mini cooper

Aναδρομή στη μεγάλη αγωνιστική ιστορία του Mini Cooper στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ράλλυ της περιόδου 1962-1967.

Μόλις συμπληρώθηκε ο πρώτος χρόνος από την έναρξη της παραγωγής του, γεννήθηκαν οι πρώτες σκέψεις για τη συμμετοχή του μικρού Austin στους αγώνες, προκειμένου να νικήσει την κλάση των 850 κ.εκ. Ήταν δύσκολο όμως με εκείνο τον αδύναμο κινητήρα να συναγωνιστεί το Saab 96 και τα δύο πρώτα χρόνια κύλησαν χωρίς επιτυχίες. Tίποτε δεν θα είχε αλλάξει, αν ο Κούπερ και ο Ισιγόνις δεν συμφωνούσαν να κατασκευάσουν μια ταχύτερη έκδοση που άλλαξε τη συμπεριφορά του και το μετέτρεψε σε μικρό όπλο. Λίγους μήνες αργότερα, η Πατ Μος κέρδιζε το Pάλλυ «Τούλιπ» και το Γερμανικό.

Τον Απρίλη του 1963 οι έως τότε οδηγοί του προτίμησαν να συνεχίσουν με τις Lotus Cortina και τα Saab, αφήνοντας το τιμόνι στα χέρια τριών άλλων που έμελλε να αναδειχθούν με αυτό: ήταν οι Φινλανδοί Τίμο Μάκινεν, Ράουνο Ααλτόνεν και ο Ιρλανδός Πάντι Χόπκιρκ. Παράλληλα, το Μini αναβαθμίστηκε στην έκδοση «S», της οποίας ο κινητήρας των 1.071 κ.εκ. ήταν συνδυασμός εκείνου που χρησιμοποιούσε ο Κούπερ στη Formula Junior και των βασικών διαδρομών του μοτέρ των 850 κ.εκ. Σύντομα ήρθε η νίκη στο «Κύπελλο των Αλπεων» και το 1964 το «S» με τον Χόπκιρκ θριαμβεύει στο Μόντε. Εκείνη η επιτυχία άνοιξε τους ορίζοντες για τα Μini, που την ίδια χρονιά με τον κινητήρα των 1.275 κ.εκ. και των 100 ίππων έφθασαν στην τελική τους μορφή. Τα κόκκινα αυτοκίνητα από το Αντμπιγκτον παρέμειναν ασυναγώνιστα έως τα τέλη του 1967, με τους «τρεις» να κερδίζουν 21 νίκες. Οι οδηγοί τους πάλευαν μεταξύ τους για την πρωτιά και τα Μini πέρα από τα απρόοπτα της μετάδοσης και της χαμηλής απόστασης από το έδαφος, άλλο πρόβλημα δεν είχαν. Κέρδιζαν παντού: στο RAC και το Μόντε το 1965 με τον Ααλτόνεν πρωταθλητή Ευρώπης, στις «1000 λίμνες», στο Ακρόπολις το 1967 και ξανά στο Μόντε την ίδια χρονιά. Η νίκη στο «Κύπελλο των Αλπεων» τον Σεπτέμβρη του 1967 ήταν η τελευταία. Από τον επόμενο χρόνο, η Porsche 911S, η Alpine και το Escort τα υποχρέωσαν να υποχωρήσουν. Η εποχή των μεγάλων, τότε, ιπποδυνάμεων στα ράλι άρχιζε και τα Μini δεν είχαν πιθανότητες. Συνέχισαν να αγωνίζονται έως το 1970 και μετά την αποχώρησή τους η BMC δεν έζησε ξανά επιτυχίες.

OI OΔΗΓΟΙ

Paddy Hopkirk

Γεννημένος στο Μπέλφαστ το 1933, στα 22 του χρόνια κέρδισε αγώνα του ιρλανδικού πρωταθλήματος αλλάζοντας το παλιό του Austin Seven με ένα VW. Το 1957 οδηγώντας για την Τράιομφ τερμάτισε τρίτος στο Pάλι «Τούλιπ» και δώδεκα μήνες αργότερα νικούσε το σιρκουί της Ιρλανδίας στο βολάν ενός TR3. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια αγωνίστηκε με τα Sunbeam Rapier της Ρουτς κερδίζοντας και νέες διακρίσεις. Στις αρχές του 1963 ο Στιούαρτ Τέρνερ τον κάλεσε στην BMC, όπου του εμπιστεύθηκε το τιμόνι των Μini Cooper. Εκεί γνώρισε τις μεγαλύτερες επιτυχίες της καριέρας του, νικώντας με αυτά έξι μεγάλους αγώνες έως το 1967. Οι διαδρομές του Μόντε, του RAC και του Ακρόπολις ίσως ακόμη να θυμούνται το χαμηλό Μini του να χτυπά στις πέτρες και να τις τινάζει μακριά.

Rauno Aaltonen

Γεννημένος το 1938 στο Tούρκου της Φινλανδίας άρχισε τα ράλι το 1956 με Mercedes, μετακομίζοντας τον επόμενο χρόνο στο τιμόνι των Saab 93. Tο 1962 οδηγώντας στο Mόντε για πρώτη φορά ένα Mini, μπλέχτηκε σε ατύχημα και ο συνοδηγός του τον τράβηξε την τελευταία στιγμή έξω από τη φωτιά που είχε ξεσπάσει σε αυτό. Tη διετία 1963-1964 έτρεξε με τα Austin Healey δείχνοντας τις αναμφισβήτητες δυνατότητές του. Ένα χρόνο αργότερα ήταν αυτός που «υπέγραψε» το τέλος του «μεγάλου Healey», κερδίζοντάς το με το Mini στο RAC. Ήταν για εκείνον μια εξαιρετική χρονιά, ίσως η ωραιότερή του. Aπό τους καλύτερους οδηγούς ράλι της εποχής, εμφανίστηκε ξανά με ένα πανίσχυρο Healey στο RAC το 1967, που όμως δεν ακολούθησε ποτέ το δρόμο της εξέλιξης.

MINI COOPER S

TEXNIKA XAΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

FIA Group: 2

Πρώτη εμφάνιση: Tulip Rally 1964

Αμάξωμα: 2θυρο saloon

Κινητήρας: 4κύλινδρος τοποθετημένος μπροστά

Κυβισμός: 1.275 κ.εκ.

Διάμετρος x διαδρομή: 70.6 mm x 81.3 mm

Σχέση συμπίεσης: 12.5:1

Βαλβίδες ανά κύλινδρο: 2

Καρμπιρατέρ: 2 SU H4

Μετάδοση κίνησης: Στους εμπρός τροχούς

Ισχύς: 100 ίπποι στις 6.500 σ.α.λ.

Ροπή: 11,8 χλγμ. Στις 3.500 σ.α.λ.

Μήκος: 3.054 χλστ.

Πλάτος: 1.430 χλστ.

Ύψος: 1.350 χλστ.

Μεταξόνιο: 2.036 χλστ.

Βάρος: 670 κιλά

Φρένα εμπρός: Δίσκοι

Φρένα πίσω: Tαμπούρα

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΡΑΛΛΥ

ΟΙ ΝΙΚΕΣ ΤΩΝ ΜΙΝΙ

1967
Monte Carlo: R.Aaltonen-Liddon, Mini Cooper
Acropolis: P.Hopkirk-Crellin, Mini Cooper S
1000 lakes: Makinen-Keskitalo, Mini Cooper S
Coupe des Alpes: P.Hopkirk-Crellin, Mini Cooper
1966
Tulip: R.Aaltonen-Liddon, Mini Cooper
Moldau: R.Aaltonen-Liddon, Mini Cooper
Poland: Fall-Krauklis, Mini Cooper
1000 lakes: Makinen-Keskitalo, Mini Cooper
1965
Monte Carlo: Makinen-Easter, Mini Cooper S
Geneve: R.Aaltonen-Ambrose, Mini Cooper S
Moldau: R.Aaltonen-Ambrose, Mini Cooper S
Poland: R.Aaltonen-Ambrose, Mini Cooper S
1000 lakes: Makinen-Keskitalo, Mini Cooper S

1964
Monte Carlo: P.Hopkirk-Liddon, Mini Cooper
Tulip: Makinen-Ambrose, Mini Cooper S
1962
Tulip: Patt Moss-Ann Riley, Mini Cooper
Baden Baden: Patt Moss-Pauline Mayman, Mini Cooper
Sweden: B.Soderstrom-B.Olsson, Mini Cooper

Κείμενο: Σπύρος Χατήρας

chatiras@4troxoi.gr