Το 1994 για τη Φόρμουλα 1 είχε μπει για τα καλά, αλλά δεν έμοιαζε τόσο εντυπωσιακό όπως το περιμέναμε. Ο απόλυτος συνδυασμός όπως φάνταζε στην αρχή Σένα και Williams-Renault, δεν έδειχνε να είναι στην καλύτερή του φάση και ο Βραζιλιάνος δεν σάρωνε, παρά το ότι μέχρι πέρυσι το αυτοκίνητο ήταν το απόλυτο όπλο, έκλεβε εκκλησία, όπως λέμε.

Ο κορυφαίος οδηγός μέχρι εκείνη τη στιγμή, έδειχνε να αντιμετωπίζει προβλήματα, αλλά κανείς δεν πίστευε πως δεν μπορούσε να τα ξεπεράσει.
Η Πρωτομαγιά του 94, έπεφτε Κυριακή και καθώς η ΕΡΤ ήταν ακόμη σε διαπραγματεύσεις για τα δικαιώματα των μεταδόσεων των γκραν πρι, κανείς φίλος των αγώνων δεν ήταν κολλημένος στην τηλεόρασή του. Η ζεστή φύση μας καλούσε κοντά της. Κι εκεί, στο βραδυνό δελτίο ειδήσεων, περιμένοντας να ακούσουμε τα αποτελέσματα και -επιτέλους- μια νίκη του «Μεγάλου» με το καινούργιο του αυτοκίνητο, παγώσαμε όλοι με την τραγική είδηση: Ο Αϋρτον Σένα σκοτώθηκε, όταν το Williams-Renault, έφυγε προς τα δεξιά (προφανώς από σπασμένη κολώνα τιμονιού) στην ανοιχτή αριστερή στροφή Ταμπουρέλο (=τυμπανάκι) με 300-305 χλμ/ω και καρφώθηκε στον προστατευτικό( τοίχο που υπήρχε μετά την άμμο, και που υπήρχε (στη συνέχεια έφυγε) για να προστατεύει τους θεατές από τυχόν έξοδο κάποιου οδηγού!

Όμως ήταν αυτός ο τοίχος που, αντί προστασίας, οδήγησε τον Κορυφαίο στον Θάνατο…
Έναν Θάνατο συγκλονιστικό, καθώς ο οδηγός ένιωθε το αυτοκίνητο να φεύγει απ’ την πορεία του χωρίς να υπάρχει δικό του λάθος και χωρίς να μπορεί να το ελέγξει… Έναν θάνατο-καλπασμό, καθώς ο οδηγός έβλεπε τον τοίχο νάρχεται καταπάνω του χωρίς να μπορεί να τον αποφύγει, παρά το φρένο που πάτησε. Έναν θάνατο οδυνηρό, γιατί πόνεσε όταν έσκασε με σχεδόν 200 χλμ/ω πάνω στον τοίχο με τη λάμα της εμπρός ανάρτησης να λογχίζει το κράνος του. Δεν είναι δυνατόν, είπαμε τότε όλοι στη μικρή παρέα και τσιμπηθήκαμε για να βεβαιωθούμε ότι είμαστε ξύπνιοι και δεν ζούσαμε κάποιο κακό όνειρο. Μείναμε άφωνοι, μη μπορώντας να πιστέψουμε αυτά που ακούγαμε και τις σκηνές που βλέπαμε! Δεν μπορεί να είχε χαθεί ο καλύτερος, ο Πρώτος! Τότε, ποια είναι η μοίρα των άλλων, αναρωτιώμαστε.
Ο Θρύλος, ο Οδηγητής… Στα χρόνια που πέρασαν, η φήμη του Σένα απλώθηκε στα πέρατα της γης, συγκινώντας ένα πολύ μεγάλο μέρος της παγκόσμιας κοινής γνώμης και όχι μόνο αυτούς που είχαν σχέση με τους αγώνες. Η ακτινοβολία του Βραζιλιάνου οδηγού που μόλις πριν ενάμιση μήνα είχε μπει στα 35 του χρόνια (21-3-60) ήταν ήδη μεγάλη, ήταν ήδη ζωντανός θρύλος, πιο πολύ κι από τον -τότε- ρέκορντμαν των πέντε τίτλων Χουάν Μανουέλ Φάντζιο, που ζούσε ακόμη. Αυτή η φήμη και η ακτινοβολία του Σένα, που μετά τον θάνατό του απογειώθηκε και έφερε τα πάντα γύρω από το πρόσωπό του στον υπερθετικό, χωρίς όμως να γίνονται σε καμιά στιγμή υπερβολή, χωρίς να κουράζουν.
Βλέπετε, στα εννέα χρόνια που βρισκόταν στον μικρόκοσμο της F1, όλοι είχαν ανακαλύψει έναν αλλιώτικο άνθρωπο. Μέσα στο βασίλειο των σιδερικών και των μηχανών, υπήρχε κάποιος που έβγαζε κάτι πιο ζεστό, κάτι που έλειπε από το σπορ αυτό και σχεδόν ασυναίσθητα, οπαδοί και συμμετέχοντες, είχαν αναγνωρίσει στον Σένα τον «Βασιλιά» τους, τον «Οδηγητή» τους και το μηχανοκίνητο σπορ τον «Πρευσβευτή» του. Ίσως γι’ αυτό, η προανάκριση για τα αίτια του θανάτου του να κράτησε χρόνια όπως και η ανάκριση, ρεκόρ διάρκειας η δίκη των υπευθύνων της ομάδας (Φρανκ Γουϊλιαμς, Πάτρικ Χέντ και Αντριαν Νιούϊ) οι εφέσεις και όλα αυτά.

Έσπασε το… τιμόνι!
Το αποτέλεσμα (1999) της δίκης ήταν, όπως αναμενόταν, απαλλακτικό και δεν άλλαξε σε τίποτε όσα είχε ήδη φέρει στο φώς, η δημοσιογραφική οξυδέρκεια και η πείρα ενός άλλου, μεγάλου οδηγού - πρωταθλητή, του επίσης Βραζιλιάνου, Νέλσωνα Πικέ. Αμέσως μετά το δυστύχημα και με πρώτο στοιχείο το ίχνος του φρεναρίσματος στην άσφαλτο πριν το αυτοκίνητο μπει στην άμμο, μιλώντας ο Νέλσων Πικέ στα ΜΜΕ, δήλωνε αβίαστα: «Όταν ένας οδηγός αγώνων πατάει φρένο σε ένα μέρος όπως η στροφή Ταμπουρέλο, τότε αυτό σημαίνει ότι δεν έχει πια τον έλεγχο του συστήματος διεύθυνσης και προσπαθεί με κάθε τρόπο να σταματήσει το αυτοκίνητο!»
Η ευθύτητα του Πικέ και η στήριξη στον Σένα, έκανε εντύπωση, διότι ήταν ο ίδιος που λίγα χρόνια πριν δήλωνε - πρωτοσέλιδο- στη μεγαλύτερη εφημερίδα της Βραζιλίας, ότι στον Αϋρτον δεν αρέσουν οι γυναίκες, γεγονός που είχε ξεσηκώσει θύελλα, μηνύσεις, κόντρα δηλώσεις και βέβαια είχε λυθεί συμβιβαστικά!

Ο δημοσιογράφος- ερευνητής
Το δεύτερο -γεγονός πια- ήρθε 1-2 εβδομάδες μετά το δυτύχημα. Το ιταλικό περιοδικό Autosprint, κυκλοφορεί με εξώφυλλο μια φωτογραφία του αυτοκινήτου όσο ακόμη ο Σένα ήταν στο έδαφος, πριν μεταφερθεί με το ελικόπτερο στο νοσοκομείο. Στη φωτογραφία φαινόταν καθαρά, στο δεξί πλευρό του μπλε-κίτρινου Williams-Renault, να κρέμεται το… τιμόνι από ένα κεντρικό καλώδιο και με ένα σημαντικό μέρος της κεντρικής μεταλλικής κολώνας μαζί του, που είχε κοπεί! Ήταν η δικαίωση της υπεύθυνης δημοσιογραφίας, αλλά και η επιβεβαίωση, ακρίβια των δηλώσεων του Πικέ! Αμέσως, ο επικεφαλής της ανακριτικής επιτροπής εμπειρογνωμώνων Ενρίκο Λορεντζίνι (καθηγητής μηχανολογίας στο πανεπιστήμιο της Μπολώνιας), στρέφεται προς τα εκεί. Εκεί θα καταλήξει και το δικαστήριο, το οποίο μελέτησε την έκθεσή του (700σελίδες) για να απαγγείλει τις κατηγορίες του ο εισαγγελέας Μαουρίτσιο Πασαρίνι.
Ο Πάτρικ Χέντ και οριμένοι άλλοι, υποστήριξαν μια διαφορετική εκδοχή για το δυστύχημα, η οποία όμως δεν είχε γίνει δεκτή από το δικαστήριο. Οτι, δηλαδή, μετά από μερικούς, σχετικά αργούς, γύρους με το αυτοκίνητο ασφαλείας στην πίστα, η θερμοκρασία των ελαστικών είχε πέσει, με επακόλουθο και την πτώση της πίεσης. Αυτό, με τη σειρά του, είχε μειώσει το ύψος του ελαστικού, με αποτέλεσμα να βρει στην άσφαλτο η λεπτή σανίδα που έχουν στην κοιλιά τους τα αυτοκίνητα, οπότε το FW16 έμεινε στιγμιαία ακυβέρνητο και ακολούθησε ό,τι ακολούθησε.
Ο Χέντ είχε ακόμη δηλώσει ότι η τηλεμετρία είχε δείξει πως όταν το αυτοκίνητο είχε αρχίσει να φεύγει από τον δρόμο, το τιμόνι του λειτουργούσε, κάτι που τελικά δεν έγινε πιστευτό. Σαν τον Μαύρο; Ό,τι και να συνέβη, πάντως, ακόμη κι αν ζούσε σήμερα ο Σένα, θα ήταν φυτό! Το αυτοκίνητό του, με βάση τα στοιχεία της τηλεμετρίας, χάνει την κατευθυντικότητά του με σχεδόν 300 χλμ/ω. Φρενάρισμα και άμμος μειώνουν την ταχύτητα γύρω στα 200 χλμ/ω μέχρι τη μοιραία πρόσκρουση στον τοίχο. Εκει, μέσα σε μία στιγμή, η ταχύτητα αυτή μηδενίζεται! Ακαριαία! Έ, λοιπόν, η πρόσκρουση του εγκεφάλου του Σένα, όπως είπαν μετά πολλοί γιατροί, στα τοιχώματα του κρανίου του ήταν τόσο σφοδρή, ώστε τον είχε ήδη μετατρέψει σε φυτό, όπως διαπίστωσαν και οι γιατροί του νοσοκομείου στο οποίο είχε μεταφερθεί, έστω και ζωντανός ακόμη. Εδώ, πολλοί θα παρατηρήσουν ότι υπάρχουν ανάλογες ομοιότητες με τον θανάσιμο τραυματισμό του Γιάννη - Μαύρου- Μεϊμαρίδη το 1971 στη Ρόδο.

Δύσκολο στο οδήγημα
Ας δούμε όμως τι συνέβαινε μέχρι την Ίμολα. Στους τρεις πρώτους αγώνες του 1994 που είχαν γίνει, ο Σένα είχε πολλά προβλήματα. Μαζί με τρεις- τέσσερις άλλους συναδέλφους, είμαστε στην πίστα στο Εστορίλ της Πορτογαλίας, 15 Ιανουαρίου 1994, όταν ο Φρανκ Γουίλιαμς παρουσίαζε στους δημοσιογράφους τη νέα ομάδα με τον Χιλ και τον νεοφερμένο από τη McLaren σούπερσταρ Αϋρτον Σένα. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ και το συζητούσαμε για πολλά χρόνια όσοι είμαστε εκεί, το τι είχε πει ο Γουίλιαμς το βράδυ, στο επίσημο δείπνο μετά την παρουσίαση της ομάδας, σε έναν παγερό και σύντομο λόγο του, απεθυνόμενος προς τους δύο οδηγούς: «έχετε το «έχετε το καλύτερο
αυτοκίνητο, είναι στο χέρι σας να πάρετε το πρωτάθλημα!»
Όμως το FW16 ΔΕΝ ήταν το καλύτερο αυτοκίνητο και το ήξεραν όλοι από τα παράπονα των οδηγών στις λίγες δοκιμές που ήδη είχαν γίνει. Γι’ αυτό και οι Σένα-Χιλ δεν απάντησαν όπως ίσως θα ήθελαν στον Γουίλιαμς, αλλά και δεν ήταν και χαρούμενοι. To FW16 ήταν πολύ πιο δυσκολοοδήγητο από το αυτοκίνητο του 2003, ο χώρος στο κόκπιτ ήταν ελάχιστος και εμπόδιζε τις κινήσεις του οδηγού και γι’ αυτό ο Σένα είχε ζητήσει μετατόπιση του τιμονιού (εξ ου και η μοιραία αλλαγή με συγκόλληση δύο σωλήνων διαφορετικού πάχους που δεν άντεξαν και γι’ αυτό έσπασε). Μετά το δυστύχημα άλλαξε η Ταμπουρέλο, έγινε πιο αργή, άλλαξαν πολλοί κανονισμοί,
στην ΕΡΤ υπογράφηκε το συμβόλαιο για τις μεταδόσεις των γκραν πρι, αλλά πια αυτά δεν ήταν όπως πριν. Έλειπε ο «Κορυφαίος», όπως τον είχαμε θαυμάσει στη μνημιώδη μονομαχία του με τον Μάνσελ στους στενούς δρόμους του Μόντε Κάρλο ή όπως τον είχαμε ζήσει στις κόντρες του με τον Προστ, όπως εισπράτταμε αυτό το μοναδικό που εξέπεμπε και τον έκανε την πιο ξεχωριστή προσωπικότητα στον κόσμο των αγώνων…

apolna boss

Φωτογραφίες σχετικές με τον Ayrton Senna και το τραγικό ατύχημα