Ανεξάρτητα με πόση ευαισθησία ή επιδεξιότητα αντιμετωπίζετε τις ανάγκες του παιδιού σας, το πιθανότερο είναι πως κάποια στιγμή θα βρεθείτε αντιμέτωποι με εντυπωσιακά ξεσπάσματα, ακραίες καταστάσεις ανεξέλεγκτου θυμού. Τo ξέσπασμα μπορεί να πυροδοτηθεί από ένα ασήμαντο παράπονο, που εκδηλώνεται με παρακάλια ή γκρίνια του παιδιού.
Στη συνέχεια κορυφώνεται σε λυγμούς και σύντομα το παιδί μπορεί να βρεθεί ξαπλωμένο στο πάτωμα, να κλοτσάει βίαια, να ουρλιάζει και να ξεφωνίζει. Μερικά παιδιά χτυπούν τα κεφάλια τους, δαγκώνουν ή κλοτσούν όποιον τα πλησιάσει και πετάνε ή σπάζουν διάφορα αντικείμενα. Στο κορύφωμα της κρίσης, δεν ακούνε τα λόγια των άλλων. Είναι φοβισμένα, εξοργισμένα κι ανίκανα να σταματήσουν το κλάμα ή τα ουρλιαχτά τους. Στο στάδιο αυτό, κινδυνεύουν να τραυματιστούν ή να τραυματίσουν κάποιον άλλο. Μερικά παιδιά μάλιστα, φτάνουν σε σημείο να κρατούν την ανάσα τους μέχρι να λιποθυμήσουν.
Πώς να αντιμετωπίσετε τα ξεσπάσματα
Αν ακολουθήσετε τις παρακάτω υποδείξεις, θα μειώσετε σίγουρα την ένταση και τη συχνότητα αυτών των φαινομένων.
• Μη χάνετε την ψυχραιμία σας. Ίσως δεν είναι εύκολο να συγκρατήσετε τα νεύρα και την ταραχή σας που φουντώνουν ολοένα, αλλά να θυμάστε πως το παιδί σας είναι ήδη αρκετά φοβισμένο από το ξέσπασμα του- αν διαισθανθεί πως η μητέρα ή ο πατέρας του χάνουν επίσης τον έλεγχο, θα τρομοκρατηθεί. (Αν τελικά χάσετε την ψυχραιμία σας, ζητήστε συγγνώμη αργότερα. Έτσι θα δείξετε στο παιδί ότι η απώλεια του ελέγχου και της ψυχραιμίας είναι συμπεριφορά απαράδεκτη για οποιονδήποτε- κι ίσως ακόμα το βοηθήσετε να αρχίσει να μαθαίνει ένα πολύ σπουδαίο μάθημα, ότι δηλαδή έχουν και οι γονείς αδυναμίες και ατέλειες — και ότι μπορούν να το παραδεχτούν).
• Κρατάτε γραπτές σημειώσεις για τα περιστατικά που πυροδότησαν κάθε ξέσπασμα: ίσως έτσι καταλήξετε σε χρήσιμα συμπεράσματα. Μπορεί τα ξεσπάσματα να εμφανίζονται συχνότερα όταν το παιδί είναι πεινασμένο, ή παρα-κουρασμένο, ή βρίσκεται σε υπερδιέγερση, κι έτσι θα προσέχετε ώστε να αποφεύγετε παρόμοιες καταστάσεις. Ή, πάλι, μπορεί να εμφανίζεται το ξέσπασμα κάθε φορά που πηγαίνετε στο σουπερμάρκετ. Φροντίστε λοιπόν να ελαττώσετε και να περιορίσετε χρονικά αυτές τις εξόδους.
• Μην υποχωρείτε στα ξεσπάσματα του παιδιού, ακόμα κι αν αισθάνεστε ένοχοι, ανόητοι ή σκληρόκαρδοι.
• Διαλέξτε ένα συγκεκριμένο τρόπο για να αντιμετωπίζετε τα ξεσπάσματα και φροντίστε να τον ακολουθείτε σταθερά —ίσως περάσουν μήνες μέχρι να δείτε τα πρώτα θετικά αποτελέσματα. Οι μέθοδοι που περιγράφονται στη συνέχεια, έχουν αποδειχθεί ιδιαίτερα αποτελεσματικές.
Αγνοήστε το ξέσπασμα. Μη δίνετε σημασία στα ξεσπάσματα. Βεβαιωθείτε μονάχα ότι το παιδί δεν κινδυνεύει και γυρίστε αλλού το κεφάλι. Ασχοληθείτε με κάτι άλλο και προσπαθήστε, όσο είναι δυνατό, να μην κοιτάζετε καν το παιδί (μόλο που θα πρέπει να ρίχνετε κάπου κάπου μερικές κλεφτές ματιές, για να βεβαιωνόσαστε ότι είναι καλά). Φυσικά, είναι δύσκολο να αγνοείς ένα νήπιο που ουρλιάζει —ιδιαίτερα αν το κάνει μπροστά σε κόσμο. Αν το παιδί σας παρουσιάσει τέτοιο ξέσπασμα σε μια έξοδο, πάρτε το σε κάποιο απόμερο σημείο όπου θα ακούτε μονάχα εσείς τις φωνές του.
Κρατήστε το παιδί. Σημαίνει ότι ακριβώς καταλάβατε: κρατήστε σταθερά το παιδί, όχι όμως τόσο σφιχτά ώστε να πονέσει. Παγιδευμένο στα χέρια (ίσως και στα πόδια) σας, μπορεί να εκφράσει τα συναισθήματα του λεκτικά, μέχρι να εξαντληθεί. Διατηρήστε την ψυχραιμία σας μέχρι να ηρεμήσει το παιδί.
Πηγή: Mother.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου