Η ολομέλεια του Αρείου Πάγου ασχολείται τελευταία με ένα θέμα, το οποίο έχει περάσει στα ψιλά στον ημερήσιο τύπο. Πρόκειται για το ιδιοκτησιακό καθεστώς που αφορά όλη τη νησιωτική Ελλάδα.
Τα νομικά ζητήματα που καλείται να επιλύσει η Ολομέλεια μέσα από δίκη-πιλότο για σωρεία αγωγών και διεκδικήσεων, αφορούν στην ερμηνεία Συνθηκών και Πρωτοκόλλων που υπογράφηκαν το διάστημα 1830-2 αμέσως μετά την απελευθέρωση του ελληνικού κράτους από τους Τούρκους, σε συνδυασμό με το βυζαντινορωμαϊκό δίκαιο και τη νομοθεσία του 1837 για τα δημόσια κτήματα. Η αντιδικία έχει ξεκινήσει τις τελευταίες δεκαετίες ανάμεσα στο Δημόσιο και πολλούς ιδιώτες και έχει κορυφωθεί τον τελευταίο καιρό. Αφορά το ιδιοκτησιακό καθεστώς στις Κυκλάδες αλλά και σε πολλά ακόμη νησιά.
Η συνηθισμένη επιχειρηματολογία των ιδιωτών είναι, ότι οι περιοχές αυτές δεν εξουσιάστηκαν από το Σουλτάνο ή Οθωμανούς αλλά από Χριστιανούς ιδιώτες και δεν μπορούν να εφαρμοστούν η Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης και τα Πρωτόκολλα του Λονδίνου (1830-2), καθώς το ελληνικό Δημόσιο δεν απέκτησε κανένα ιδιοκτησιακό δικαίωμα επί των ακινήτων, είτε ως διάδοχο του Οθωμανικού Δημοσίου, είτε με «δικαίωμα πολέμου».
Η σχετική επιχειρηματολογία που είχε γίνει δεκτή το 1934 από τον Αρειο Πάγο (σε μια ιδιοκτησιακή αντιδικία στην Ικαρία), έχει αρχίσει να χρησιμοποιείται από πολλούς ιδιώτες και το Δημόσιο έχει ανοίξει πολλές δίκες σε διάφορα νησιά για να υπερασπιστεί δικαιώματα κυριότητάς του σε βουνά, γκρεμνούς, λιβάδια, δασικές εκτάσεις μέχρι και σε αιγιαλούς.
Το ελληνικό Δημόσιο χρησιμοποιεί την αντίθετη επιχειρηματολογία υποστηρίζοντας ότι είναι κύριο των επίμαχων εκτάσεων (που δεν ανήκαν σε ιδιώτες) αποκτώντας δικαιώματα ιδιοκτησιακά μέσα από τη διαδοχή του Οθωμανικού Δημοσίου ή «δικαιώματα πολέμου», όπως προβλέπεται στις επίμαχες Συνθήκες. Αποκρούει δε κατηγορηματικά την επιχειρηματολογία πολλών ιδιωτών ότι τα νησιά (Κυκλάδες κ.λπ.) αποτελούνταν στο σύνολό τους από «ιδιωτικές γαίες καθαράς ιδιοκτησίας» επί Τουρκοκρατίας, γεγονός πασίγνωστο (όπως έχουν δεχθεί κάποιες δικαστικές αποφάσεις).
Τι σημαίνουν αλήθεια όλα αυτά; Δεν φαίνεται κάπως «περίεργη» η χρονική συγκυρία; Μήπως τελικά το ζητούμενο δεν είναι να τα καταφέρει το δημόσιο να κερδίσει την διεκδίκηση αλλά μάλλον να παραμείνει το ιδιοκτησιακό καθεστώς σε ιδιώτες, με «ειδικές» συμφωνίες …κάτω από το τραπέζι;
Ας μη μας κάνει εντύπωση αν τελικά το ακούσουμε κι αυτό, διότι τότε, αν αρχίσουν να πουλιούνται τα νησιά (βλέπε εδώ , εδώ και εδώ), όπως προτείνουν κάποιοι …κακεντρεχείς Γερμανοί, δεν θα μπορεί να κατηγορηθεί η κυβέρνηση, και ο Γιωργάκης θα παραμείνει «αθώα περιστερά».
Στη περιβόητη δήλωση του εξάλλου που αφορούσε το ξεπούλημα της χώρας, μετά το τελευταίο «διάγγελμα» της Τρόικας με τα περιβόητα 50 δις και την μεταμεσονύχτιο δήλωση Πεταλωτή, είχε πει ξεκάθαρα ότι «δεν θα πουληθεί ούτε σπιθαμή δημόσιας γης». Η έμφαση είχε δοθεί όμως στο «δημόσια»… Άρα, μια «ρύθμιση» όπου το ιδιοκτησιακό καθεστώς θα παρέμενε σε ιδιώτες, αυτό θα έλυνε τα χέρια της κυβέρνησης ώστε να προχωρήσει στο ποθούμενο αποτέλεσμα, που είναι το ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ!
Διαβάστε την συνέχεια εδώ: http://logioshermes.blogspot.com/2011/04/blog-post_328.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου