Η γενιά του... Prozac

 

-Αυξήθηκαν λόγω της κρίσης οι αγορές αντικαταθλιπτικών φαρμάκων.
-Η οικονομική κρίση φαίνεται ότι δεν κοιτάει κοινωνικά στρώματα.
-Έχει την ικανότητα να «χτυπάει» παντού, να «τρυπώνει» ακόμα και στις καλύτερες οικογένειες.

Έχουμε ασχοληθεί αρκετές φορές μέσα από το Newsday με ανθρώπους που δεν είχαν ποτέ την δυνατότητα για ένα καλύτερο αύριο. Με ανθρώπους που οδηγήθηκαν στα συσσίτια ή και την αυτοκτονία. Με ανθρώπους που δεν είχαν καν την δυνατότητα να πάνε σε κάποιο φροντιστήριο και αργότερα σε κάποιο Πανεπιστήμιο. Τι γίνετε όμως με αυτούς που ξόδεψαν όλες τις οικονομίες της οικογένειάς τους, ξενιτεύτηκαν στο εξωτερικό γύρισαν με ένα «σκασμό» πτυχία και βρήκαν και μια καταξιωμένη δουλειά; Ανήκουν και αυτοί στη λεγόμενη «γενιά του Prozac» ακριβώς γιατί τώρα πολεμούν να κρατήσουν μετά βίας τα κεκτημένα αλλά και να αντιμετωπίσουν αυτό το μαύρο συννεφάκι που στέκεται πάνω από το πρόσωπο τους και λέγεται κακή διάθεση ή ακόμα και κατάθλιψη.

Ο Κωνσταντίνος Ζάνος 26 ετών, στέλεχος τμήματος πωλήσεων μεγάλης εταιρείας, αποτελεί μια ακόμα περίπτωση ενός νέου ανθρώπου που επάξια κέρδισε μια θέση εργασίας, η οποία όπως φαίνεται δεν αρκεί για να εξασφαλίσει το επίπεδο ζωής που κάποτε ονειρευόταν, αλλά και που του «έταξαν» ότι θα είχε.

Μιλώντας στο Νewsday είπε:
«Όταν ξεκίνησα με την δουλειά αυτή, η πολυσυζητημένη αυτή κρίση δεν είχε αγγίξει ακόμα την χώρα μας. Ο μισθός μου ήταν αρκετός για να τα βγάζω πέρα καλά. Έξοδοι, βόλτες, σινεμά, φαγητά, ασφάλειες για αμάξι, τέλη, κινητά βενζίνες κ.α. Όλα μπορούσα να τα βγάλω πέρα, μπορούσα να κάνω οικονομίες για τις διακοπές μου και με καλό πρόγραμμα έκανα ότι ήθελα.

Εδώ και 2 χρόνια όμως, ο μισθός μου παραμένει ίδιος ενώ τα πάντα γύρω μας έχουν αρχίσει να ακριβαίνουν.
Η λίστα συνεχίζει και δυστυχώς τα πράγματα δυσκολεύουν όλο και περισσότερο. Είναι ζόρικα. Πλέον το μετράς το χρήμα, κοιτάς που θα χαλάσεις τα λεφτά σου. Συνειδητοποιείς ότι η εκδρομή που θα έκανες παλαιότερα, έτσι επάνω στο κέφι, δεν θα γίνει το ίδιο εύκολα. Όχι χωρίς να ζοριστείς σε κάποιον άλλο τομέα τουλάχιστον» λέει ο Κωνσταντίνος συνεχίζοντας «Δεν αντιμετωπίζω βιοποριστικό πρόβλημα , δόξα το Θεό, αλλά σίγουρα δεν είμαι άνετος όπως ήμουν. Το κακό όμως, έτσι όπως το βλέπω εγώ, είναι ότι δεν θα είμαι πάντα στην ίδια ηλικία. Τα λεφτά μπορεί να φτάνουν και να περισσεύουν όταν είσαι 24, αλλά αν ο μισθός σου δεν αυξάνει χρόνο με τον χρόνο και η ηλικία και τα έξοδα μεγαλώνουν καθημερινά τότε τι? Ποιο είναι το μέλλον μας και πότε πρέπει να ανησυχήσουμε; Να περιμένουμε μια λύση από κάπου ή μήπως να μουδιάσουμε όλοι με λίγο Prozac»;

newsday.gr