Εγκωμιάζοντας, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, τον μεγάλο θησαυρό της αρετής λέγει τα εξής χαρακτηριστικά:
«Αυτή η αρετή είναι η πιο μεγάλη περιουσία, αυτός είναι ο ανέκφραστος πλούτος, ο αδαπάνητος, που κάθε μέρα κάνει την περιουσία μεγαλύτερη. Γιατί τίποτα δεν είναι ίσο με την αρετή, τίποτα δεν είναι πιο ισχυρό απ’ αυτήν»(1).
«Τέτοια είναι η δύναμη της! δεν υποχωρεί με το πέρασμα του χρόνου, δεν μαραίνεται από το πλήθος των ημερών»(2).
«Μόνο η αρετή μας συνοδεύει με βεβαιότητα μετά θάνατον, μόνη η αρετή διατηρεί την αξία της και στην αιώνια ζωή»(3).
Καί θα ήθελα σήμερα, αδελφοί μου, προεόρτια της μνήμης του προστάτου μας Αγίου Μηνά του Θαυματουργού, ο οποίος ήταν στολισμένος με πλήθος από αρετές, «κεκοσμημένος ταίς αρεταίς» κατά τον ιερό υμνογράφο, να μεταφέρω στην αγάπη σας λίγες σκέψεις δανεισμένες από τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας για τον αδαπάνητο αυτόν θησαυρό της αρετής που σπανίζει στις μέρες μας.
Πρώτον. Τι είναι η αρετή; Είναι ο,τι πιο ωραίο και υψηλό και αληθινό και αγαθό και τέλειο κρύβει η ανθρώπινη ψυχή. Αρετή είναι η ατέλεστος τελειότης, όπως θα την χαρακτηρίσουν οι θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας. Δεν έχει όρια, δεν περιορίζεται, είναι ασύνορη, είναι τόσο μεγάλη όσο και ο Θεός που είναι η πηγή της.
Ο Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Νύσσης, ο αδελφός του Μεγάλου Βασιλείου, θα μας σημειώσει: «έναν όρον είδαμεν αρετής, το μη έχειν όρον». Μοιάζει με μία απέραντη πηγή από όπου αναβλύζουν πολλά ποτάμια.
«Δεν πρόκειται για χρήματα για να φοβηθείς τη φτώχεια, ούτε υγεία του σώματος για να φοβηθείς την αρρώστια . . . ούτε η ελευθερία για να αποφεύγεις τη δουλεία, αλλά αρετή είναι η ακριβής τήρησις των αληθειών της πίστεως και ο αληθινός τρόπος ζωής»(4), θα σημειώσει ο μεγάλος εγκωμιαστής της Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Δεύτερον. Η αρετή είναι ταυτόσημη με την συνείδηση και την ελευθερία.
Είναι αποτέλεσμα της προαιρέσεως και της ανάγκης, όπως θα σημειώσει ο Μέγας Βασίλειος. Όταν απουσιάζει η ελευθερία, απουσιάζει και η αρετή. «Καί αρετής απούσης, άπαντα περιττά».
Αφού ο Θεός είναι η πηγή της αρετής, άρα και η κοινωνία μας με τον Θεό, που είναι η πηγή της ζωής, είναι κατάσταση ελευθερίας. Σ' αυτήν την κοινωνία ο άνθρωπος βρίσκει την ενότητα και την ολότητά του. Ξαναγίνεται σώος, ακέραιος και αποκτά την σωτηρία του. Μακρυά, όμως, από τον Θεό μένει διασπασμένος και εξωτερικά και εσωτερικά. Είναι γεμάτος από συγκρούσεις, αντιθέσεις, διχασμούς και διαιρέσεις. Γι' αυτό και οι Άγιοι της Εκκλησίας μας είχαν στραμμένο πάντοτε το βλέμμα τους στον Θεό και δεν τους φόβιζαν ούτε τα μαρτύρια ούτε και ο θάνατος.
Τρίτον. Η αρετή έχει τέτοια δύναμη, ώστε να επιβάλλεται χωρίς όπλα. Δοξάζεται χωρίς να το επιδιώκει. Χαμογελάει και στη χαρά και στον πόνο. Σκορπίζει χαρά, ακόμη και στις θλίψεις και στις δοκιμασίες της παρούσης ζωής. Ο Άγιος Μηνάς, όταν τον εδίωκαν, όταν τον υπέβαλαν σε φρικτά βασανιστήρια, ήταν γεμάτος χαρά, γιατί πράγματι είχε μέσα του την παρουσία του Θεού και ήταν στολισμένος με την αρετή.
Γι' αυτό ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος θα αναφωνήσει: «Τοιαύτη η δύναμις της αρετής, ώστε άγγελον τον άνθρωπον ποιεί». Αυτή, συνεχίζει, είναι «δυνατότερη από τις πέτρες και ισχυρότερη από τον αδάμαντα. Καταπραύνει ακόμη και τα θηρία. Ασκεί δε τέτοια γοητεία, ώστε και εκείνοι που την περιφρονούν και την ονειδίζουν να στέκονται με θαυμασμό μπροστά της».
«Την αρετήν και υβριζομένην ασπάζομαι και φιλώ, την δε κακίαν αποστρέφομαι και μισώ» θα γράψει ο θαυμαστής του Ιερού Χρυσοστόμου Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης.
Αυτή η αρετή «ως μύρον ευώδες» έλουζε τα πρόσωπα των Αγίων μας, ώστε από μακρυά να αναδύει μία θαυμαστή ευωδία και να γεμίζει τον αέρα και τις αισθήσεις των ανθρώπων. Γι' αυτό και το μήνυμα και η υποθήκη ζωής του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου είναι: «Γεννώμεθα της αρετής ερασταί».
Εραστής της αρετής, ο Άγιος Μηνάς.
Εραστές της αρετής, εκείνοι οι οποίοι πολέμησαν «για του Χριστού την πίστιν την αγίαν και της πατρίδος την ελευθερίαν».
Εραστές της αρετής, εκείνοι που άφησαν την τελευταία τους πνοή στα πεδία των μαχών, ώστε εμείς σήμερα να είμαστε ελεύθεροι και να απολαμβάνουμε αυτό το αγαθό της ελευθερίας.
Εραστές της αρετής, εκείνοι που προτίμησαν τις κακουχίες, τα μαρτύρια, ακόμη και τον θάνατο και όχι την καλοπέραση, την ατομική «σωτηρία», την προδοσία ή και την υποδούλωση.
Τέτοιοι μάρτυρες,
τέτοια ηρωικά πρόσωπα,
τέτοιοι αγωνιστές,
χρειάζονται σήμερα στην αδιάβατη έρημο που ζούμε. Τέτοια πρόσωπα χρειάζεται η πατρίδα μας και ιδιαίτερα ο πονεμένος λαός μας, μέσα στον χώρο της Εκκλησίας, της πολιτείας και της κοινωνίας γενικότερα, που θα σκουπίσουν τα δάκρυα και θα θερίσουν τις κατάλευκες χώρες και θα συλλέξουν τα στάχυα τα ώριμα προς θερισμόν.
Ζητούνται καρδιές καιόμενες για τον Χριστό, όπως του Αγίου Αποστόλου Παύλου, που να χαίρουν με τους χαίροντες, να κλαίνε με τους αμαρτάνοντες και να ασθενούν με τους ασθενείς.
Ζητούνται διάκονοι, όχι σοφοί και επιστήμονες, Γιατί αυτό που λείπει σήμερα δεν είναι οι σοφοί, ούτε οι επιστήμονες, αλλά το θυσιαστικό φρόνημα, που θα υπηρετήσει το θαύμα της μεταβολής του κόσμου, από κόσμο της αμαρτίας σε κόσμο του Θεού.
Ζητούνται πρόσωπα σαν τον Άγιο Μηνά, τον προστάτη μας,
που θα είναι απόστολοι πραγματικοί του Χριστού για να παρακαλέσουν τον απαράκλητο λαό μας,
που θα είναι έτοιμοι να δώσουν την μαρτυρία και την ομολογία για το όνομα του Χριστού,
που θα μιλήσουν για την Ζωή, για την κατάργηση του θανάτου, για την Ανάσταση, για την Βασιλεία των Ουρανών.
Χρειαζόμαστε διακόνους σαν τον Άγιο Μηνά.
Χρειαζόμαστε μάρτυρες σαν τον Μεγαλομάρτυρα Άγιο Μηνά.
Χρειαζόμαστε φλόγα σαν την πυρακτωμένη από την αγάπη του Χριστού καρδιά του θαυματουργού αυτού Αγίου μας.
Αδελφοί μου, αυτήν την προεόρτια ημέρα της μνήμης του προστάτη μας Αγίου, βρήκα και πάλι την ευκαιρία,
να επικοινωνήσω μαζί σας,
να σας ευχηθώ για τα 101 χρόνια ελευθερίας που γιορτάζουμε και πάλι,
να επικαλεστώ για όλους σας την ευλογία και την προστασία του Αγίου Μηνά, που είναι ο ανύστακτος πρέσβυς στο Θρόνο του Θεού, ο φύλακας άγγελος όλων μας, ο φρουρός και ο κηδεμόνας της πόλης μας και ολόκληρης της επαρχίας μας,
και να σας παρακαλέσω και να σας προτρέψω πατρικά και αδελφικά:
Να τον έχουμε στις προσευχές μας και να ζητάμε τη βοήθειά του και την προστασία του, αγαθά τα οποία πλουσιοπάροχα και γοργά θα μας χαρίζει.
Να θυμόμαστε την ημέρα αυτή και να την αγιάζουμε.
Να θυμόμαστε, ακόμη, και να μνημονεύουμε αυτούς που θυσιάσθηκαν για την πατρίδα μας και την ελευθερία του αιματοβαμμένου τόπου μας, γιατί «ουδέν πατρίδος γλυκύτερον».
Να στολίζουμε, επίσης, το σπίτι μας με το σύμβολο της πατρίδος μας, που είναι η ελληνική μας σημαία, αλλά και να την παραδίδουμε στα παιδιά μας ως ιερό κειμήλιο και πολύτιμη παρακαταθήκη.
Καί ακόμη. Στα δύσκολα χρόνια που διανύουμε, ας αποφασίσουμε να γίνουμε «της αρετής ερασταί». Θα είναι ο,τι πιο μεγάλο, πολύτιμο και ωραίο για όλους μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου