 1995. Οι Τσάμηδες, μάλιστα, διατείνονται ότι διαθέτουν τον απελευθερωτικό στρατό της Τσαμουριάς (UCC – Ushtria Nacionalclirimtare e Chameria) «με σκοπό την απελευθέρωση των εδαφών που τους ανήκουν».
Στόχος ορισμένων είναι η δημιουργία της «Μεγάλης Αλβανίας» και για να το πετύχουν αυτό δρουν μελετημένα και με τη συμπαράσταση και οικονομική στήριξη των Αλβανών της Διασποράς.
Πριν από λίγες βδομάδες το «Αλβανικό Μέτωπο για την Εθνική Ολοκλήρωση» με συμμετέχοντες Αλβανούς από τα Σκόπια, το Μαυροβούνιο, το Κόσσοβο και την Αλβανία συνεδρίασε στη Χιμάρα και εξέδωσε ψήφισμα υπέρ της «Μεγάλης Αλβανίας», σε μια συνέλευση που πραγματοποιήθηκε από οπλισμένους άνδρες οι οποίοι δεν παρέλειψαν να προκαλέσουν τους κατοίκους της Χιμάρας επιδεικνύοντας τα όπλα και γράφοντας συνθήματα. Αν σ’ αυτά προσθέσουμε και τον εκρηκτικό μηχανισμό που εξερράγη -ευτυχώς χωρίς θύματα- στην είσοδο του σπιτιού του δημάρχου της Χιμάρας και προέδρου της «Ομόνοιας», Βασίλη Μπολάνου, προκύπτει ξεκάθαρα το συμπέρασμα πως οι γείτονές μας, με τις προκλητικές αλλεπάλληλες ενέργειές τους, προσπαθούν ανά τακτά διαστήματα να φέρνουν στην επιφάνεια το ζήτημα, στο ευρύτερο πλαίσιο της επαναδιαπραγμάτευσης των σχέσεων των δύο χωρών.
«Δεν είναι αμελητέο το γεγονός ότι ο κ. Μπερίσα όχι μόνο δεν αποτρέπει τέτοιες κινήσεις, αλλά σιωπηρά φαίνεται να τις υποθάλπει για λόγους και εσωτερικών ισορροπιών και για λόγους προσωπικής στρατηγικής, καθώς επιδιώκει να συνδέσει την πρωθυπουργία του με την ευρωατλαντική ενσωμάτωση της Αλβανίας, αλλά και την προώθηση της εθνικής ολοκλήρωσης των Αλβανών», εξηγεί στον «Α.Τ.» ο Φάνης Μαλκίδης, δρ Κοινωνικών Επιστημών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης. «Είναι γεγονός ότι το ζήτημα αυτό αποτελεί για την αλβανική πλευρά θέμα που ξεπερνά τις εσωτερικές του διαστάσεις και συνδέεται άμεσα με την εξωτερική πολιτική, αν θυμηθούμε τις παραστάσεις στους Ελληνες προέδρους της Δημοκρατίας το 2000 και το 2005. Η στάση των κατά καιρούς αλβανικών κυβερνήσεων οι οποίες θέτουν το ζήτημα στην ελληνική πλευρά θεωρώντας ότι υφίστανται και στις διαστάσεις του, απόδοση περιουσιών και ιθαγένειας, αποζημιώσεις και επιστροφή των Τσάμηδων στην Ελλάδα, δεν αποτελεί απλώς διαχείριση ενός θέματος για λόγους εσωτερικής συνοχής, την περίοδο μάλιστα που είναι στο προσκήνιο το μέλλον των αλβανικών πληθυσμών στα Βαλκάνια», τονίζει.
Σε ό,τι αφορά το ζήτημα των περιουσιών, οι εκτιμήσεις του Αλβανικού Γραφείου Μεσολαβήσεων, αναφέρει ότι οι περιουσίες των Τσάμηδων είναι περίπου ένα δισεκατομμύριο δολάρια, ενώ με βάση με το «Σύνδεσμο της Τσαμουριάς» η αξία των περιουσιών στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν 340 εκατομμύρια δολάρια, με σημερινή αξία 2,5 δισ. δολάρια.
«Οι εξελίξεις αυτές θα πρέπει να αφυπνίσουν το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών και τόσο σε διμερές επίπεδο όσο και στο πλαίσιο της Ε.Ε.», εκτιμά ο κ. Μαλκίδης. «Η Αθήνα οφείλει να θέσει όλα αυτά τα ζητήματα και να απαιτήσει την επίσημη αποκήρυξη και οριστική εγκατάλειψη του αλυτρωτισμού αυτού του είδους, ως βασική προϋπόθεση για τις ομαλές ελληνοαλβανικές και ευρωαλβανικές σχέσεις».

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΩΝ ΝΑΖΙ
Η ονομασία «Τσαμουριά» προέρχεται από την παραφθορά του ονόματος του ποταμού Θύαμις… Θυαμουριά. Στο ελληνικό τμήμα της -σήμερα ταυτίζεται με τα όρια του Νομού Θεσπρωτίας- ζούσαν το 1923 20.319 μουσουλμάνοι που είχαν την αλβανική ως μητρική γλώσσα.
Για την καταγωγή των Τσάμηδων, μας λέει ο κ. Μαλκίδης, μπορούμε να αναφέρουμε την πληθυσμιακή εκείνη ομάδα η οποία λόγω της αποτυχίας της Επανάστασης του 1611 εναντίον των Οθωμανών, υπό τον μητροπολίτη Διονύσιο τον επονομαζόμενο και «Σκυλόσοφο», ασπάσθηκαν το Ισλάμ προκειμένου να διασώσουν τη ζωή τους και την περιουσία τους.
Μετά την ίδρυση του αλβανικού κράτους και κυρίως στη δεκαετία του 1920, οι Τσάμηδες κατέστησαν σημείο αναφοράς της πολιτικής του νέου κράτους, το οποίο άρχισε να καταβάλλει κάθε προσπάθεια για να δημιουργήσει μειονοτικό ζήτημα στην Ελλάδα.
Ετσι η Αλβανία κατέθετε αναφορές στην Κοινωνία των Εθνών (ΚτΕ) για την «αλβανική μειονότητα των Τσάμηδων», ωστόσο η Συνέλευση της ΚτΕ συμφώνησε με την ελληνική θέση και αρνήθηκε το δικαίωμα στην Αλβανία να έχει το ρόλο της προστάτιδας δύναμής τους. Αναφορικά με το ιδιοκτησιακό, μετά την εξέγερση του Διονύσιου Φιλόσοφου, τεράστιες εκτάσεις γης πέρασαν στην κατοχή των Τσάμηδων χωρίς εκείνοι να έχουν εφοδιασθεί και με τους ανάλογους τίτλους ιδιοκτησίας. Ενα τμήμα των εκτάσεων αυτών κατασχέθηκε με βάση τη Συνθήκη της Λοζάννης και ύστερα από συμφωνία με τους ιδιοκτήτες για να καλυφθούν οι ανάγκες των Ελλήνων προσφύγων του 1922. Οι Τσάμηδες όμως πρόβαλαν την αξίωση να αποζημιωθούν, όχι με βάση το καθεστώς των Ελλήνων πολιτών, αλλά με βάση τις ρυθμίσεις που προβλέπονταν για την αποζημίωση Δυτικοευρωπαίων πολιτών, αξίωση που απορρίφθηκε και από την ΚτΕ.
Το ζήτημα επανήλθε στην επικαιρότητα μετά από την εισβολή των ιταλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα το 1940, όταν συνέστησαν «κυβέρνηση» τo «Εθνικό Αλβανικό Συμβούλιο». Τον Ιούλιο του 1942 συγκρότησαν την οργάνωση «Αλβανικό Σύστημα Πολιτικής Διοικήσεως» με 14 Τάγματα έχοντας ως κύριο στόχο τους την εξολόθρευση του ελληνικού πληθυσμού στην περιοχή της Θεσπρωτίας.
Μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών το 1943, πέρασαν στο στρατόπεδο των Γερμανών και στα Ιωάννινα οργανώθηκε στρατιωτικό τμήμα των Τσάμηδων με γερμανικές στολές. Στη γερμανόφιλη εφημερίδα των Τιράνων «Bashkimi i Kombit» το 1944 δημοσιεύθηκαν οι κοινές ενέργειές τους με τους Ναζί το Φεβρουάριο του ίδιου έτους, με αποκορύφωμα την εκτέλεση των 49 Προκρίτων της Παραμυθιάς τον προηγούμενο Σεπτέμβριο. Οι ενέργειες αυτές είχαν ως τραγικό αποτέλεσμα το θάνατο πολλών Ελλήνων, την πυρπόληση 25.000 σπιτιών, την ερήμωση 243 χωριών, τη δημιουργία 100.000 προσφύγων. Μετά τη συνθηκολόγηση και των Γερμανών, οι Τσάμηδες, συναισθανόμενοι τις συνέπειες από τη συμπεριφορά τους στη διάρκεια της Κατοχής, αναζήτησαν προστασία στην Αλβανία, εγκαταλείποντας την Ελλάδα.
Στη συνέχεια κατηγορήθηκαν για αξιόποινες πράξεις και για συνεργασία με τις κατοχικές δυνάμεις και το Δικαστήριο Ιωαννίνων καταδίκασε ερήμην 1930 Τσάμηδες για συνεργασία με το Στρατό Κατοχής και μάλιστα πολλούς εξ αυτών με την ποινή του θανάτου. Το 1952 και το 1953 με νομοθετικά διατάγματα οι περιουσίες αυτές δόθηκαν σε γεωργούς και κτηνοτρόφους. Σε ό,τι αφορά την ελληνική υπηκοότητα το 1947 από το υπουργείο Εξωτερικών τους έχει αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια.

πηγή ..... ksipnistere blog
διαβάστε περισσότερα »

ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ


Σύμφωνα με πληροφορίες που κυκλοφορούν τελευταία στην πιάτσα ενημερώθηκα ότι τα ζωάκια που έφυγαν από το εκτροφείο στο χιλιόδεντρο έφτασαν μέχρι μέσα στις αυλές και στα σπίτια του χωριού μας. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες λένε πως τα εν λόγο ζωάκια έκαναν ντου σε κοτέτσια και έφαγαν κότες και πετνάρια!!!! Επίσης υπάρχει και ένα ζωάκι πατημένο μπροστά από την εκκλησία.
διαβάστε περισσότερα »

Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ


Την τρίτη το βράδυ [ 07/09] μετά τον εσπερινό και την περιφορά της εικόνας της παναγιάς στην πλατεία του παλιού Κωσταραζίου θα έχουμε τα εγκαίνια του ξενώνα. Σε αυτή την ξεχωριστή βραδιά θα έχουμε, εντός του ξενώνα, έκθεση φωτογραφίας που την διοργανώνουν οι διαμαντόνυφες. Το θέμα της έκθεσης θα είναι φωτογραφίες από το παλιό κωσταράζι. Είστε καλεσμένοι να παραβρεθείτε όλοι όχι μόνο για την έκθεση και τον εσπερινό αλλά και για το γλέντι που θα ακολουθήσει. Μιας και αναφέρθηκα στον ξενώνα θα πρέπει να πω ότι αξίζει να βοηθήσουμε όλοι μας για την πλήρη περάτωση του έργου ,έτσι όποιος η όποια θέλει να προσφέρει οικονομικά δεν έχει παρά να απευθυνθεί στην επιτροπή της εκκλησίας ή στον παππά Δημήτρη ,το θεωρώ υποχρέωση μας να αναβιώσουμε έστω και ένα μικρό κομμάτι του παρελθόντος που είναι άμεσα συνδεμένο με το μέλλον.
διαβάστε περισσότερα »