Περπατώντας ακρολιμνιά, νιώθεις να γίνεσαι φιγούρα παραμυθιού. Παραμυθιού αληθινού. Τόσο αληθινού που ίσως τρομάξεις! Η αύρα της λίμνης θολώνει τη ματιά σαν αχνή ομίχλη και ο νους μεθά από φαντασία.
Στα βάθη της ψυχής, ο Χριστός αναμένει τη Γέννησή Του και η γλυκιά προσμονή της Μεταλαβιάς διαχέεται παντού. Όλη η φύση περιμένει σιωπηλά και υπομονετικά, θα έλεγε κανείς προσευχητικά. Έξω είναι ερημιά, αλλά δε νιώθεις μόνος. Κρυμμένα μάτια σε κοιτούν. Μάτια συμπονετικά. Από αυτά που βρίσκεις στο παρελθόν. Και που τώρα βρίσκουν καταφύγιο μόνο στα βυζαντινά εκκλησάκια. Αλλά τα μάτια αυτά έχουν όνομα. Σώματα δεν έχουν, αλλά όνομα έχουν. Τα αποκαλούν 'Παράδοση' αυτοί που ξέρουν. Οι παλιοί λένε ότι είναι καλότυχος όποιον συναντήσουν τα μάτια αυτά. Ας είναι. Τους πιστεύω. Οι παλιοί ήξεραν.
Αυτή η πόλη έχει μία ζωή μυστική, υπερφυσική, ίσως και αλλόκοτη αν την κρίνεις βιαστικά. Μη βιαστείς να αγγίξεις το όνειρο, γιατί θα ξυπνήσεις με πονοκέφαλο. Καλύτερα άνοιξε τα αυτιά σου. Και θα ακούσεις την ταπείνωση. Ακούγεται η ταπείνωση, μη λαχταρήσεις. Θα σου μοιάσει σαν ψαλμωδίες και ευχές, και σαν ψαλτήρια και καμπάνες.
Λοιπόν, η πόλη της λίμνης, η λίμνη των ονείρων, η πόλη των ονείρων ή όπως αλλιώς αγαπάς να την πεις, διαφεντεύει αιώνες τώρα τα ελληνικά αυτά χώματα και γεννά Ρωμαίϊκες ψυχές. Ψυχές από καλή πάστα.
Εάν μία φορά διαβείς το κατώφλι της αρχόντισσας, σκλαβώνεσαι για πάντα. Αλλά δεν είσαι σκλάβος μίας σειρήνας. Είσαι άρχοντας. Η αρχόντισσα, αυτή η πόλη μύθος, η καστρούπολη ή βυζαντινούπολη, είναι ένα δώρο του Θεού. Θες να την πεις θαύμα του Θεού;
Πες την! Αλλά του Θεού! Ό,τι και να είναι, είναι του Θεού! Μόνο αυτό! Του Θεού!
Χριστός ετέχθη! Αληθώς ετέχθη!
imkastorias.gr
ΠΗΓΗ: http://svouranews.blogspot.com/2014/12/ka_35.html#ixzz3N02v1prB
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου