Κατά φυσικήν προτίμησιν προεκλογικά σαλόνια εις τους νέους Δήμους ήσαν τα καφενεία. Και το κάθε καφενείο δια 3,4, ή και περισσότερους υποψηφίους. Αγκαζάρετο για μια-δυο ώρες για τον καθένα. Νε ειπούμε 8 με 10 ο Α΄ υποψήφιος. Το καφενείο εστολίζετο με εικόνας του και τα προγράμματα του. Η πλατεία διέκοπτε το τάβλι, ο φαντές έμενε αδρανής επί του μαρμάρου του τραπεζιού, ενώ ο υποψήφιος δήμαρχος ανεβασμένος εις πρόχειρον πάλκο απήγγελλε τους προεκλογικούς χρισμούς. Μετά το πέρας του λόγου και την αποχώρησιν του υποψηφίου τα γκαρσόνια και οι τοιχοκολληταί επεδίδοντο πυρετωδώς εις την προετοιμασίαν του σαλονιού-καφενείου δια την νέαν συγκέντρωσιν. Αι εικόνες του Α καθηρούντο αμέσως. Τα προγράμματα εσχίζοντο και αντ΄ αυτών ανηρτώντο οι εικόνες του υποψηφίου Β…
Κατά περίεργον σύμπτωσιν τέσσαρες από τους υποψηφίους άρχοντας των νέων Δήμων ήσαν ποτοποιοί (… “για να κερνάνε πλουσιοπάροχα τους υποψηφίους”…) … ο εκλογικός νόμος (του 1934) δεν έθετε περιορισμούς. Δεν απήτει από τους υποψηφίους ιδιαίτερα προσόντα. Ούτε γνώσιν γραφής και ανάγνωσεως. Ούτε άλλας ιδιότητας επιμέλεια
24grammata.com: από το βιβλίο του Δημ Λαμπίκη, “τα εκατό χρόνια του Δήμου Αθηναίων”, Αθήνα 1938, σελ 159,160, 158, διατηρήθηκε η αρχική ορθογραφία (πλην του πολυτονικού)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου