Σύμφωνα με το πανεπιστήμιο της Καρλσρούης ο Μινωικός πολιτισμός είναι ο αρχαιότερος ναυτικός πολιτισμός στον κόσμο και αναπτύχτηκε από το 2800 π. Χ.
ΕΜΒΟΛΟΦΟΡΟ ΠΛΟΙΟ 14-13ος ΑΙΩΝΑΣ ΠΧ -ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΟΣ
ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΟΙ ΜΙΝΩΙΤΕΣ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΣΤΗΝ ΒΟΡΕΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΣΤΟΝ ΕΥΞΕΙΝΟ ΠΟΝΤΟ;
ΤΑ ΠΛΟΙΑ
Στη δεύτερη χιλιετία π.Χ. οι παραστάσεις πλοίων σε δακτυλίδια, σφραγίδες, πήλινα ομοιώματα, τοιχογραφίες, κοσμήματα κλπ, μαρτυρούν την επικράτηση των Μινωιτών.
Τη θαλασσοκράτειρα Κρήτη του Μίνωα επιβεβαιώνουν τόσο ο Θουκυδίδης (Θουκυδίδη Ιστορία),όσο και ο Στράβων (Στράβωνος Γεωγραφία) αργότερα. Τα πλοία των Μινωιτών έφταναν ως τη Ρας Σμάρα στον ποταμό Ορόντη, καθώς και σε διάφορες Αιγυπτιακές πόλεις. Την έντονη ναυτική δραστηριότητα, με την ανταλλαγή προϊόντων με άλλα λιμάνια της Μεσογείου επιβεβαιώνουν τα αιγυπτιακά αγάλματα και οι σκαραβαίοι που βρέθηκαν στην Κρήτη.
Οι σκαραβαίοι είναι πήλινα αντικείμενα ή πολύτιμοι λίθοι που έφεραν παραστάσεις ή ήταν λαξευμένα στο σχήμα του εντόμου, που ήταν το σύμβολο της ανάστασης των νεκρών για τους Αιγύπτιους. Ενώ τοιχογραφία της Αιγυπτιακής Θήβας, βρέθηκαν παραστάσεις που απεικονίζουν τους "Κεφτιού" (επί δυναστείας του Κιούφου Χέοπα) με μινωική ενδυμασία, προσφέροντας δώρα στην ισχυρή και φίλη Αίγυπτο.
Η ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΥΣ «ΚΕΦΤΙΟΥ » ΚΡΗΤΕΣ
Στη δεύτερη επίσης χιλιετία π.Χ. και η ναυπηγική παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Στις τοιχογραφίες της Θήρας (Σαντορίνης) απεικονίζεται στόλος με πλοία, τα χαρακτηριστικά των οποίων καταδεικνύουν τη μινωική προέλευσή τους. Το σχήμα των πλοίων αυτών έχουν τη μορφή ημισελήνου που είναι το κύριο χαρακτηριστικό των παραστάσεων πλοίων στους μινωικούς σφραγιδόλιθους.
Σύμφωνα με τα ευρήματα των ερευνητών, τα πλοία αυτά ήταν μεγαλύτερα των 30 μέτρων μερικά πολύ περισσότερο και έφεραν 18- 21 ζεύγη κουπιών, ακόμα και 24 . Στο μέσο περίπου του πλοίου υπήρχε κατάρτι που πάνω του έφερε ένα μεγάλο τετράγωνο πανί. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών το κατάρτι κατέβαινε και στηριζόταν σε διχαλωτούς στύλους, διατηρώντας το σε οριζόντια θέση. Το μήκος του είναι περίπου το τετραπλάσιο του βάθους του, μέχρι την "καπελαδούρα" των ξαρτιών.
Ένα ακόμη χαρακτηριστικό των πλοίων εκείνης της εποχής, ήταν η καμπίνα της πρύμνης στην οποία καθόταν ο κυβερνήτης ή άλλο τιμώμενο πρόσωπο. Σύμφωνα με τις ως τώρα επικρατούσες θεωρίες η καμπίνα αυτή έχει αιγυπτιακές ρίζες. Όμως όπως υποστηρίζουν δύο νεότερες ανεξάρτητες μελέτες (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΟΝΗΜΑΤΟΣ ΑΥΤΟΥ) η έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας ,που κατέστρεψε τον μινωικό πολιτισμό έγινε ένα αιώνα νωρίτερα, Επομένως η προσθήκη καμπίνας στη πρύμνη, ξεκίνησε στη μινωική εποχή, που μεταφέρθηκε και στην Αίγυπτο. Ένα στοιχείο που μπορούμε να παραθέσουμε εδώ είναι ότι και στην χρονολόγηση του αρχαίου αιγυπτιακού πολιτισμού η χρονολογία 664 π. Χ. είναι η μόνη σίγουρη για την επιστημονική κοινότητα .
Το μεγαλύτερο μέρος του καταστρώματος καλύπτεται από στέγαστρο, προστατεύοντας τους επιβάτες από ήλιο και βροχή. Στην πλώρη υπάρχει μεγάλου μήκους αντένα, που πιθανόν χρησιμοποιούσαν για την πρόσδεση αλλά και για τον ελλιμενισμό σε αβαθή και μικρούς όρμους
Στην πρύμνη υπάρχει, η πιθανόν, κινητή τριγωνική απόληξη, που για τη χρησιμότητά της έχουν γίνει πολλές συζητήσεις. Όπως φαίνεται όμως, πρόκειται για κινητή γέφυρα με μικρό τροχό στο άκρο, που χρησίμευε κατά την επιβίβαση και αποβίβαση.
ΟΙ ΠΕΡΙΟΔΟΙ ΤΗΣ ΜΙΝΩΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
7000 π.Χ. πρώτος οικισμός
3100 π.Χ.-2100 π.Χ. πρώιμη Μινωική περίοδος
2100 π.Χ.-1700 π.Χ. Μεσομινωική περίοδος
1700 π.Χ.-1420 π.Χ. Υστερομινωική περίοδος
1420 π.Χ.-1050 π.Χ. Μυκηναϊκή περίοδος
ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΛΟΙΩΝ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ
Αντίγραφο πλοίου Μυκηναϊκής εποχής Το αντίγραφο αυτό είναι μια πρόταση αναπαράστασής πλοίου της Θήρας, όπως αυτό απεικονίζεται στην τοιχογραφία της στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης
Διακρίνονται τα πηδάλια , η καμπίνα καθώς και η κινητή γέφυρα για την επιβίβαση και αποβίβαση
Αναπαράσταση Μυκηναϊκού πλοίου από εξειδικευμένο ιστότοπο
ΜΙΝΩΙΚΟ ΠΛΟΙΑΡΙΟ ΥΠΟ ΚΛΙΜΑΚΑ -ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΡΗΜΑΤΑ
Ας εξετάσουμε μια σειρά από στοιχεία και ευρήματα, τα οποία μας οδηγούν σε ορισμένα συμπεράσματα.
1-ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΤΗΣ ΘΗΡΑΣ
Ένα από τα πλοία του «στόλου» . Εδώ υπάρχει κάτι σημαντικό διότι το πλοίο αυτό της Θήρας έχει ανά πλευρά 26 κουπιά που σημαίνει ότι φέρει 52 κουπιά ,δηλαδή μεγαλύτερη από την πεντηκοντόρο της κλασικής αρχαιότητας και ο GAVIN MENZIES αναφέρει ότι το πλοίο αυτό βάση των κουπιών του ήταν 54 μέτρα. Αυτό λοιπόν το πλοίο είναι νεώτερο από το επόμενο που θα δούμε στην συνέχεια.
2- ΣΧΕΔΙΟ ΠΛΟΙΟΥ ΤΟΥ 2,200 Π. Χ . (2500-2000 π. Χ )
Το επόμενο είναι από τις παλαιότερες απεικονίσεις μεγάλου πλοίου του Αιγαίου είναι αυτό το σχέδιο που βρέθηκε σε ένα σκεύος από τερακότα του κυκλαδικού πολιτισμού στην Σύρο .Έχει χρονολογηθεί από το 2500 – 2000 πΧ. Έχει μια μεγάλη κάθετη πλώρη και υπάρχει ένα σχήμα ιχθύος που μπορεί να είναι ανεμούριο λόγω των ζυγιών που κρέμονται κάτω της μορφής αυτής ίσως και για μέτρηση έντασης του ανέμου ή διακοσμητικό στοιχείο ή έχει κάποια εμβληματική αξία ίσως προσδιορισμού. Επίσης σπείρες περιβάλουν το πλοίο που αναπαριστούν τα κύματα και ενδεικτικό είναι ότι παριστάνονται με την πραγματική τροχιακή κίνηση των κυμάτων .συμπεράσματα που μπορούμε να βγάλουμε είναι ότι το υψηλό και φαρδύ ρύγχος του σκάφους είναι για αντιμετώπιση υψηλών κυμάτων πράγμα που σημαίνει ότι θα έχει το ανάλογο εκτόπισμα για να μπορεί να αντισταθμίσει την πλευστότητα του .Αυτό σημαίνει ότι μπορούσε να πλεύσει σε σχετικά άσχημο καιρό στο Αιγαίο .Η σωστή σχέση των κυμάτων με την πλευστότητα του σκάφους επίσης αναδεικνύουν την γνώση των κατασκευαστών για πλοήγηση σε τέτοιες θάλασσες
ΤΟ ΑΝΩ ΣΧΕΔΙΟ ΠΛΟΙΟΥ ΣΤΡΑΜΜΕΝΟ ΟΠΩΣ ΕΚΤΙΘΕΤΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Έχει 17 κουπιά σε κάθε πλευρά που σημαίνει ότι μπορεί να έχει 34 ερέτες και ένα θεωρήσουμε ότι κάθε κωπηλάτης χρειάζεται τουλάχιστον 1,30 μήκος χώρου για να μπορεί να κωπηλατεί τότε μόνο για τους ερέτες το μήκος του είναι 22 μέτρα .Εάν παρατηρήσουμε ότι η σχέση του χώρου των ερετών και του υπόλοιπου σκάφους αφήνει περιθώρια για μερικά ίσως δύο μέτρα άλλου ωφέλιμου χώρου , αυτό που βλέπουμε λοιπόν πιθανά να έχει τουλάχιστον 23 μέτρα μήκος .Όπως αναφέρει ο καθ Τσικριτσής..(Μαθηματικός & Ηλεκτρονικών υπολογιστών ) αναφερόμενος στον Gavin Menzie , ο αριθμός των κουπιών είναι το μισό μήκος του σκάφους, επομένως εδώ μιλάμε για 34 μέτρα σκάφος και να φανταστούμε ότι τα σκάφη του Κολόμβου ήταν 26 μέτρα .
ΤΟ ΤΗΓΑΝΟΣΧΗΜΟ ΤΗΣ ΣΥΡΟΥ -ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
3- ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΠΛΟΙΟΥ ΣΕ ΑΛΛΟ ΣΚΕΥΟΣ - 2500-2000 π.Χ.
Το δεύτερο σκεύος επίσης του Κυκλαδικού πολιτισμού της ίδιας εποχής βλέπουμε πάλι σκάφος με ίδια χαρακτηριστικά όπως και αυτό της Σύρου .Δεν πρόκειται λοιπόν για μία μεμονωμένη αναπαράσταση αλλά μια επικρατούσα κατάσταση που απεικονίζετε εκείνη την εποχή .
ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΚΕΥΟΣ ΜΕ ΠΛΟΙΟ
ΜΕ 17 ΚΟΥΠΙΑ ΑΝΑ ΠΛΕΥΡΑ ΚΑΙ ΕΑΝ ΘΕΩΡΗΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΟ ΧΡΗΣΤΙΚΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΧΩΡΟΥ ΚΑΘΕ ΚΩΠΗΛΑΤΗ ΕΙΝΑΙ 1,30 εκ ΤΟΤΕ ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑ ΣΚΑΦΟΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 25 – 27 ΜΕΤΡΩΝ ΕΑΝ ΣΥΓΚΡΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΟΥ ΥΨΟΥΣ ΤΗΣ ΠΛΩΡΗΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΠΛΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΕ ΚΩΠΗΛΑΤΟ ΣΚΑΦΟΣ ΟΣΟ ΤΟ ΥΨΟΥΣ. ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΟΙ ΝΑΥΤΙΚΟΙ ΤΩΝ ΚΥΚΛΑΔΩΝ ΤΟ ΑΙΓΙΑΚΟ ΘΑΛΑΣΣΙΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΜΕ ΤΑ ΡΕΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΡΑΧΥ ΚΑΙ ΥΨΗΛΟ ΚΥΜΑΤΙΣΜΟ ΘΕΤΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΚΑ ΑΥΤΗ ΕΧΟΝΤΑΣ ΥΨΟΣ ΠΛΩΡΗΣ 4- 5 ΜΕΤΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΝΑ ΘΕΩΡΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΜΗΚΟΣ ΤΟΥ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΠΛΟΙΟ ΜΕ ΒΑΘΟΣ ΚΑΡΙΝΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΩΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ 34 ΕΡΕΤΩΝ.
Έχουμε λοιπόν περί το 2500 – 2000 π . Χ . ένα σχέδιο πλοίου με 34 κουπιά και κατόπιν έχουμε το πλοίο της Θήρας που είναι νεώτερο κατά 800 χρόνια και εδώ διαγράφετε η συνέχεια στην ναυτική εξέλιξη, είναι λοιπόν λογικό όπως αναφέρει ο καθ. Τσικριτσήςνα έχεις πλοίο με 52 κουπιά. Αυτό σαφώς δείχνει μία συνέχεια και μια συνάφεια τεχνολογικής εξέλιξης στην ελληνική ναυτική ιστορική πορεία.
4- ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΡΑΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΩΝΙΑΣ
Ο Άρατος ο Σολεύς ήταν Αλεξανδρινός ποιητής που έζησε στο διάστημα 305 - 240 π.Χ..Καταγόταν από τους Σόλους της Κιλικίας ή, σύμφωνα με άλλους από τη Ταρσό αλλά μάλλον ότι εκεί έζησε για λίγο. Πατέρας του ήταν ο διαπρεπής τότε πολιτικός και στρατιωτικός Αθηνόδωρος. Μαθήτευσε κοντά στον Μενεκράτη στην Έφεσο (292 π.Χ.). Στη συνέχεια πήγε στη Κω και μαθήτευσε κοντά στον Φιλητά. Εκεί γνώρισε τον Θεόκριτο και άλλους ποιητές του καλούμενου βουκολικού κύκλου. Στη συνέχεια πήγε στην Αθήνα και έγινε μαθητής του περιπατητικού φιλόσοφου Πραξιφάνη, εκεί γνώρισε και τον Ζήνωνα τον στωικό φιλόσοφο και τον Μενέδημο τον ιδρυτή της Ερετριακής σχολής και τον Καλλίμαχο τον Κυρηναίο.
Αυτός ήταν με λίγα λόγια ο Άρατος .
Το ενδιαφέρων όμως στοιχείο ,που παρουσιάστηκε τον τελευταίο καιρό είναι ,ότι δύο αρχαιο-αστρονόμοι από την Ουψάλα ο Μπλούμπερκγ και ο Ερικσον (Roland Blumberg Centennial Professor in. Astronomy - E.F. Erickson )έκαναν χρονολόγηση των κειμένων του Άρατου και ανακάλυψαν ότι το 40% των αναφερομένων του Άρατου είναι της εποχής των Μινωιτών του 2000 π.Χ .Και το βρήκαν μέσα από τις αστρολογικές αναφορές του ιδίου. Στην Ιωνία λοιπόν διασώθηκαν στοιχεία κι εξελικτική γνώση των Μινωιτών, όπως αναφέρει την διαπίστωση των δύο ερευνητών ο καθ. Τσικριτσής.
Ας συνεχίσουμε λοιπόν με μία ενδιαφέρουσα αναφορά ….
5- ΜΙΝΩΙΤΕΣ ΙΔΡΥΤΕΣ ΑΠΟΙΚΙΩΝ. - ΜΙΛΗΤΟΣ .
O παλαιότερος πολιτισμός της Ευρώπης, οι Μινωίτες της αρχαίας Κρήτης, ήταν επίσης οι πρώτοι αποικιοκράτες της ηπείρου, σύμφωνα με τις έρευνες στην Μ .Ασία και αλλού. Αν και οι αρχαιολόγοι είναι από καιρό γνώστες της εμπορικής δράσης των Μινωιτών κατά μήκος της ακτής της Μ.Ασία; οι ανασκαφές στη Μίλητο στη νοτιοδυτική Μ. Ασία αποκαλύπτουν πως 3.700 χρόνια πριν, επεκτάθηκαν στην Ασιατική ηπειρωτική χώρα για να δημιουργήσουν τουλάχιστον μια μόνιμη αποικία. Τα ευρήματα προσδίδουν αξιοπιστία σε έναν αρχαίο ελληνικό μύθο για μια μινωική αποικία εκεί.
Από τα ευρήματα στην Μίλητο. Φωτογραφίες της Γερμανικής Αρχαιολογικής Σχολής της Αθήνας
Οι ανασκαφές έχουν αποκαλύψει το κεντρικό τμήμα ενός μινωικού οικισμού γύρω από ένα χώρο λατρείας κρητικού ρυθμού. Τουλάχιστον τρία μεγάλα κτίρια αποθήκευσης και πιθανής λατρείας ήταν διατεταγμένα γύρω από μια αυλή συμπληρωμένη με μια σειρά τεσσάρων πλινθόκτιστων βωμών. Εκατοντάδες σπαράγματα τοιχογραφιών που βρέθηκαν μέχρι τώρα δείχνουν ότι οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι με εντυπωσιακές ζωγραφιές από εξωτικά τοπία που απεικονίζουν άνθη παπύρου, καλάμια, κρίνους και μυθικά όντα, όπως γρύπες.
Περαιτέρω ένδειξη ότι οι Μινωίτες ήταν εγκατεστημένοι εδώ είναι ότι το 95 τοις εκατό από τα χιλιάδες όστρακα αυτής της περιόδου που βρέθηκαν στο χώρο ή είχαν παραχθεί κοντά σε στυλ μινωικό ή ήταν εισηγμένα από την ίδια την Κρήτη. Επτά επιγραφές στη Γραμμική Α, την γλώσσα των Μινωιτών που δεν έχει ακόμη αποκρυπτογραφηθεί, βρέθηκαν επίσης εκεί αναγραφόμενες στα παραχθέντα τοπικά αγγεία
Είναι πιθανό οι Μινωίτες να ίδρυσαν την αποικία τους στην Μ. Ασία για να βοηθήσουν τη διοχέτευση του ορυκτού πλούτου , κυρίως χαλκό, χρυσό και ασήμι πίσω στην Κρήτη. Η Μίλητος βρίσκεται στις εκβολές του ποταμού Μαιάνδρου και ήταν σε ιδανική τοποθεσία για το εμπόριο με το πλούσιο σε μεταλλεύματα εσωτερικό.
Από τα ευρήματα στην Μίλητο. Φωτογραφίες της Γερμανικής Αρχαιολογικής Σχολής της Αθήνας
"Τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι η μινωική Κρήτη δεν ήταν μια αυτάρκης , ειρηνική, μη επεκτατική οντότητα, όπως έχουν σκεφτεί κάποιοι », λέει ο διευθυντής ανασκαφών Wolf-Dietrich Niemeier του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου στην Αθήνα, "αλλά ήταν μια διεθνής δύναμη που πρέπει να είχε μεγάλη στρατιωτική και ναυτική δύναμη. "
Με την Μίλητο να αναγνωρίζεται ως Μινωική αποικία , τώρα πλέον γίνονται προετοιμασίες από μια αγγλο-ιταλική αποστολή στο να επανερευνήσουν την Ιασό ένα άλλο χώρο στη σημερινή Τουρκία, όπου έχουν βρεθεί σημαντικές ποσότητες Μινωικού υλικού .
2005 - ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΔΟΜΗΣΗΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΣΤΗΝ ΙΑΣΟ ΣΤΙΣ ΑΚΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΛΠΟΥ ΤΗΣ ΙΑΣΟΥ, ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΜΙΛΗΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΥΛΑΣΩΝ ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ . ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΤΕΛΗΞΑΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΝΩΙΚΑ.
Ο αρχαιολόγος C.Laviosa αναφέρει το 1984 1987 ότι τα χαρακτηρίστηκα των ευρημάτων και των κτηρίων στην Ιασό δείχνουν μινωική εγκατάσταση.
Μια γερμανική αποστολή από το Πανεπιστήμιο του Tübingen εντόπισε τα υπολείμματα μιας μινωικής τοιχογραφίας μέσα σε ένα μινωικό ανάκτορο του 17ου αιώνα στην Qatna, της Συρίας, την τέταρτη παρόμοια τοιχογραφία που ανακαλύφθηκε στην ηπειρωτική Ασία και την Αφρική τα τελευταία χρόνια. Πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ένα οχυρωμένο ανάκτορο στο Τελ ελ Dab'a στο Δέλτα του Νείλου απέδωσε μια Μινωική τοιχογραφία συμπληρωμένη με μια σκηνή κρητικών θρησκευτικών «ταυροκαθαψίων », ενώ στο Τελ Kabri, στο Ισραήλ, οι αρχαιολόγοι βρήκαν τοιχογραφίες Κρητικού θρησκευτικού χαρακτήρα, σε μια μεγάλη αίθουσα τελετών.
ΤΟ ΜΙΝΩΙΚΟ ΤΗΣ TELL EL DAB
Οι ανακαλύψεις στη Μίλητο έχουν επίσης επιπτώσεις στην ακαδημαϊκή στάση απέναντι αρχαία ελληνική μυθολογία, ή τουλάχιστον ορισμένες πτυχές της
Ο ελληνικός μύθος, υποστήριξε ότι οι Κρητικοί, οδηγημένοι όχι από κάποιο άλλο από τον αδελφό του βασιλιά Μίνωα, τον ονομαστό Μινώταυρο, είχαν ιδρύσει μια μινωική αποικία στη Μίλητο. Υπό το πρίσμα των πρόσφατων ευρημάτων, λέει ο Niemeier , "Θα πρέπει τώρα να γίνει δεκτό ότι υπάρχει κάποια ιστορική αλήθεια πίσω από αυτό το μύθο."
6- Η ΠΡΩΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ ΣΤΟΝ ΕΥΞΕΙΝΟ ΠΟΝΤΟ
Ένα άλλο που σίγουρα έχει αποδειχθεί και γνωρίζουμε σήμερα είναι ότι στην Μαύρη θάλασσα η πρώτη αποικία που ιδρύθηκε ήταν η Βορυσθένη και κατόπιν η Ολβία και αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι εκεί πρώτοι ήταν οι της Μιλήτου που την ίδρυσαν. Το σημείο που ιδρύθηκε δεν ήταν τυχαίο όπως διαπιστώνουν σήμερα οι αρχαιολόγοι και συγκέντρωνε πολλά προτερήματα που κάποιος έπρεπε να γνωρίζει για αρκετό καιρό για να αναπτύξει εκεί μία αποικία
Υπάρχει μια ιστορική σύμπτωση λοιπόν .Έχουμε κείμενα του εν Ιωνία Άρατου να έχουν πηγές και γνώση από τους Μινωίτες, να ανακαλύπτουμε ότι την Μίλητο πρώτο-κατοίκησαν Μινωίτες και πάλι την πρώτη ελληνική αποικία στην Μαύρη θάλασσα να την ιδρύουν Έλληνες της Μιλήτου .Οι της Μιλήτου δε γενικά είχαν μεγάλη αποικιακή ανάπτυξη και περιέπλεαν τις θάλασσες από τους πρώτους των Ελλήνων , που σημαίνει προχωρημένες γνώσεις περί αυτού .
7- GAVIN MENZIES. ΕΝΑΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ ΤΗΣ ΝΑΥΤΟΣΥΝΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΚΩΝ ΥΠΟΒΡΥΧΙΩΝ
Ο Dalya Alberge - WALL STREET JOURNAL συγγραφέας με έδρα το Λονδίνο αναφέρει για τον Gavin Menzies. Χρειάζεται γενναία ψυχή να ξαναγράψει κάποιος την ιστορία για την ιστιοπλοΐα έναντι της τρέχουσας σκέψης. Περισσότερα από 3500 χρόνια πριν ο Χριστόφορος Κολόμβος "ανακαλύψει" την Αμερική, άλλοι ναυτικοί είχαν κάνει ακριβώς αυτό, στο παρελθόν , σε αχαρτογράφητα νερά , άλλοι "Ευρωπαίοι" - οι Μινωίτες – είχαν προηγηθεί, χιλιάδες χρόνια νωρίτερα.
Ο Gavin Menzies, 72 ετών, με βάση την εμπειρία του ως πρώην διοικητής υποβρυχίων στο Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό , θέλει αποδείξει σε ένα βιβλίο που γράφει, ότι οι Μινωίτες ήταν οι υπέρτατοι ναυτικοί που διέσχισαν έναν ωκεανό και ανακάλυψαν το Νέο Κόσμο πριν από 4.000 χρόνια. Το βιβλίο αυτό της ιστορίας, μπορεί να πυροδοτήσει εκ νέου συζήτηση με τον ισχυρισμό ότι την εποχή του Χαλκού ο πολιτισμός της Κρήτης, ο οποίος έχτισε μεγαλοπρεπή παλάτια, επινόησε συστήματα γραφής και ανέπτυξε μια εμπορική αυτοκρατορία, πήρε πλούσιες ποσότητες χαλκού που εξόρυσσαν στην Αμερική. Ο Menzies παραμένει ακλόνητος στις πεποιθήσεις του. Ισχυρίζεται με τελευταία στοιχεία για το βιβλίο του, που δεν έχει ημερομηνία δημοσίευσης ή έναν τίτλο ακόμα, ότι λύνει το μυστήριο του αρχαίου πολιτισμού που εξορύσσει σε χιλιάδες ορυχεία χαλκού γύρω από τη λίμνη Superior στα καναδο-αμερικανικά σύνορα το 2.200 π.Χ., περίπου αφήνοντας πίσω χιλιάδες μαχαίρια, καμάκια και άλλα αντικείμενα.
Οι Μινωίτες ήταν πρωτοπόροι σε ταξίδια μεγάλων αποστάσεων των ωκεανών, όπως φαίνονται σε αυτό του δέκατου έκτου αιώνα π.Χ τοιχογραφία της Εποχής του Χαλκού- τα πλοία των Μινωιτών στο Ακρωτήρι της Θήρας,- Jo Marchant –mag. Nature
Τα σκάφη που απεικονίζονται σε μινωικές τοιχογραφίες και στο ναυάγιο ενός από αυτά - το ναυάγιο « Ulu-burun» που βρέθηκε στο βυθό της Μεσογείου το 1982 με φορτίο ράβδων χαλκού και τεχνουργήματα από επτά διαφορετικούς πολιτισμούς - έχει στοιχεία που τον έπεισαν ότι τα πλοία τους είχαν προχωρήσει αρκετά για να κάνουν το ταξίδι στον ωκεανό . Οι τοιχογραφίες και τα θραύσματα του ναυαγίου, ισχυρίζεται, έδωσαν αρκετές λεπτομέρειες για να εργαστούν πάνω σε αυτό, όπως , τον αριθμό των κωπηλατών, το είδος και την αποτελεσματικότητα των πανιών και την ικανότητα πλεύσης.
«Μπορούμε να κάνουμε ακριβείς εκτιμήσεις για το μήκος, το πλάτος και το σχέδιο των πλοίων και ως εκ τούτου την ποντοπόρο ικανότητά τους», εξηγεί ο ίδιος «Τα πλοία θα μπορούσαν να πλεύσουν στον άνεμο καθώς και πριν στο άγριο αιγαίο και αλλού , και με το χαμηλότερο πανί πολύ γρήγορα σε περίπτωση απροσδόκητης λαίλαπας."
Ισχυρίζεται, επίσης, να έχουν την απόδειξη του DNA ότι οι Μινωίτες έφεραν ένα σπάνιο γονίδιο που βρίσκεται σήμερα μεταξύ των ιθαγενών Αμερικανών γύρω από την Λίμνη Superior και με δοκιμές και επιστημονική αντιστοιχία της περιοχής είναι ο χαλκός "μοναδικά καθαρός" τύπος χαλκού , ίδιος με τις ράβδους του ναυαγίου του «Ulu-burun». Επισημαίνοντας την απόδειξη της αμερικανικών ιθαγενών φυτών που μεταφέρονται σε άλλους πολιτισμούς - συμπεριλαμβανομένων ιχνών νικοτίνης που βρέθηκαν σε αιγυπτιακές μούμιες και στάχυα καλαμποκιού - σκαλισμένα σε ναούς τους - λέει ότι οι Αιγύπτιοι με τα σαθρά σκάφη τους δεν ήταν μεγάλοι ναυτικοί και ότι μόνο η Μινωίτες, με τους οποίους διαπραγματεύονται, θα μπορούσαν να αναλάβουν υπερατλαντικό ταξίδι.
Οι Μινωίτες για τον καπνό που έφεραν από την Αμερική στην Αίγυπτο, λέει ότι τα αποδεικτικά στοιχεία πρέπει να υπάρχουν γύρω από την Κρήτη. «Υπάρχουν τέτοια στοιχεία υπό τη μορφή ενός σκαθαριού – εντόμου του καπνού και βρέθηκε θαμμένο το 1450 π.Χ. κάτω από ηφαιστειακή τέφρα από το σπίτι ενός εμπόρου στο Ακρωτήρι . Αυτό το έντομο του καπνού το σκαθάρι, Lasioderma Serricorne, ήταν γηγενές στην Αμερική. Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι ο καπνός δεν αναπτύσσονται στην Ευρώπη το 1450 π.Χ. », λέει ο κ. Menzies.
Παρά την εμπιστοσύνη του για τον εαυτό, ο κ. Menzies προετοιμάζεται για« κακούς ανέμους » και «καταιγίδες » πάνω από τις νέες θεωρίες του. Παρόλο που δεν έχει ακόμη τελειώσει το βιβλίο του, μερικοί ακαδημαϊκοί και πάλι είναι επιφυλακτικοί και περιμένουν την ευκαιρία να διαβάσουν τα στοιχεία.
-Ο καθηγητής Καρλ Γιοχάνεσεν, ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Όρεγκον και συν-συγγραφέας του "Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και Βιολογικών Ανταλλαγών πριν από το 1492," θεωρεί ότι είναι ειδυλλιακές οι έρευνες του και από πρόσφατη έρευνα του κ. Menzies επικροτεί τις προηγούμενες προσπάθειες του ως "ένα ισχυρό τρόπο αναζήτησης για την αρχαία γνώση," λέει, "είμαι πεπεισμένος ότι οι Μινωίτες δεν ήταν οι πρώτοι ή οι μοναδικοί ναύτες που διασχίζουν τον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό."
-Εν τω μεταξύ, η Susan Martin, αναπληρωτής καθηγήτρια αρχαιολογίας στο Michigan State University η οποία ειδικεύεται στην προϊστορική αρχαιολογία στην Lake Superior, λέει, "Δεν υπάρχει καμία απόδειξη για κάθε εξερεύνηση ή εκμετάλλευση των ορυκτών πόρων από οποιονδήποτε άλλον εκτός από τους Native American χρήστες. ιθαγενείς."
-Ο καθηγητής Τζον Μπένετ, ειδικός στην μινωική ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Sheffield, υποστηρίζει ότι, ενώ θεωρητικά είναι πιθανό ότι οι Μινωίτες έφθασαν στην Αμερική, τα πλοία τους ήταν πάρα πολύ μικρά για να κουβαλήσουν επαρκείς προμήθειες και φορτίο για μακρινά ταξίδια. (δείτε παρακάτω γιατί είναι λάθος)
-Και ο Cemal Pulak, αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου Texas A & M University, ο οποίος ηγήθηκε της ανασκαφής του ναυαγίου του Ulu-burun, λέει ότι οι φιλόδοξη αυτή ναυτιλία δεν θα ήταν εφικτό να γίνει . Παρά το γεγονός ότι τα σκάφη ήταν ανθεκτικό, δεν είχαν καταστρώματα να υπομείνουν τις θύελλες και τις τρικυμίες, εξηγεί ο ίδιος, προσθέτοντας ότι ο χαλκός που προερχόταν από το Ulu burun ήταν από την Κύπρο.
Απτόητος, ο κ. Menzies, τους απαντάει και λέει ότι σύμφωνα με τις μετρήσεις τα πλοία Μινωικής εποχής ήταν τρεις φορές το μέγεθος του Κολόμβου και ότι τα αρχαία αντικείμενα που βρέθηκαν στη λίμνη Superior ταιριάζουν με εκείνα από το ναυάγιο« Ulu-burun» και ότι οι αυτόχθονες Αμερικανοί δεν είχαν καμία γνώση της εξόρυξης ή τήξης χαλκού αντικείμενα.
8- ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΝΑΥΑΓΙΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ή «ULU-BURUN»
Το ναυάγιο από την Εποχή του Χαλκού του «Ulu Burun » δείχνει πώς τα ερείπια ενός μόνο πλοίου μπορεί να μετατρέψει την γνώση των αρχαιολόγων της εποχής. Ανακαλύφθηκε το 1982, βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Kas στη νότια Τουρκία, και χρονολογείται από το 1300 π.Χ., Ο Χρήστος Αγουρίδης, γενικός γραμματέας του Ελληνικού Ινστιτούτου Εναλίων Αρχαιολογικών Ερευνών στην Αθήνα, περιγράφει ως «το όνειρο του κάθε ενάλιου αρχαιολόγου».
Χρειάστηκαν δέκα χρόνια για να το ανασκάψει, και οι ερευνητές εξακολουθούν να μελετούν τα σχεδόν 17 τόνους θησαυρούς που ανακτώνται. Η συντριπτική ποσότητα του φορτίου περιλαμβάνει έβενο, ελεφαντόδοντο, τα αυγά στρουθοκαμήλου, ρητίνη, μπαχαρικά, όπλα, κοσμήματα και υφάσματα, καθώς και ράβδους χαλκού, κασσίτερου και γυαλί.
Αλλά αυτό που πραγματικά εξέπληξε τους αρχαιολόγους ήταν ότι τα ευρήματα στο πλοίο αυτό ήρθαν από τουλάχιστον 11 διαφορετικές τοπικές κουλτούρες - από ένα χρυσό σκαραβαίο που φέρει το όνομα της αιγυπτιακής βασίλισσας Νεφερτίτης από το χαλκό και κασσίτερο της Κύπρου και από την κεντρική Ασία.
Το δακτυλίδι με το όνομα της Νεφερτίτης που βρέθηκε στο μινωικό πλοίο –(φ. αρχ. Αποστολή του ναυαγίου)
Το ναυάγιο που είναι απτή απόδειξη για μια εκπληκτική σειρά επαφών και συναλλαγών μεταξύ των διαφόρων πολιτισμών της Μεσογείου και της Εγγύς Ανατολής στα τέλη της Εποχής του Χαλκού. Το πλοίο έπλεε περίπου την εποχή που ο Τουταγχαμών κυβέρνησε την Αίγυπτο, και ότι "είναι πολύ πιο σημαντική από τον τάφο του Τουταγχαμών, ως συμβολή στην κατανόηση της περιόδου", σύμφωνα με Wachsmann.
Βλέπουμε λοιπόν ,εμφανώς ότι τα μινωικά πλοία μπορούσαν να φέρουν τουλάχιστον 17 τόνους εμπόρευμα , πράγμα που καθιστά λογικά εφικτό να ταξίδευαν στον σημερινό Καναδά για να φέρουν χαλκό. Εδώ λοιπόν βλέπουμε με το νέο εύρημα η άποψη του καθηγητή Τζον Μπένετ, ειδικού στην μινωική ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Sheffield που αναφέρθηκε πιο πάνω να μην έχει ουσιαστικά βάση.
9- ΜΙΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ
Ένα στοιχείο που μπορεί να παρατηρήσει κανείς εδώ σε αυτή την ανατύπωση της αιγυπτιακής τοιχογραφίας (στο κείμενο πιο πάνω η αυθεντική) είναι ότι στην μεσαία σειρά οι Κρήτες , Κεφτιού, όπως τους αναφέρουν οι Αιγύπτιοι φέρνουν δώρα στον Φαραώ , ότι καλύτερο έχει να επιδείξει ένας λαός δηλαδή ,αλλά η διαφορά είναι ότι τα δώρα τους είναι κατασκευασμένα με λίαν υψηλή τεχνική αλλά και καλλιτεχνική αξία σε σχέση με των υπολοίπων λαών .Αυτό δείχνει τον υψηλό πολιτισμό που είχαν οι πρόγονοι Μινωίτες στον τότε γνωστό κόσμο. Αυτή η αποτύπωση μας δείχνει καθαρά την διαφορά με τους λαούς της περιοχής.
10- ΠΕΡΙ ΕΛΛΗΣΠΟΝΤΟΥ ΚΑΙ ΒΟΣΠΟΡΟΥ
ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΑΠΟΨΗ ΟΤΙ ΤΑ ΡΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΣΠΟΝΤΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΤΑ ΥΠΕΡΚΕΡΑΣΕΙ Η ΝΑΥΤΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΙΝΩΪΤΩΝ ΑΛΛΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΤΗΝ ΜΥΚΗΝΑΪΚΗ ΕΠΟΧΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΤΡΙΗΡΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΝΤΙΚΟΝΤΟΡΟΥΣ (M. KORFMANN, “Troia: a residential and trading city at the Dardanelles,” in Politeia, 177-79.)
Πορθμός, που χωρίζει την Ευρώπη από την Ασία κι ενώνει το Αιγαίο Πέλαγος με την Προποντίδα είναι ο Ελλήσποντος Το μήκος του είναι 57 χλμ.(ΚΑΜΠΥΛΕΣ 70 χλμ.) και το πλάτος του 37 χλμ. Η ευρωπαϊκή ακτή του είναι βραχώδης, απότομη, σε αντίθεση με την ασιατική, που είναι χαμηλή με λιμανάκια που τη διαρρέουν μικρά ποταμάκια και είναι εύφορη και πλούσια. Διασχίζεται από Θαλάσσιο ρεύμα που κατευθύνεται προς το Αιγαίο.
Ο Βόσπορος μεταφέρει σ΄ αυτή την υπερπλήρωση υδάτων του Ευξείνου που προέρχονται από τις συνεχείς σ΄ αυτόν εκβολές ποταμών, και στη συνέχεια η θάλασσα του Μαρμαρά εκβάλλει τη δική της υπερπλήρωση δια του Ελλησπόντου στο Αιγαίο. Συνέπεια αυτού είναι το υφιστάμενο συνεχές "θαλάσσιο ρεύμα" , το λεγόμενο "ρεύμα του Μαρμαρά" που παρατηρείται, με μόνιμη κατεύθυνση προς το Αιγαίο.
Σημειώνεται ότι το "ρεύμα του Μαρμαρά" έχει προκαλέσει κατά καιρούς πολλά ναυτικά ατυχήματα. Για τον λόγο αυτό η πλοήγηση των διερχομένων πλοίων σήμερα υπό πλοηγούς είναι υποχρεωτική. Αυτό σημαίνει ότι εάν γνωρίζει κάποιος τα νερά είναι προσπελάσιμος με τα σύγχρονα πλοία βέβαια.
Το όνομα, Βόσπορος που σημαίνει πέρασμα βοδιού (βούς + πόρος), συνδέεται με τον Ελληνικό μύθο της Ιούς και του ταξιδιού της μετά τη μετατροπή της σε βόδι από το Δία για την προστασία της.
Μία ακόμη ερμηνεία προέλευσης του ονόματος είναι ότι μπορεί να προήλθε από τους «βοείους ασκούς» που χρησιμοποιούσαν οι Θράκες για να τον διασχίσουν.
Λέγεται επίσης στη μυθολογία ότι επιπλέοντες βράχοι κάποτε συνέθλιβαν κάθε πλοίο που προσπαθούσε να διαβεί το Βόσπορο έως ότου ο ήρωας Ιάσων πέρασε με πονηριά, οπότε οι βράχοι σταθεροποιήθηκαν, και επετεύχθη η πρόσβαση των Ελλήνων στον Εύξεινο Πόντο.
Η διαμόρφωση των ακτών του Βοσπόρου των οποίων οι εσοχές και εξοχές που ανταποκρίνονται απόλυτα των μεν προς τις δε, καθιστούν οφθαλμοφανές ότι η Ευρώπη και η Ασία ήταν σε παλαιότερη γεωλογική περίοδο ενωμένες στο σημείο αυτό και ότι ο χωρισμός τους έγινε βίαια οφειλόμενος σε ρήγμα και όχι σε πλημμύρες.
Πολλοί θεωρούν πως ο Βόσπορος σχηματίστηκε περίπου το 5600 π.Χ. όταν τα ανερχόμενα νερά της Μεσογείου και της Προποντίδος ξεχύθηκαν προς τον Εύξεινο Πόντο, που έως τότε ήταν ένα αβαθές υδάτινο μόρφωμα. Προκειμένου αυτό να συνταυτιστεί ως ιστορική βάση για τις ιστορίες πλημμυρών στο Έπος του Γκιλγκαμές και στη Βίβλο.
Επίσης εντός του Βοσπόρου παρατηρείται το θαλάσσιο φαινόμενο της αντίρροιας. Δηλαδή θαλάσσιο επιφανειακό ρεύμα ταχύτητας 2-3 κόμβων με κατεύθυνση από Β. πρός Ν. όπου μεταφέρονται πλεονάζοντα ύδατα από τη Μαύρη Θάλασσα, δια της Προποντίδας, προς το Αιγαίο Πέλαγος και υποβρύχιο αντίθετο ρεύμα με ίδια χαρακτηριστικά από Αιγαίο προς Μαύρη Θάλασσα. Το φαινόμενο αυτό καθιστά πράγματι δύσκολο μέχρι πολύ επικίνδυνο τον διέκπλου για μικρά σκάφη αλλά και μεγαλύτερα που μπορεί να υποστούν ναυτικό ατύχημα όπως προσάραξη που είναι σύνηθες φαινόμενο στη περιοχή, όταν κινούνται με μικρή ταχύτητα.
ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΣΠΟΝΤΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΒΟΣΠΟΡΟ
Εάν συμπεράνουμε ότι με ταχύτητα που μπορούσαν να αναπτύξουν τα μινωικά πλοία από τους 3 κόμβους και με ενδιάμεσες στάσεις στην ανατολική φιλόξενο ακτή με άνεση θα μπορούσε να περάσει τα στενά αυτά
Έχουμε και το ιστίο το οποίο χρησιμοποιείται κατά κόρο στον Νείλο και μπορούμε να συμπεράνουμε ότι λόγο έλλειψης ίσως λιναριού δεν είχαν πολλά υφασμάτινα ιστία αν και γνωρίζουμε για την περίοδο από το 6000 έως το 3000 π.Χ. κατασκεύαζαν επίσης ύφασμα , αλλά και με προβιές επεξεργασμένες και συραμμένες μπορούσαν πολύ άνετα να κάνουν την δουλεία του πανιού .Έχουμε στοιχεία ότι οι Μινωίτες εκτρέφουν αρσενικά αρνιά τα οποία ευνουχίζουν για να είναι αρίστη ποιότητα του μαλλιού και το δέρμα τους , άρα η δυνατότητα ιστίων είναι αναμφισβήτητη. Ένα επίσης στοιχείο που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι η στάθμη των υδάτων πριν 5-6οοο χρόνια ήταν χαμηλότερη από ότι σήμερα , αυτό σημαίνει ότι περισσότερη ξηρά υπήρχε και ίσως και νησίδες που δεν υπάρχουν τους επόμενους αιώνες στις διαδρομές αυτές καθιστώντας την ναυσιπλοΐα ευκολότερη.
Ο Θουκυδίδης στην Ιστορία του γράφει: «Ο πρώτος, που καθώς ξέρουμε από την προφορική παράδοση, απέκτησε ναυτικό ήταν ο Μίνως, που κυριάρχησε στο μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής θάλασσας» . Και αργότερα ο Στράβων αναφέρει: «Θρυλείται η θαλασσοκρατορία του Μίνωα». Οι μαρτυρίες αυτές του Θουκυδίδη και του Στράβωνα επιβεβαιώνονται και από τα αρχαιολογικά δεδομένα. Οι έμποροι της μινωικής Κρήτης φαίνεται να έπαιζαν σπουδαίο ρόλο την περίοδο 1999 - 1786 π.Χ., περίοδο της ΧΙΙ ης Αιγυπτιακής Δυναστείας.
Τα χαρακτηριστικά αγγεία της Μεσομινωϊκής II περιόδου έφθαναν ως τη Βίβλο και τη Ρας- Σμάρα της συριακής ακτής, τη βόρεια Κύπρο και την Κουάτνα στον ποταμό Ορόντη, καθώς και στις αιγυπτιακές πόλεις. Παράλληλα, σε ανασκαφές της Κρήτης βρέθηκαν αιγυπτιακά αγάλματα και σκαραβαίοι. Όταν, εξάλλου αποκρυπτογραφήθηκαν τα σε σφηνοειδή γραφή αρχεία της Βαβυλώνας, διαπιστώθηκαν εμπορικές επαφές με τους Μινωίτες.
Στους πλούσια εικονογραφημένους τάφους της αιγυπτιακής Θήβας απεικονίζεται καλύτερα απ' οπουδήποτε αλλού η κρητική ναυτική δραστηριότητα. Στις ζωγραφικές παραστάσεις ξεχωρίζουν πομπές ξένων. Ανάμεσα στους ξένους διακρίνονται οι Κεφτιού να φέρνουν πολύτιμα δώρα στην παντοδύναμη τότε Αίγυπτο. Οι Κεφτιού φορούν μινωικά ρούχα και προσφέρουν μεταλλικά αγγεία, ρυτά σε σχήμα κεφαλών ζώων, χελώνες από μέταλλα και τόπια από ακριβά υφάσματα.
Έχουμε λοιπόν μεταλλικά αγγεία των Μινωιτών εξαιρετικής τεχνικής και τέχνης και επίσης γνωρίζουμε ότι εκτός από την Κύπρο στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας έχει ψευδάργυρο για κράματα ορείχαλκου .
Ένα πράγμα που πρέπει να σκεφτούμε είναι ότι οι Μινωίτες δεν είχαν πληθυσμιακά προβλήματα ,έτσι η εξάπλωση τους γινόταν περισσότερο για εμπορικούς λόγους και για εξασφάλιση πλουτοπαραγωγικών πυγών . Τα ευρήματα στην σημερινή Γερμανία και την τόσο μεγάλη απόσταση που διήνυσαν για προμήθεια ήλεκτρου και άλλων στοιχείων του εδάφους δεν πρέπει να μας παραξενεύει ότι περιέπλεαν τον Εύξεινο Πόντο για τους ίδιους λόγους . Η ναυτική κυριαρχία της Κρήτης εκδηλώθηκε με μια αλυσίδα πόλεων που, εκτός από τις Κυκλάδες και την ηπειρωτική Ελλάδα και Μικρά Ασία ιδρύθηκαν στις ακτές της Συρίας, της Παλαιστίνης, της Κύπρου και της Σικελίας και της Ιβηρηκής. Οι αρχαίες παραδόσεις φέρνουν Μινωίτες εγκατεστημένους στην Κιλικία, τη Λυκία, την Τροία και στην υπόλοιπη Μικρά Ασία. Στους μύθους του Ηρακλή και των Αργοναυτών βλέπουμε τους ταξιδευτές αυτούς να ιδρύουν πόλεις στη Μεσόγειο και τον Πόντο.
ΑΝΑΚΑΛΥΦΘΗΚΕ ΤΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΟΤΙ ΟΙ ΜΙΝΩΪΤΕΣ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΗΛΕΚΤΡΟ, ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΩΣ ΒΡΗΚΑΝ ΕΚΕΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΤΙ ΓΝΩΣΕΙΣ ΕΙΧΑΝ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ; ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΛΑΘΟΣ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΟΤΙ ΟΙ ΜΙΝΩΪΤΕΣ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΠΛΟΙΑ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΣΤΟΝ ΕΥΞΕΙΝΟ ΠΟΝΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΡΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΣΠΟΝΤΟΥ ΚΑΙ ΒΟΣΠΟΡΟΥ
11-ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΔΥΤΙΚΟ ΕΥΞΕΙΝΟ ΠΟΝΤΟ - 5-4η χιλιετία
Κατά τη διάρκεια της Πρώιμης και Μέσης Ολόκαινου ,μιας από τις θερμότερες περιόδους , οδήγησαν στη σταδιακή βύθιση της δυτικής ακτής του Εύξεινου Πόντου. Στο τέλος της 5ης χιλιετίας π.Χ., η λεγόμενη Νέα Μαύρη Θάλασσα που προκαλείται από την υπέρβαση του νερού και της υπερχείλισης σε τμήματα της ηπειρωτικής χώρας. Κατά τη δεύτερη φάση της (μέσα-4ης χιλιετίας π.Χ.) Συνέβη μία πτώση της στάθμης της θάλασσας. Κατά τη διάρκεια της Νεολιθικής Εποχής (περ. 3500-2500 π.Χ.), Οι κλιματικές αλλαγές οδήγησαν στο σχηματισμό μιας νέας ακτογραμμής, οδήγησε στην οίκηση των παράκτιων οικισμών με λιμάνια. Αυτές οι δυναμικές διαδικασίες των παράκτιων περιοχών μπορεί να εξηγήσει τον υψηλό αριθμό των βυθισμένων οικισμών που χρονολογούνται από την τελική περίοδο της Νεολιθικής.. Τουλάχιστον δέκα οικισμούς που καταγράφηκαν, μια συγκέντρωση που υποδηλώνει μια ύστερη βάση Νεολιθικού οικισμού στη δυτική ακτή της Μαύρης Θάλασσας, η οποία συνεχίστηκε και την εποχή του Χαλκού.
Βυθισμένοι οικισμοί κατά μήκος της δυτικής ακτής της Μαύρης Θάλασσας (Σ. Stanimirov)
Ο οικισμός της Εποχής του Χαλκού κοντά στο ακρωτήριο Urdoviza βρίσκεται περίπου 60 χλμ. από το Μπουργκάς, στο νότιο τμήμα της ακτή της Μαύρης Θάλασσας. Αν και δεν έχει μελετηθεί σε βάθος, οι πληροφορίες που έχει αποκτηθεί μέχρι στιγμής είναι ενδιαφέρουσες. Κατοικίες στον οικισμό έγιναν από καλαμωτή επιχρισμένο με πηλό, και τα καλοδιατηρημένα αγγεία, όπως στάμνες, έχουν ανακτηθεί
Κεραμική από την Πρώιμη Νεολιθική Εποχή του οικισμό κοντά στο ακρωτήριο Urdoviza (φωτογραφία: Σ. Stanimirov).Παρατηρούμε εδώ μια σχετική ομοιότητα και μία παρεμφερή όμως κατασκευαστική νοοτροπία με τις επόμενες φωτογραφίες.
ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΜΙΝΩΙΚΟΥ ΝΑΥΑΓΙΟΥ
Χαρακτηριστική μινωική πρόχους από την Κρήτη
Πρόχους από την Βασιλική Ιεράπετρας 2500 πΧ –Αρχαιολογικό μουσείο Ηρακλείου Κρήτη
Το σχέδιο αυτού του αγγείου το συναντάμε σε ευρήματα από την ΜΑ ΙΙ Β στον μινωικό κόσμο(Dickinson 1994:105) .Το παρατεταμένο εξέχον στόμιο είναι κάτι που χαρακτηριστικά συναντάμε στους Μινωίτες
ΛΙΘΙΝΕΣ ΑΓΚΥΡΕΣ ΚΑΙ ΤΑΛΑΝΤΑ
Λίθινες άγκυρες, χωρίς τρύπες, από Nesebar? 16ος-12ος αι. Π.Χ. (φωτογραφία: Σ. Stanimirov).
ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΑΓΚΥΡΕΣ ΙΔΙΕΣ ΜΕ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ
Η αρχαιότερη απόδειξη της ναυτικής δραστηριότητας στη δυτική Μαύρη Θάλασσα όπως τα λιμάνια παρέχονται από λίθινες άγκυρες Αυτές αποτελούνται από μια επίπεδη πέτρα (είτε ομαλές ή λεπτυσμένες) στην οποία ένα, δύο, τρία, ή, σπανιότερα, τέσσερις τρύπες είχαν διανοιχτεί .Ξύλινοι πάσσαλοι τοποθετούνται σε αυτές τις οπές, που όξυναν τα άκρα και ήταν κρεμασμένα και να οδηγείται να σκάπτει τον πετρώδη ή αμμώδη βυθό. Το βάρος αυτών των αγκυρών των πρώιμων εποχών κυμαίνεται από μερικές δεκάδες έως μερικές εκατοντάδες κιλά. Το βάρος εξαρτάται, φυσικά, το μέγεθος του σκάφους στο οποίο χρησιμοποιήθηκαν. Πάνω από 300 λίθινες άγκυρες έχουν ανακαλυφθεί μέχρι τώρα. Από την αρχαιολογική άποψη το πλαίσιο τους είναι ασαφές, η χρονολόγησή τους είναι περίπλοκη. Η έρευνα των οικισμών στη Σωζόπολη στο λιμάνι και στο ακρωτήριο Urdoviza χρονολογούνται από την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού μεταφέρει ορισμένες σημαντικές πληροφορίες σχετικά με τις ηλικίες των αγκυρών. Επειδή αυτοί οι οικισμοί που βρέθηκαν στο βυθό της θάλασσας, στην περιοχή το επίπεδο που ήταν το αγκυροβόλιο για τις λίθινες άγκυρες, προκύπτει λογικά ότι οι άγκυρες χρησιμοποιήθηκαν μετά και αφού οι οικισμοί είχαν βυθιστεί (Porojanov 1999a). Αυτό απαιτεί τη χρήση των αγκυρών πριν από τη 2η χιλιετία π.Χ..
Η διαίρεση των αγκυρών σε τρεις ομάδες ανάλογα με το βάθος παρέχει μια ενδιαφέρουσα προοπτική χρονολόγησης
· Ομάδα 1- που κυμαίνονται σε βάθος 5 με 11 μ., έχει βρει η έρευνα σε έξι σημεία, με το μεγαλύτερο συνολικό αριθμό από άγκυρες που βρέθηκαν, αναφέροντας ότι οι πιο δραστήρια χρήση τους ήρθε στο τέλος της 2ης χιλιετίας π.Χ. (δηλαδή η περίοδος μετά την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού- Porojanov 1999a).
· Ομάδα 2,- έχει βρει η έρευνα σε έξι σημεία, έχει άγκυρες με βάθος μεγαλύτερο των 11 m. Ομάδα 2 χρονολογείται πιθανώς στον τέλη του 3ου-4η χιλιετία π.Χ., δηλαδή νωρίτερα από την ομάδα 1.
· Ομάδα 3 -έχει βρει η έρευνα σε τέσσερα σημεία στην ακτή, ή στα ρηχά νερά της περίπου 3 μ. βάθος, με τον μικρότερο αριθμό από άγκυρες που βρέθηκαν εδώ - περίπου 10. Η Ομάδα 3 χρονολογείται πιθανώς σε μια μεταγενέστερη περίοδο, γύρω στα μέσα της 1ης χιλιετίας π.Χ..
Για την ακριβή χρονολόγηση στις άγκυρες, όμως, απαιτούνται περισσότερα στοιχεία, και παρόμοια λίθινες άγκυρες ανακαλύφθηκαν σε όλη την Μεσογείου και είναι χρήσιμες για τη σύγκριση. Οι άγκυρες από την ανατολική Μεσόγειο έχουν ημερομηνία ήδη από την 3η-2η χιλιετία π.Χ.. Οι περισσότεροι που συμφωνούν μεταξύ των μελετητών για την χρήση στα κέντρα με άγκυρες χρονολογούνται από τη δεύτερη χιλιετία, συμπεριλαμβανομένης της περιόδου 16th-11th/10th γ. Π.Χ.
Χρονολογήσεις από άλλους - [Ι. Μπάς: 14ος-12ος αι. Π.Χ. (Bass 1972)?- Η. Frost: 14ος-12ος αι. Π.Χ.- (Porojanov και Ποπώφ 1982)? Μ. Λαζάροφ: η ίδια περίοδο (Lasarov 1975)? Γ. Toncheva: 14ος-10ος αι. Π.Χ. (Toncheva 1973)? Β. Ντιμιτρόφ: 16ος-12ος αι. Π.Χ. (Ντιμιτρόφ και Stoichev1976)].
ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΜΙΝΩΙΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΚΗΝΑΙΟΙ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΑΝ
Το Τάλαντο από την Καλή Άκρα
Ένα ενδιαφέρον εύρημα που ρίχνει κάποιο φως από τη χρονολόγηση στις λίθινες άγκυρες είναι ένα μεταλλικό τάλαντο που ανακαλύφθηκε κοντά στην Καλή Άκρα - Kaliakra, μαζί με μια άγκυρα από πέτρα. Οι ράβδοι μέταλλου έχουν τη μορφή ενός τεντωμένου δέρματος βοδιού και χρονολογείται στην Ύστερη Εποχή του Χαλκού, 14ος-12ος αι. Π.Χ. (Toncheva 1981).
Χάλκινο Υστερομινωικό ΙΒ τάλαντο από την Αγία Τριάδα -Μινωικό Κρήτη
Η Μινωική κεραμική στην Κύπρο και η Κυπριακή στην Κρήτη σηματοδοτούν μια πιο στενή επικοινωνία μεταξύ των δύο νησιών. Η Κύπρος με μεγάλα κοιτάσματα χαλκού έκανε μεγάλες εξαγωγές του μεταλλεύματος σε ανατολή και δύση με τη μορφή ταλάντων που είχαν το σχήμα προβιάς βοδιού.
Θεωρείται ότι τα πλοία του πολιτισμού του Αιγαίου από τη 2η χιλιετία π.Χ. είχαν λίθινες άγκυρες (Porozhanov 1999a). Έτσι, η τοποθεσία, τα βάθη στα οποία βρίσκονται οι άγκυρες, τα αρχαιολογικά στοιχεία και παραλληλισμούς και ομοιότητες με την ανατολική Μεσόγειο είναι μια βοήθεια να διαπιστωθεί η ημερομηνία για τις λίθινες άγκυρες της δυτικής Μαύρης Θάλασσας για την 3η-2η χιλιετία π.Χ., με πιο ενεργή χρήση τους κατά την Ύστερη Εποχή του Χαλκού , την περίοδο του 16ου-12ου αι. Π.Χ. (Porojanov 1989).
Τάλαντο με εγχάρακτο το σήμα. (Πηγή: Hiller 1991:. Πλ. LV, β) περιοχή Cherkovo
Για τα δύο αυτά ευρήματα ο Harding (1984: 49) αναφέρει ότι "δύο χάλκινα πλινθώματα, ένας φέρεται να έχει σημάδια του Αιγαίου [" σφραγίδα ή εγχάρακτη Γραμμική Α ή κυπρο-μινωϊκής γραφής σημάδια ", έχουν ανακτηθεί από τη δυτική Μαύρη Θάλασσα». Βρέθηκαν μέσω της υποβρύχιας αρχαιολογίας κοντά στο Ακρωτήριο Καλή Άκρα Cape Kaliakra, στην περιοχή του Balchik στη βόρεια ακτή. [J.G. de Boer (2002: 444).
-Ωστόσο, δηλώνει κατηγορηματικά ότι η περιγραφή αυτού του πλινθώματος "ως τάλαντο με γραφή είναι μια καθαρή εφεύρεση από την πλευρά του εκσκαφέα". Το δεύτερο, είναι πιο τυπικό χάλκινο τάλαντο , λείπουν μόνο η τέσσερις λαβές μεταφοράς, και δεν έχει Γραμμική γραφή. Προέρχεται από το Cherkovo στην περιοχή Μπουργκάς (Petya Hristova, AEGEANET, 21 Ιανουαρίου 1999).
-Αντίθετα ο Hiller (1991: 209-10) ορίζει ότι «. Οι ράβδοι από το Cerkovo - φαίνεται να είναι από χαλκό - φέρει εγχάρακτο σήμα ανάλογο με πινακίδες της Γραμμικής Α γραφής του Αιγαίου" (Πηγή: Hiller 1991:. Πλ. LV, β) Μινωικό δηλαδή.
Η ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ ΑΚΡ. ΤΗΣ ΚΑΛΥΔΩΝΙΑΣ
ΤΑΛΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΚΑΛΥΔΩΝΙΑΣ ΤΗΣ Μ. ΑΣΙΑΣ 13ΟΥ ΑΙΩΝΑ Π.Χ.(ΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΗ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ )
Γράφει για την περιοχή της δυτικής Μαύρης θάλασσας ο Stiliyan Stanimirov από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο της Βουλγαρίας,ότι ενώ η απουσία πραγματικού πλοίου παραμένει αντισταθμίζεται από μια σειρά από εξίσου σημαντικά αρχαιολογικά υλικά: δηλαδή, λίθινες άγκυρες, που χρονολογούνται κυρίως από το δεύτερο μισό της 2ης χιλιετίας π.Χ.. Το βάρος τους κατά καιρούς φτάνει αρκετές εκατοντάδες κιλά - γεγονός που καθορίζει το μέγεθος του πλοίου εκεί όπου τα λιμάνια είναι ανοικτά στους ανέμους. Με βάση την πετρογραφική ανάλυση των αγκύρων (Ιβάνοφ et al. 1985), γεγονός που αποδεικνύει τοπική καταγωγή τους, είναι προφανές ότι οι κάτοικοι της περιοχής ήταν σε επαφή με τις χώρες της Μεσογείου μέσω της ναυσιπλοΐας. Δεν ξέρουμε με τι έμοιαζαν τα πλοία τους αλλά κατά πάσα πιθανότητα είχαν κοινά χαρακτηριστικά με τα Κρητικά πλοία των οποίων οι τύποι ήταν γνωστά για τους κατοίκους της περιοχής. Για δύο χιλιετίες, οι κάτοικοι της περιοχής είχαν πλοηγηθεί στα νερά της Μαύρης Θάλασσας, της Θάλασσας του Μαρμαρά και το Αιγαίο Πέλαγος. Ήταν διαδεδομένη η επαφή με τους λαούς στον υπόλοιπο κόσμο της Μεσογείου. Οι εμπορικοί εταίροι των κατοίκων ήταν οι Κρήτες, οι Αχαιοί και οι Κάρες. Με τη 2η χιλιετία π.Χ., οι κάτοικοι της περιοχής είχαν ήδη δημιουργήσει ένα εκτεταμένο δίκτυο εμπορικών συναλλαγών εντός της περιοχής της Μαύρης Θάλασσας. Πιο συχνά εξάγονται τα μέταλλα, και τα εισαγόμενα εμπορεύματα ήταν, το κρασί και ελιές .Η παρουσία σε ράβδους μέταλλου που βρέθηκαν στα λιμάνια παρέχει περαιτέρω αποδείξεις της εισαγωγής και εξαγωγής μετάλλων, ένα ζήτημα που ήδη συζητείται. Βάσει των διαπιστώσεων αυτών, η ζωή οικισμός στις δυτικές ακτές της Μαύρης Θάλασσας έχει ανακατασκευαστεί για αυτές τις πρώτες περιόδους. Μπορεί να συναχθεί ότι η περιοχή της Μαύρης Θάλασσας είχε μετατραπεί σε αναπόσπαστο κομμάτι του κόσμου της Ανατολικής Μεσογείου από την εποχή του Χαλκού τουλάχιστον.
ΚΡΗΤΗΣ –ΚΕΦΤΙΟΥ-ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΤΑΛΑΝΤΟ ΣΑΝ ΔΩΡΩ ΣΤΟΝ ΦΑΡΑΩ Η ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ .
ΝΕΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΜΙΝΩΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΠΑΛΙΟΣ
Πηγή: New York Times, 2 Μαίου 2006
Φανταστείτε ότι η χρονολογία της πρώιμης αμερικανικής ιστορίας ήταν εκατό χρόνια νωρίτερα και πως στην πραγματικότητα ο Κολόμβος ανακάλυψε την Αμερική το 1392 και όχι το 1492. Οι ειδικοί επιστήμονες επί μακρόν επέμεναν ότι είναι πιθανό να υπάρχει μία παρόμοια πλάνη κατά την κρίσιμη περίοδο στην Ύστερη Εποχή του Χαλκού στην Ελλάδα και στον κόσμο του Αιγαίου.
Οι επιστήμονες λένε ότι νέα στοιχεία με τον ραδιενεργό άνθρακα επιβεβαιώνουν τη θεωρία ότι η Ύστερη Εποχή του Χαλκού στο Αιγαίο ξεκίνησε τον 17ο αιώνα π.Χ., τουλάχιστον δηλαδή έναν αιώνα νωρίτερα απ’ ό,τι πίστευαν μέχρι σήμερα οι αρχαιολόγοι. Δείγματα ραδιενεργού άνθρακα - που εξετάσθηκαν με τη μέθοδο ραδιοχρονολόγησης του άνθρακα 14 - έδειξαν ότι κράτησε από το 1700 π.Χ. ως το 1400 π.Χ.
Αν είναι σωστή η εκτίμηση αυτή, απαιτείται συνολική επανεξέταση πολιτισμικών και εμπορικών σχέσεων σε μία περίοδο μεταξύ της Μινωικής Κρήτης, της Μυκηναϊκής Ελλάδας και Κύπρου από τη μία και τους πολιτισμούς της Αιγύπτου και της υπόλοιπης Μέσης Ανατολής από την άλλη.
Αυτό θα σήμαινε ότι η Κρήτη με τα περίτεχνα παλάτια της, που προσελκύει ορδές τουριστών για να τα δουν κάθε χρόνο, και με τους θρύλους του Βασιλιά Μίνωα έφτασε στο απόγειό της έναν αιώνα νωρίτερα απ’ ό,τι νομίζαμε μέχρι σήμερα.
Ειδικότερα, δύο ανεξάρτητες μελέτες τοποθέτησαν έναν αιώνα νωρίτερα την ηφαιστειακή έκρηξη στη Θήρα, ευρέως γνωστή σήμερα ως Σαντορίνη, που με τη σειρά της προκάλεσε μια σειρά από τσουνάμι και σκόρπισε στάχτη σε ολόκληρη την περιοχή του Αιγαίου και της Μεσογείου.
Η καταστροφή πιστεύεται ότι επιτάχυνε την παρακμή του Μινωικού πολιτισμού στην Κρήτη, σε απόσταση 120 χιλιομέτρων, και ίσως άνοιξε τον δρόμο για την εμφάνιση της Μυκηναϊκής Ελλάδας ως κυρίαρχης δύναμης στο Αιγαίο.
Μία επιστημονική ομάδα υπό τον αρχαιολόγο του πανεπιστημίου Cornell, Sturt Manning, ανέφερε στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Science ότι η έκρηξη σημειώθηκε μεταξύ 1660 π.Χ. και 1613 π.Χ.
Η νέα χρονολογία καθορίστηκε από την ανάλυση 127 δειγμάτων, πολλά εκ των οποίων ελήφθησαν στη Σαντορίνη και την Κρήτη.
Μια άλλη ερευνητική ομάδα, που εκθέτει τις έρευνες της στο ίδιο περιοδικό, περιόρισε περαιτέρω το χρονικό διάστημα, μεταξύ 1627 π.Χ. και 1600 π.Χ. Η ανάλυση βασίστηκε εν μέρει σε δείγματα από κλαδιά και φύλλα μιας ελιάς, θαμμένης κάτω από ηφαιστειακή λάβα.
Ο Walter L. Friedrich, γεωλόγος στο Πανεπιστήμιο Aarhus της Δανίας και συνάδελφοί του λένε ότι επρόκειτο για την πρώτη λεπτομερή εξέταση ενός αντικειμένου, που θάφτηκε ζωντανό κατά την έκρηξη. Όπως προσθέτουν "υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι η έκρηξη χρονολογείται από τα τέλη του 17ου αιώνα".
Από την Αγγλία ο δρ Manning επισήμανε ότι οι δύο ανεξάρτητες μελέτες ενισχύουν περαιτέρω τη συνολική νέα χρονολόγηση.
Άλλο άρθρο στο ίδιο περιοδικό επικαλείται τον αρχαιολόγο στο Κέμπριτζ, Colin Renfrew, ο οποίος διατείνεται ότι τα ευρήματα επιλύουν με πειστικό τρόπο το πρόβλημα της ημερομηνίας της ηφαιστειακής έκρηξης.
Μέχρι πρόσφατα, οι αρχαιολόγοι τοποθετούσαν την έκρηξη γύρω στο 1500 π.Χ. Οι υπολογισμοί αυτοί βασίζονταν κυρίως στη σύγκριση αγγείων και άλλων αντικειμένων τέχνης από την περιοχή του Αιγαίου με ανάλογα ευρήματα στην Αίγυπτο και τη Μεσοποταμία, τα οποία έχουν συγκεκριμένες, τεκμηριωμένες χρονολογίες.
Αν επιβεβαιωθεί η αναθεωρημένη χρονολόγηση, αυτό σημαίνει ότι ο Μινωικός πολιτισμός στο αποκορύφωμά του δεν ήταν σύγχρονος με το Νέο Βασίλειο της Αιγύπτου του 16ου αιώνα π.Χ.
Αντίθετα αυτός συνέπεσε χρονικά με την ηγεμονία της ξένης δυναστείας των Υξώς.
Ο Manning διευκρίνισε ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις για χειροποίητα αντικείμενα που να συνδέουν άμεσα και καθαρά το Αιγαίο με την Αίγυπτο την περίοδο πριν την ηφαιστειακή έκρηξη.
Έτσι οι ημερομηνίες που παρατίθενται στα ιστορικά βιβλία γι’ αυτές τις περιόδους ανέκαθεν βασίζονταν σε ερμηνείες και εκτιμήσεις με ελάχιστες αποδείξεις.
Πάντως οι οπαδοί του παλαιότερου τρόπου χρονολόγησης δεν υποχωρούν με βασικό επιχείρημα ότι η αιγυπτιακή ιστορική χρονολόγηση προέρχεται από γραπτά τεκμήρια καθώς και αγγεία και απεικονίσεις. Επιμένουν, λοιπόν, ότι είναι αδύνατον η χρονολόγηση να αποκλίνει 100 ολόκληρα χρόνια από την πραγματικότητα.
Εδώ παραθέτουμε πίνακα με την προβολή πιθανοτήτων που έγινε στο Special Research Programme SCIEM 2000 „The Synchronisation of Civilisations in the Eastern Mediterranean in the Second Millennium B.C.“ of the Austrian Academy of Sciences at the Austrian Science Fund Συνέδριο - 2th of May – 1stnd of June 2003 EuroConference Vienna Τα επίπεδα δείχνουν τις πιθανότητες έκρηξης του ηφαιστείου της Θήρας ανά χρονολογία η πιθανότητα που είναι υψηλότερη ανάγει 100 χρόνια τουλάχιστον πριν.
Έτσι ίσως μπορούμε να δικαιολογήσουμε την άποψη , σύμφωνα με το γερμανικό πανεπιστήμιο της Καρλσρούης ο Μινωικός πολιτισμός είναι ο αρχαιότερος ναυτικός πολιτισμός στον κόσμο και αναπτύχτηκε από το 2800 π. Χ. Τα στοιχεία που επεξεργάζονται τους οδηγούν σε παλαιότερες χρονολογήσεις πολύ παλαιότερα από ότι πίστευαν.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Εκτός από τα επιμέρους ευρήματα που είναι σχετικά λίγα σε εμάς κάτι που συχνά γίνεται στην ιστορία αποτέλεσμα της πολιτικής ίσως κατάστασης που επικράτησε ίσως και αιώνες στην περιοχή , άλλα και την επιμέρους αξιολόγηση τους άλλων στοιχείων , ανακαλύπτουμε ότι , ένας ολόκληρος κόσμος ,ένας κόσμος διαφόρων «πολιτισμών» ή εάν όχι πολιτισμού άλλα τουλάχιστον διαφόρων εθνολογικών στοιχείων , έναν εμπορικό κόσμο μεγάλου εύρους λόγω ελλείψεις διαφόρων προϊόντων και πληθώρα άλλων , χωρίς από όσα μέχρι τώρα γνωρίζουμε , πολεμικά γεγονότα εκείνες τις χιλιετίες ,εκτός από την πειρατεία ,υπάρχει σε αυτή την μεριά του κόσμου τουλάχιστον από την αρχή της τρίτης χιλιετίας. Ένας λαός σαν τους Μινωίτες προγόνους είναι δυνατόν να λείπει από εδώ; . Έχουν βρεθεί στοιχεία Μινωιτών με τους Βαβυλώνιους και τους Ασσύριους αλλά και τους Χετταίους που δεν δραστηριοποιήθηκαν κύρια σε παράκτιες πόλεις και δεν θα πήγαιναν σε όλο αυτό το απέραντο παράκτιο γίγνεσθαι ; .
Με όλα τα στοιχεία που κατατέθηκαν εδώ ίσως ο αναγνώστης μπορεί κρίνει εάν υπήρξε το γεγονός της ναυσιπλοΐας των Μινωιτών στους δρόμους του βορρά και του Εύξεινου Πόντου.
ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΙΚΤΥΟ
ΠΗΓΕΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ -ΑΥΤΟΥΣΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΠΟ
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ Ι. ΤΖΑΜΤΖΗΣ ΠΛΟΙΑΡΧΟΣ Ε.Ν. - ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ
DALYA ALBERGE - WALL STREET JOURNAL
ΚΑΘ. ΤΣΙΚΡΙΤΖΗΣ - ΠΑΝ. ΚΡΗΤΗΣ
ΚΑΘ. ΣΑΚΕΛΛΑΡΑΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
WWW.SHIPSMODELS.GR ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟΣ ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ
ERRIKOS SKOULOUDIS -ΕΙΔΗΣΕΩΝ ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ IONKEFTIU-CRETANBULL.BLOGSPOT.COM
ΜΠΡΕΝΤΑΝ ΦΟΛΕΪ ΚΑΘ ΕΝΑΛΙΑΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ ΩΚΕΑΝΟΓΡΑΦΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ WOODS HOLE ΣΤΗ ΜΑΣΑΧΟΥΣΕΤΗ
SHELLEY WACHSMANN, ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΝΑΥΤΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ TEXAS A & M UNIVERSITY ΣΤΟ ΚΟΛΕΤΖ ΣΤΕΙΣΟΝ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΓΟΥΡΙΔΗΣ, ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΕΝΑΛΙΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ NATURE (US)
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Ν.Υ.ΤΙΜΕS
NICOLETTA MOMIGLIANO
OSTERREICHISCHE AKADEMIE DER WISSENSCHAFTEN
Contributions to the Chronology of the Eastern Mediterranean
Edited by Manfred Bietak and Hermann Hunger
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου