Ως γνωστόν, τα ταξί είναι οι διάδοχοι των γραφικών αμαξών, των μόνιππων, των διπλών ή των βιτωριών που άρχισαν να μπαίνουν σε «αποστρατεία» από τα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1920. Εξάλλου, τις πρώτες άδειες ταξί απέκτησαν οι αμαξάδες που εγκατέλειψαν τα οχήματά τους για να χρησιμοποιήσουν το νέο μέσον, το οποίο εξαπλώθηκε με αστραπιαία ταχύτητα. Κάθε φορά που έφτανε στο Τελωνείο Πειραιώς και μια νέα παρτίδα ταξί, οι ρομαντικοί έγραφαν για τον κόσμο που χανόταν και την τεχνολογία που ερχόταν. Είναι ένα ακόμη ακατάγραφο κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας μας...
Ωστόσο, σχετικά σύντομα, εμφανίστηκε και το πρώτο αίτημα για περιορισμό των ταξί. Ήταν Αύγουστος του 1929, όταν ο «Σύνδεσμος Ιδιοκτητών Αυτοκινήτων» μέσω του προέδρου του –ονομαζόταν Νικόλαος Σαμαράς– κατέθεσε ένα πλούσιο υπόμνημα στο αρμόδιο Υπουργείο Συγκοινωνίας.
Τι ζητούσαν τότε οι επαγγελματίες αυτοκινητιστές; Πρώτ’ απ’ όλα ζητούσαν την εκκαθάριση του κλάδου τους από τα στοιχεία εκείνα «άτινα λόγω της ροπής των προς την εγκληματικότητα αποτελούν στίγμα δια μίαν πολυπηθή τάξιν εντίμων βιοπαλαιστών»! Πρότειναν δε να συσταθεί επιτροπή για την εκκαθάριση της κατάστασης.
Το δεύτερο αίτημά τους ήταν να «παύση η χορήγησις νέων αδειών κυκλοφορίας ταξί επί μίαν πενταετίαν εν Αθήναις και Πειραιεί, περιορισθή δε ο αριθμός τούτων εις τον σημερινόν κυκλοφορούντα, διότι λόγω των καταπληκτικώς πολλαπλασιαζομένων καθημερινώς ταξί όχι μόνον κέρδη δεν πραγματοποιούνται, αλλά ούτε αι καθημεριναί φθοραί δεν καλύπτονται».
Και το τρίτο βασικό αίτημά τους ήταν να ληφθούν μέτρα εναντίον εκείνων που έπαιρναν αυτοκίνητα για ιδιωτική χρήση και αφού τοποθετούσαν ένα ταξίμετρο τα χρησιμοποιούσαν ως επαγγελματικά. Επρόκειτο για τα πρώτα «αγοραία» αυτοκίνητα, τα οποία σύμφωνα με τους επαγγελματίες της εποχής ζημίωναν τόσο το δημόσιο, όσο και τους επαγγελματίες αυτοκινητιστές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου