Ο Μακεδονικός Αγώνας είναι μία εποποιία για τη Μακεδονία, για την Ελλάδα ολόκληρη. Γιατί επέτρεψε στον ελληνισμό να διατηρήσει την εθνική και θρησκευτική συνείδησή του στη Μακεδονία, τη Θράκη και την Ηπειρο.
Πολλοί είναι οι εθνομάρτυρες του Μακεδονικού Αγώνα οι οποίοι φλεγόμενοι από το πάθος της θυσίας βρήκαν ηρωικό θάνατο ή υπέστησαν αγογγύστως φρικτά βασανιστήρια όπως ο καπετάν Βαγγέλης, ο καπετάν Κώττας, ο Τέλος Αγρας και άλλοι. Αναμφισβήτητα όμως στο πάνθεον των ηρώων αυτών του Μακεδονικού Αγώνα την πρώτη θέση κατέχει η ηρωική μορφή του πρωτομάρτυρα ανθυπολοχαγού του πυροβολικού Παύλου Μελά, του θρυλικού Μίκη Ζέζα.
Γεννημένος ο Παύλος Μελάς στην Αθήνα στα 1870 και απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων στα 1890 ως ανθυπολοχαγός του πυροβολικού, είναι ο πρώτος Ελληνας αξιωματικός που στις 27 Αυγούστου του 1904 διήλθε τα σύνορα και επικεφαλής εθελοντικού σώματος από 35 άνδρες, καταγόμενους από την Κρήτη, τη Λακωνία και τη Μακεδονία και εισέδυε στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία με την απόφαση της θυσίας χάριν του μεγάλου και ιερού σκοπού. Με ολοκληρωμένη την επίγνωση του χρέους προς την πατρίδα επωμίζεται το αφόρητο βάρος του εγχειρήματος, το οποίο θα καταλήξει στη μοιραία θυσία. Γιατί ζηλόφθονος μοίρα θα κόψει πρόωρα το νήμα της ζωής του, αφού ύστερα από ολιγόμηνη δράση, στις 13 Οκτωβρίου του 1904, ενώ βρισκόταν στη Στάτιστα, ένα χωριό της περιοχής Καστοριάς προδίδεται από βουλγαρική συμμορία και κυκλώνεται από τουρκικό απόσπασμα 150 ανδρών. Μετά δίωρη πείσμονα μάχη διατάζει έφοδο και ενώ προχωρεί επικεφαλής των ανδρών του με το ξίφος στα χέρια, πληγώνεται θανάσιμα στην οσφυακή χώρα και ύστερα από ημίωρη περίπου εναγώνια πάλη με το θάνατο η καρδιά του γενναίου αγωνιστή έπαυσε να πάλλει. Αυτό ήταν το τραγικό τέλος του πρώτου εθνομάρτυρα του Μακεδονικού Αγώνα Παύλου Μελά. Η είδηση του θανάτου του προξένησε μεγάλη κατάπληξη και βαθιά θλίψη στην Αθήνα και σ' ολόκληρη την Ελλάδα. Ο ηρωικός θάνατός του ώθησε και πολλούς άλλους αξιωματικούς του ελληνικού στρατού να σπεύσουν στη Μακεδονία για να συνεχίσουν το απελευθερωτικό του έργο.
Tο σπίτι στη Στάτιτσα, όπου βράδυ, 13 Oκτωβρίου 1904 παίχθηκε το δραματικό τέλος.
Ο Παύλος Μελάς ετόνωσε το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων της Μακεδονίας, πρόσφερε μεγάλες υπηρεσίες στο Μακεδονικό Αγώνα και τέλος και αυτήν την ίδια την ζωή του. Γι' αυτό δίκαια τιμάται σήμερα ως εθνικός ήρωας, αφού ο Μελάς δια του θανάτου του αφύπνισε τους Ελληνες της Νότιας Ελλάδας. Με τη θυσία του στο βωμό της πατρίδας "την γην του ονείρου μας, δηλαδή τη Μακεδονία, την έδειξε σαν πιο πλατιά και την έφερε σαν πιο κοντά", όπως έγραψε ο μεγάλος μας ποιητής Κωστής Παλαμάς.
Ὁ Γερμανὸς Καραβαγγέλης στὸ τᾶφο τοῦ Παῦλου Μελᾶ τὸν Μάρτιο τοῦ 1906
Σήμερα, χρόνια από τον ένδοξο θάνατο του θρυλικού καπετάν Μίκη Ζέζα με τα φτερά της φαντασίας μας ας πετάξουμε για λίγο πάνω από τα μακεδονικά βουνά και ας σταθούμε πάνω από τον τάφο του, ας ασπαστούμε την πλάκα που τον σκεπάζει, ας αποθέσουμε ευλαβικά μία δέσμη από πάναγνα λουλούδια μαζεμένα από τη μακεδονική γη και ας φέρουμε στα χείλη μας τους θρηνητικούς τούτους στίχους που έγραψε για το θάνατό του ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς:
Σε κλαίει λαός. Πάντα χλωρό να σείεται το χορτάρι
στον τόπο που σε πλάγιασε το βόλι, ω παλικάρι.
Πανάλαφρος ο ύπνος σουτου Απρίλη τα πουλιά
σαν του σπιτιού σου να τ' ακούς λογάκια και φιλιά,
και να σου φτάνουν του σκληρού χειμώνα οι καταρράχτες
σαν τουφεκιού αστραπόβροντα και σαν πολέμου κράχτες.
Πλατιά του ονείρου μας η γη και απόμακρη. Και γέρνεις
εκεί και σβεις γοργά.
Ιερή στιγμή. Σαν πιο πλατιά τη δείχνεις και τη φέρνεις
σαν πιο κοντά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου