Την προέγκριση υπογραφής σύμβασης έλαβε το έργο «Ανακατασκευή Δημοτικού Σχολείου Παλαιού Κωσταραζίου»,

 

Την προέγκριση υπογραφής σύμβασης έλαβε το έργο «Ανακατασκευή Δημοτικού Σχολείου Παλαιού Κωσταραζίου», προϋπολογισμού 505.000 ευρώ από το Ε.Π. “Ανταγωνιστικότητα Επιχειρηματικότητα και Καινοτομία 2014-2020”.

Το σχολείο είχε καταστραφεί τον Απρίλιο του 1944, οπότε και οι γερμανικές αρχές κατοχής έκαψαν ολοσχερώς τον οικισμό ως αντίποινα για τη συνεργασία των κατοίκων με τους αντάρτες. Ό,τι απέμεινε από το διώροφο κτήριο, κατασκευής του 1928, χαρακτηρίστηκε ως διατηρητέο με το ΦΕΚ 586/31-12-2007. Όλο αυτό το διάστημα, η αναστύλωση του σχολείου αποτελούσε για τους κατοίκους της Τοπικής Κοινότητας Κωσταραζίου ρητή απαίτηση μνήμης, ως μορφή δικαίωσης απέναντι στην ιστορία και τις γενιές του παρελθόντος.

Η δημοτική αρχή, συναισθανόμενη το βαρύ ιστορικό φορτίο της περιοχής, κατάφερε μετά από πολλά χρόνια σκληρής και αδιάλειπτης προσπάθειας να ικανοποιήσει το δίκαιο και πάγιο αίτημά τους, όπως ακριβώς έγινε και με τον χαρακτηρισμό του παλαιού Κωσταραζίου ως μαρτυρικού χωριού (Προεδρικό Διάταγμα υπ’ αριθ. 49, ΦΕΚ 79/Α/01-06-2017).

Το ανακατασκευασμένο σχολείο θα είναι πετρόκτιστο, διώροφο με εμβαδό 261 τ.μ. ο κάθε όροφος. Το ισόγειο θα λειτουργεί ως κυλικείο-ΚΑΠΗ και ο πρώτος όροφος ως αίθουσα λαογραφικού υλικού, που θα συνυφαίνει το παρελθόν με το σήμερα, ως μια έκφραση πολιτισμού, ιστορίας και μνήμης.

διαβάστε περισσότερα »

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος, ο Πρωτόκλητος

 

Τύπος εορτής:	Σταθερή. Εορτάζει στις 30 Νοεμβρίου εκάστου έτους.
Πολιούχος:	Πάτρα
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Ανδρεας Ο Αποστολος, Ο Πρωτοκλητος

Ἀντίστροφον σταύρωσιν Ἀνδρέας φέρει, Φανεὶς ἀληθῶς οὐ σκιώδης ἀντίπους. Σταυρὸν κακκεφαλῆς τριακοστῇ Ἀνδρέας ἔτλη.

Βιογραφία Ο Ανδρέας, ψαράς στο επάγγελμα και αδελφός του Αποστόλου Πέτρου, ήταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και τον πατέρα του τον έλεγαν Ιωνά. Επειδή κλήθηκε από τον Κύριο πρώτος στην ομάδα των μαθητών, ονομάστηκε πρωτόκλητος. Ο Ανδρέας (μαζί με τον Ιωάννη τον ευαγγελιστή) υπήρξαν στην αρχή μαθητές του Ιωάννου του Προδρόμου. Κάποια μέρα μάλιστα, που βρισκόντουσαν στις όχθες του Ιορδάνη κι ο Πρόδρομος τους έδειξε τον Ιησού και τους είπε «ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», οι δύο απλοϊκοί εκείνοι ψαράδες συγκινήθηκαν τόσο πολύ, που χωρίς κανένα δισταγμό κι επιφύλαξη αφήκαν αμέσως τον δάσκαλο τους κι ακολούθησαν τον Ιησού. Η ιστορία της ζωής του Ανδρέα μέχρι την Σταύρωση, την Ανάσταση και την Ανάληψη, υπήρξε σχεδόν ίδια με εκείνη των άλλων μαθητών. Μετά το σχηματισμό της πρώτης Εκκλησίας, ο Ανδρέας κήρυξε στη Βιθυνία, Εύξεινο Πόντο (μάλιστα ο Απόστολος, είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας του Βυζαντίου αφού εκεί εγκατέστησε πρώτο επίσκοπο, τον απόστολο Στάχυ (βλέπε 31 Οκτωβρίου) κι αυτού διάδοχος είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης), Θράκη, Μακεδονία και Ήπειρο. Τελικά, κατέληξε στην Αχαΐα. Στην Αχαΐα, η διδασκαλία του καρποφόρησε και με τις προσευχές του θεράπευσε θαυματουργικά πολλούς ασθενείς. Έτσι, η χριστιανική αλήθεια είχε μεγάλες κατακτήσεις στο λαό της Πάτρας. Ακόμα και η Μαξιμίλλα, σύζυγος του ανθύπατου Αχαΐας Αιγεάτου, αφού τη θεράπευσε ο Απόστολος από τη βαρειά αρρώστια που είχε, πίστεψε στο Χριστό. Το γεγονός αυτό εκνεύρισε τον ανθύπατο και με την παρότρυνση ειδωλολατρών ιερέων συνέλαβε τον Ανδρέα και τον σταύρωσε σε σχήμα Χ. Έτσι, ο Απόστολος Ανδρέας παρέστησε τον εαυτό του στο Θεό «δόκιμον ἐργάτην» (Β΄ προς Τιμόθεον, 2: 15). Δηλαδή δοκιμασμένο και τέλειο εργάτη του Ευαγγελίου. Οι χριστιανοί της Αχαΐας θρήνησαν βαθιά τον θάνατο του. Ο πόνος τους έγινε ακόμη πιο μεγάλος, όταν ο ανθύπατος Αιγεάτης αρνήθηκε να τους παραδώσει το άγιο λείψανο του, για να το θάψουν. Ο Θεός όμως οικονόμησε τα πράγματα. Την ίδια μέρα, που πέθανε ο άγιος, ο Αιγεάτης τρελάθηκε κι αυτοκτόνησε. Οι χριστιανοί τότε με τον επίσκοπο τους τον Στρατοκλή, πρώτο επίσκοπο των Πατρών, παρέλαβαν το σεπτό λείψανο και το 'θαψαν με μεγάλες τιμές. Αργότερα, όταν στον θρόνο του Βυζαντίου ανέβηκε ο Κωνστάντιος, που ήταν γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, μέρος του ιερού λειψάνου μεταφέρθηκε από την πόλη των Πατρών στην Κωνσταντινούπολη και κατατέθηκε στον ναό των αγίων Αποστόλων «ένδον της Αγίας Τραπέζης». Η αγία Κάρα του Πρωτοκλήτου φαίνεται πως απέμεινε στην Πάτρα. Όταν όμως οι Τούρκοι επρόκειτο να καταλάβουν την πόλη το 1460 μ.Χ., τότε ο Θωμάς Παλαιολόγος, αδελφός του τελευταίου αυτοκράτορας Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και τελευταίος Δεσπότης του Μοριά, πήρε το πολύτιμο κειμήλιο και το μετέφερε στην Ιταλία. Εκεί, αφού το παρέλαβε ο Πάπας Πίος ο Β, το πολύτιμο κειμήλιο εναποτέθηκε στον ναό του αγίου Πέτρου της Ρώμης. Τον Νοέμβριο του 1847 μ.Χ. ένας Ρώσος Πρίγκηπας, ο Ανδρέας Μουράβιεφ δώρησε στην πόλη της Πάτρας ένα τεμάχιο δακτύλου του χεριού του Αγίου. Ο Μουράβιεφ είχε λάβει το παραπάνω ιερό Λείψανο από τον Καλλίνικο, πρώην Επίσκοπο Μοσχονησίων, ο οποίος μόναζε τότε στο Άγιο Όρος. Στην πόλη της Πάτρας, επανακομίσθηκαν και φυλάσσονται από την 26η Σεπτεμβρίου 1964 μ.Χ. η τιμία Κάρα του Αγίου και από την 19ην Ιανουαρίου 1980 μ.Χ. λείψανα του Σταυρού, του μαρτυρίου του. Η αγία Κάρα του Πρωτοκλήτου ύστερα από ενέργειες της Αρχιεπισκοπής Κύπρου μεταφέρθηκε και στην Κύπρο το 1967 μ.Χ. για μερικές μέρες κι εξετέθηκε σε ευλαβικό προσκύνημα. Όπως αναφέρει μια Κυπριακή παράδοση, σε μια περιοδεία του, ο Απόστολος Ανδρέας, πήγε και στην Κύπρο. Το καράβι, που τον μετέφερε στην Αντιόχεια από την Ιόππη, λίγο πριν προσπεράσουν το γνωστό ακρωτήρι του αποστόλου Ανδρέα και τα νησιά, που είναι γνωστά με το όνομα Κλείδες, αναγκάστηκε να σταματήσει εκεί σ' ένα μικρό λιμανάκι, γιατί κόπασε ο άνεμος. Τις μέρες αυτές της νηνεμίας τους έλειψε και το νερό. Ένα πρωί, που ο πλοίαρχος βγήκε στο νησί κι έψαχνε να βρει νερό, πήρε μαζί του και τον απόστολο. Δυστυχώς πουθενά νερό. Κάποια στιγμή, που έφτασαν στη μέση των δύο εκκλησιών, που υπάρχουν σήμερα, της παλαιάς και της καινούργιας, που 'ναι κτισμένη λίγο ψηλότερα, ο άγιος γονάτισε μπροστά σ' ένα κατάξερο βράχο και προσευχήθηκε να στείλει ο Θεός νερό. Ποθούσε το θαύμα, για να πιστέψουν όσοι ήταν εκεί στον Χριστό. Ύστερα σηκώθηκε, σφράγισε με το σημείο του Σταυρού τον βράχο και το θαύμα έγινε. Από τη ρίζα του βράχου βγήκε αμέσως μπόλικο νερό, που τρέχει μέχρι σήμερα μέσα σ' ένα λάκκο της παλαιάς εκκλησίας κι απ' εκεί προχωρεί και βγαίνει από μια βρύση κοντά στη θάλασσα. Είναι το γνωστό αγίασμα. Το ευλογημένο νερό, που τόσους ξεδίψασε, μα και τόσους άλλους, μυριάδες ολόκληρες, που το πήραν με πίστη δρόσισε και παρηγόρησε. Και πρώτα-πρώτα το τυφλό παιδί του καπετάνιου. Ήταν κι αυτό ένα από τα πρόσωπα του καραβιού που μετέφερε ο πατέρας. Γεννήθηκε τυφλό και μεγάλωσε μέσα σε ένα συνεχές σκοτάδι. Ποτέ του δεν είδε το φως. Δένδρα, φυτά, ζώα αγωνιζόταν να τα γνωρίσει με το ψαχούλεμα. Εκείνη την ήμερα, όταν οι ναύτες γύρισαν με τα ασκιά γεμάτα νερό κι εξήγησαν τον τρόπο που το βρήκαν στο νησί, ένα φως γλυκιάς ελπίδας άναψε στην καρδιά του δύστυχου παιδιού. Μήπως το νερό αυτό, σκέφτηκε, που βγήκε από τον ξηρό βράχο ύστερα απ' την προσευχή του παράξενου εκείνου συνεπιβάτη τους, θα μπορούσε να χαρίσει και σ' αυτόν το φως του που ποθούσε; Αφού με θαυμαστό τρόπο βγήκε, θαύματα θα μπορούσε και να προσφέρει. Με τούτη την πίστη και τη βαθιά ελπίδα ζήτησε και το παιδί λίγο νερό. Διψούσε. Καιγόταν απ' τη δίψα. Ο απόστολος, που ήταν εκεί, έσπευσε κι έδωσε στο παιδί ένα δοχείο γεμάτο από το δροσερό νερό. Όμως το παιδί προτίμησε, αντί να δροσίσει με το νερό τα χείλη του, να πλύνει πρώτα το πρόσωπο του. Και ω του θαύματος! Μόλις το δροσερό νερό άγγιξε τους βολβούς των ματιών του παιδιού, το παιδί άρχισε να βλέπει! Κι ο απόστολος, που τον κοίταζαν όλοι με θαυμασμό, άρχισε να τους μιλά και να τους διδάσκει τη νέα θρησκεία. Το τέλος της ομιλίας πολύ καρποφόρο. Όσοι τον άκουσαν πίστεψαν και βαφτίστηκαν. Την αρχή έκανε ο καπετάνιος με το παιδί του, που πήρε και το όνομα Ανδρέας. Κι ύστερα όλοι οι άλλοι επιβάτες και μερικοί ψαράδες που ήσαν εκεί. Πίστεψαν όλοι στον Χριστό που τους κήρυξε ο απόστολος μας και βαφτίστηκαν. Φυσικά το θαύμα της θεραπείας του τυφλού παιδιού, ακολούθησαν κι άλλα, κι άλλα. Στο μεταξύ ο άνεμος άρχισε να φυσά και το καράβι ετοιμάστηκε για να συνεχίσει το ταξίδι του. Ο απόστολος, αφού κάλεσε κοντά του όλους εκείνους που πίστεψαν στον Χριστό και βαφτίστηκαν, τους έδωκε τις τελευταίες συμβουλές του και τους αποχαιρέτησε. Αργότερα, μετά από χρόνια, κτίστηκε στον τόπο αυτόν που περπάτησε και άγιασε με την προσευχή, τα θαύματα και τον ιδρώτα του ο Πρωτόκλητος μαθητής, το μεγάλο μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα, που με τον καιρό είχε γίνει παγκύπριο προσκύνημα. Κάθε χρόνο χιλιάδες προσκυνητές απ' όλα τα μέρη της Κύπρου, ορθόδοξοι και ετερόδοξοι κι αλλόθρησκοι ακόμη, συνέρεαν στο μοναστήρι, για να προσκυνήσουν τη θαυματουργό εικόνα του αποστόλου, να βαφτίσουν εκεί τα νεογέννητα παιδιά τους και να προσφέρουν τα δώρα τους, για να εκφράσουν τα ευχαριστώ και την ευγνωμοσύνη τους στον θείο απόστολο. Κολυμβήθρα Σιλωάμ ήταν η εκκλησία του για τους πονεμένους. Πλείστα όσα θαύματα γινόντουσαν εκεί σε όσους μετέβαιναν με πίστη αληθινή και συντριβή ψυχής. Διαβάστε εδώ, μια Παράκληση στον Απόστολο Ανδρέα, ποίημα του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ἦχος δ’. Ὡς τῶν Ἀποστόλων Πρωτόκλητος, καὶ τοῦ Κορυφαίου αὐτάδελφος, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων Ἀνδρέα ἱκέτευε, εἰρήνην τῇ οἰκουμένῃ δωρήσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος. Κοντάκιον Ἦχος β’. Τὴν ἐν πρεσβείαις. Τὸν τῆς ἀνδρείας ἐπώνυμον θεηγόρον, καὶ μαθητῶν τὸν πρωτόκλητον τοῦ Σωτῆρος, Πέτρου τὸν σύγγονον εὐφημήσωμεν· ὅτι ὡς πάλαι τούτῳ, καὶ νῦν ἡμῖν ἐκέκραγεν· Εὑρήκαμεν δεῦτε τὸν ποθούμενον. Μεγαλυνάριον Πρώτος προσπελάσας τω Ιησού, Πρωτόκλητος ώφθης, και ακρότης των Μαθητών, Ανδρέα θεόπτα, εντεύθεν διανύεις, παθών τας αναβάσεις της αναστάσεως. www.saint.gr

διαβάστε περισσότερα »

Το εγκόλπιο Ημερολόγιο έτους 2021, της Ιεράς Μητρόπολης Καστοριάς.

 (Παρουσίαση: Γιώργος Τ. Αλεξίου).

    Η Ιερά Μητρόπολη Καστοριάς τύπωσε και κυκλοφόρησε προσφάτως το εγκόλπιο Ημερολόγιό της έτους 2021, που είναι “Αφιερωμένο στους Αγίους Νεομάρτυρες, τους εν Καστορία τιμωμένους”. Το εν λόγω καλαίσθητο Ημερολόγιο τσέπης προβάλλει στο εμπροσθόφυλλό του την ιερή εικόνα του Καστοριανού Νεομάρτυρος Βασιλείου Καλαπαλίκη (+ 1902), στο δε οπισθόφυλλό του έχει το βυζαντινό συμπίλημα της ονομασίας “Ιερά Μητρόπολις Καστορίας”. Τα κείμενα του Ημερολογίου εγράφησαν από τον Πανοσιολογιώτατον Αρχιμανδρίτην π. Γεώργιον Ράνιον και απ' τον ελλόγιμον θεολόγον κ. Βασίλειον Στυλιάδην.

Στις εσωτερικές σελίδες του Ημερολογίου παρουσιάζονται με τη σειρά τα εξής:

α). Μήνυμα ευλογίας κι ευχών του Οικουμενικού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ.κ. Βαρθολομαίου.

β). Μήνυμα ευχετικό του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου προς το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Ιεράς Μητροπόλεως Καστορίας.

γ). Εισοδικόν, ήτοι εκτενής και μεστός πρόλογος του Ημερολογίου απ’ τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καστοριάς κ.κ. Σεραφείμ, αναφερόμενο στους Νεομάρτυρες της Εκκλησίας μας και ιδιαιτέρως στους Αγίους Νεομάρτυρες τούς εν Καστορία τιμωμένους. Στο εν λόγω Εισοδικόν περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων σημαντικών αναφορών - επισημάνσεων και οι εξής:

Εγκωμιάζοντας ο Μέγας Βασίλειος τους Αγίους Τεσσαράκοντα Μάρτυρες που μαρτύρησαν στην παγωμένη λίμνη της Σεβάστειας και έγιναν οι προστάτες της οικογενείας του, αναφέρεται, όχι μόνο στο φρικτό τους μαρτύριο, αλλά συγχρόνως και στη θαρραλέα ομολογία τους. Υπενθυμίζει στους Χριστιανούς της εποχής του και διαχρονικά στους Χριστιανούς όλων των εποχών «πώς οι γενναίοι στρατιώτες του Χριστού... με θαρρετή τη φωνή, με θάρρος και γενναιότητα, χωρίς να φοβηθούν τίποτα από αυτά τα οποία επεδείκνυε το διάταγμα του βασιλέως και απαιτούσε υπακοή, χωρίς να τρομάξουν από τις απειλές, ομολόγησαν ότι είναι Χριστιανοί». Και συμπληρώνει γεμάτος θαυμασμό ο ιερός Πατήρ: «Ώ μακάριες γλώσσες που αφήσατε εκείνη την ιερά ομολογία την οποία, ο αέρας μεν που την δέχθηκε αγίασε, οι άγγελοι δε που την άκουσαν την επεκρότησαν, ο διάβολος μαζί με τα δαιμόνια πληγώθηκε, ο δε Κύριος την κατέγραψε στους Ουρανούς»...

    Αυτήν την ομολογιακή πορεία χάραξαν οι μάρτυρες των πρώτων εκκλησιαστικών χρόνων, αυτήν ακολούθησαν και οι Νεομάρτυρες κατά τηνπερίοδο της τουρκικής δουλείας. Έτσι το Γένος, πολύ δέ περισσότερο η Εκκλησία, αναβαπτίστηκε μέσα στα μαρτυρικά αίματα των παιδιών του και έζησε τό αρχαίο μεγαλείο της ομολογίας και των Μαρτύρων της Πίστεως...

«Δεν αρνούμαι τον Χριστό, Χριστιανός γεννήθηκα και Χριστιανός θέλω να αποθάνω», έλεγε με παρρησία ο άγιος Νεομάρτυρας Πολύδωρος ο Κύπριος...

«Χριστιανός είμαι», αναφωνούσε ο άγιος Νεομάρτυρας Ιωάννης ο Καστοριανός και μάλιστα, κάνοντας τό σημείο του σταυρού, του πέρασαν την αγχόνη στο λαιμό του μαζί με τον γαμπρό του και τον αδελφό του στην κεντρική αγορά της Καστοριάς.

«Χριστιανός είμαι, τον Δεσπότη Χριστό προσκυνώ», έλεγε στους δημίους του ο άγιος Γεώργιος ο εξ Αγαρηνών, ο Καστοριανός που μαρτύρησε στα μέρη της Ακαρνανίας.

    «Χριστιανός είμαι και Χριστιανός θα πεθάνω», ήταν τα τελευταία λόγια του γενναίου Κλεισουριώτη Μάρκου που τον κρέμασαν στον αύλειο χώρο της Αγίας Παρασκευής στο Άργος Ορεστικό.

«Χριστιανοί είμαστε και δέν αλλάζουμε την πίστη μας», απαντούσαν οι γενναίοι αθλητές της Πίστεως και κήρυκες της αληθείας της θεότητος του Χριστού, ο παπα-Θεόφιλος από την ενορία του Καρύδη και ο Γρηγόριος ο Πρωτοσύγκελλος και Ηγούμενος της Μονής των Αγίων Αναργύρων μαζί με τους δέκα Καστοριανούς, που τους πίεζαν να αλλαξοπιστήσουν καθώς τους μετέφεραν σιδηροδέσμιους στη Βασιλίδα Πόλη. Και βλέποντας το αμετάθετο της γνώμης τους, οι δεσμοφύλακες τούς έπνιξαν στο Νέστο ποταμό...

    Οφείλουμε, λοιπόν, στα πρόσωπα αυτά, οφείλει η πατρίδα μας στους Αγίους Νεομάρτυρες, οφείλουμε άπαντες σε αυτούς την ελευθερία μας. Γι' αυτό θα πρέπει να τους θυμόμαστε και να τους μνημονεύουμε, ιδιαίτερα στα δίσεκτα χρόνια που περνάει ο τόπος μας. Προς τιμή τους ανεγείραμε μεγαλοπρεπή ναό , που εύχομαι σύντομα να τελειώσει και να χαρούμε τα εγκαίνιά του, προκειμένου να θυμίζει σε όλους το ανεξόφλητο χρέος μας σ' αυτές τις ηρωικές μορφές που έσωσαν τον τόπο μας...».

δ). Ψυχοφελές γενικό κείμενο για τους Νεομάρτυρες τής Καστοριάς και σύντομη παρουσίαση του βίου και της πολιτείας εννέα εξ αυτών, μαζί με την ιερή εικόνα και το Απολυτίκιο εκάστου. Οι παρουσιαζόμενοι Νεομάρτυρες είναι οι εξής:

1). Οσιομάρτυς Ιάκωβος ο εκ Καστορίας και οι συν αυτώ οσιομάρτυρες Ιάκωβος Ιεροδιάκονος και Διονύσιος Μοναχός (+ 1519).

2). Νεομάρτυς Μάρκος ο Κλεισουριεύς (+ 1598).

3). Νεομάρτυς Ιωάννης ο εκ Καστορίας (Νούλτζος) και οι συν αυτώ (+ 1696).

4). Οσιομάρτυς Νικόδημος εκ Βιθκουκίου (+ 1722)

5). Ιερομάρτυς Κοσμάς ο Αιτωλός (+ 1779).

6). Νεομάρτυς Γεώργιος ο εκ Καστορίας, ο εξ Οθωμανών (+ 1808).

7). Εθνομάρτυς Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος, Πρωτοσύγκελλος Μητροπόλεως Καστορίας και Ηγούμενος της μονής Αγίων Αναργύρων, και ο Παπαθεόφιλος, εφημέριος της Ενορίας Αγίου Νικολάου Καρύδη (+ 1822).

8). Ιερομάρτυς Βασίλειος Καλαπαλίκης (+ 1902).

9). Ιερομάρτυς και εθνομάρτυς Πλάτων Αϊβαζίδης (+ 1921).

Το κείμενο για τον Βίο του προαναφερόμενου ιερομάρτυρος Βασιλείου Καλαπαλίκη (+ 1902), στον οποίον είναι αφιερωμένο το εξεταζόμενο Ημερολόγιο, έχει ως ακολούθως:

Ιερομάρτυς Βασίλειος Καλαπαλίκης (+1902).

Ο ιερεύς Βασίλειος Καλαπαλίκης, εφημέριος της ενορίας Χιλιοδένδρου, γεννήθηκε τό 1858. Υπήρξε έγγαμος και απέκτησε τρία τεκνα, εκ των οποίων τα άρρενα εκοιμήθησαν σε νεαρά ηλικία, ενώ η θυγατέρα του δημιούργησε οικογένεια. Θεωρείται από τους συγχωριανούς του άγιος κληρικός, φιλήσυχος άνθρωπος ελεήμων και φιλότιμος, εξυπηρετικός και ευγενικός στους Χριστιανούς (Πατριαρχικούς και Εξαρχικούς), αλλά και στους Μουσουλμάνους (μην ξεχνούμε ότι η περιοχή απελευθερώθηκε το 1912).

Ήταν φιλακόλουθος και τελούσε όλες τις Ιερές Ακολουθίες ανελλιπώς, ακόμη και μόνος του. Η ενάρετη ζωή του, η αγάπη και ο σεβασμός προς το πρόσωπό του όλων όσοι τον γνώριζαν και οι πολλές ευεργεσίες του προς όλους κίνησαν το μένος του αντικειμένου εχθρού και τον φθόνο των πονηρών ανθρώπων. Μάλιστα, ήταν τέτοια η επιρροή της βιοτής του ώστε απέτρεψε τους εξισλαμισμούς στην περιοχή.

    Το εσπέρας της Παρασκευής 21 Ιουνίου 1902, ενώ τελούσε μόνος του τον Εσπερινό, Οθωμανοί εκ της Μεσοποταμίας επέδραμαν στον Ιερό Ναό και πυροβόλησαν διά του φεγγίτου του Ιερού Βήματος τον ευρισκόμενο έμπροσθεν της Αγίας Τραπέζης Ιερέα, τον οποίον και τραυμάτισαν ελαφρώς στο χέρι. Ο π. Βασίλειος βγήκε να δει τί συμβαίνει και δέχτηκε την μετά μανίας επίθεσή τους, διά ξύλων και πελέκεων. Η κεφαλή του κατακρεουργήθηκε σε πολλά μέρη, η γνάθος εθρυματίσθη, το σώμα του δέχτηκε πολλά κτυπήματα και πολλαπλές κακώσεις και στρεβλώσεις. Το σώμα του ευρέθη αγνώριστο και αναγνωρίσθηκε εκ της γενειάδος και εκ των Ιερών Αμφίων.

Κατόπιν συνεχών εμφανίσεων έγινε ανακομιδή των Λειψάνων του, τα οποία ευωδιάζουν, σημείο της παρουσίας της χάριτος του Αγίου Πνεύματος και της ευαρέσκειας του Αγίου Τριαδικού θεού προς τον Ιερέα Βασίλειο.

ε). Προσευχή.

στ). Το Σύμβολον της Πίστεως.

    ζ). Ευχαί κατά το μέτρον των 24 ωρών του νυχθημέρου, επιγραφόμεναι Ιωάννη τω Χρυσοστόμω.

η). Οι ανάλογες ημερολογιακές σελίδες με το αντίστοιχο εορτολόγιο, γενικό και τοπικό, και με τα Αναγνώσματα των Κυριακών και μεγάλων εορτών.

θ). Ενημερωτικό κείμενο για τις διατεταγμένες νηστείες της Εκκλησίας μας.

ι). Η πνευματική και φιλανθρωπική Διακονία, καθώς και η πολύπλευρη δράση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστοριάς κ.κ. Σεραφείμ και των άλλων άξιων κληρικών της αναφερόμενης Ιεράς Μητρόπολης.

κ). Η διοικητική δομή της ιεράς Μητρόπολης Καστοριάς και χρήσιμες πληροφορίες περί του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου αυτής κ.κ. Σεραφείμ.

λ). Οι βυζαντινοί και μεταβυζαντινοί ναοί της περιοχής και η τοπική Αγιολογία.

   Κλείνοντας τη σύντομη παρουσίαση τού εξεταζόμενου Ημερολογίου της Ιεράς Μητρόπολης Καστοριάς σημειώνουμε συμπερασματικά, ότι πρόκειται για ένα καλαίσθητο εκκλησιαστικό εγκόλπιο, που θα ωφελήσει πολύ όλους τους ευσεβείς χριστιανούς, οι οποίοι πρόκειται να το αποκτήσουν, να το μελετούν και να το συμβουλεύονται καθ’ όλη τη διάρκεια του προσεχούς σωτήριου έτους 2021.

ΕΠΙΜΕΤΡΟ

Η Φήμη του Μητροπολίτου Καστορίας κ.κ. Σεραφείμ.

Σεραφείμ του σεβασμιωτάτου και θεοπροβλήτου Μητροπολίτου της αγιωτάτης Μητροπόλεως Καστορίας, υπερτίμου και εξάρχου Άνω Μακεδονίας, ημών δε πατρός και ιεράρχου πολλά τα έτη.

http://fos-kastoria.blogspot.com/

διαβάστε περισσότερα »

Γέφυρα Σμίξης στο Κωσταράζι – Η παλαιότερη πέτρινη γέφυρα της Καστοριάς.

 

Η πολυθρύλητη γέφυρα της Σμίξης αποτελούσε μέχρι τα τέλη του 19ου αι. και την κατασκευή της αμαξιτής οδού Νεάπολης – Καστοριάς το βασικότερο σημείο εισόδου στο οροπέδιο της Καστοριάς.
Κτισμένη σε νευραλγικό σημείο ανάμεσα από το Βογατσικό και το Κωσταράζι, από εδώ διερχόταν όλοι οι ταξιδιώτες, τα καραβάνια, τα στρατεύματα και οι χωρικοί της περιοχής.
Πλησίον υπήρχε ο ομώνυμος συνοικισμός Σμίξη, ένα από τα τρία πολίσματα που συγκρότησαν σύμφωνα με την παράδοση το Παλιό Κωσταράζι.
Η ονομασία αυτή προφανέστατα οφείλεται στην πλησιόχωρη συμβολή (σμίξη) του Αλιάκμονα με το ρέμα Γκιόλε, που όπως προαναφέρεται αποτελεί τη φυσική απορροή των πλεοναζόντων υδάτων της λίμνης Ορεστιάδας.
Σε αυτή την περιοχή ο ποταμός Αλιάκμονας ”στριμώχνεται” και σχηματίζει διαδοχικές δίνες ανάμεσα στο βουνό του Βογατσικού και τους χαμηλούς λόφους της Ανασέλιτσας. Το έδαφος στα βόρεια και ανατολικά είναι επικλινές και βραχώδες, ενώ στα νότια και δυτικά πεδινό με καλλιέργειες.
Πρώτος ο Άγγλος περιηγητής W.M Leak  αναφέρει την ύπαρξη του γεφυριού το 1805, χρονολογία που σαφώς αποτελεί.

Διαβάστε τη συνέχεια στο istorikakastorias.blogspot.gr

* Το σκίτσο της αρχικής φωτογραφίας της ανάρτησης, αναπαριστά τη γέφυρα της Σμίξης και είναι του Νώντα Τσίγκα

https://fouit.gr/

διαβάστε περισσότερα »

ΚΟΡΕΣΤΕΙΑ ΤΑ ΑΡΧΟΝΤΙΚΑ ΤΗΣ ΛΑΣΠΗΣ ( video )

 

Άγγελος Σινάνης

Περιγραφή Αρχιτεκτονική στα Κορέστεια Τα είκοσι δύο χωριά των Κορεστείων βρίσκονται στα βορειοδυτικά σύνορα της Ελλάδας, στο τριεθνές Ελλάδα, Αλβανία, π.Γ.Δ.Μ. Πρόκειται για ένα ανεκτίμητο τμήμα της πατρίδας μας γιατί διασώζει τους μοναδικούς στη αμιγώς πλινθόχτιστους οικισμούς, οι οποίοι κοσμούν με ανεπανάληπτο τρόπο το δομημένο περιβάλλον. Θα έπρεπε η πολιτεία να τους έχει διατηρήσει ως κόρη οφθαλμού ενώ οι τυχόν επεμβάσεις να υλοποιούνται με σταθερή βάση αναφοράς το σημαντικό, μοναδικό σε τέτοια έκταση πρότυπο παράδειγμα της ιδιαίτερης τοπικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, η οποία διαφύλαξε πολλούς τύπους κατοικιών. Βεβαίως θα έπρεπε προ πολλού να τους είχε κηρύξει παραδοσιακούς και να τους είχε θέσει υπό την προστασία της. Θα μπορούσαν να γίνονται επιτόπου μαθήματα αρχιτεκτονικής από τις σχολές αρχιτεκτόνων, αλλά και μηχανικών. Αντίθετα όμως, αυτοί οι οικισμοί κάθε χρόνο συρρικνώνονται, στην κυριολεξία λιώνουν από τις βροχές και πολλούς άλλους λόγους. Είναι θέμα χρόνου να εξαφανιστούν εντελώς, σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Δυστυχώς το φωτογραφικό υλικό των αρχών της δεκαετίας του 2000 επιβεβαιώνει την ήδη μεγάλη και απελπιστικά γρήγορη φθορά τους. Στα Κορέστεια τα υλικά οικοδόμησης διαφέρουν, κυρίως ανάλογα τη γεωγραφική θέση και το υψόμετρο. Στα πεδινά, όπου οι άλλοτε τρανοί αγροτοκτηνοτροφικοί οικισμοί, κυριαρχούν τα κτήρια με ωμόπλινθους ενώ στην ημιορεινή και ορεινή ζώνη αυτά με την τοπική πέτρα, χωρίς να λείπουν οι μικτές κατασκευές με λιθοδομή στο ισόγειο και ωμόπλινθους στον όροφο. Επίσης δεν λείπουν οι ξυλόπηκτες κατασκευές με τσατμά ή μπαγδατί στον όροφο. Ανεξάρτητα από τους πολλούς συνδυασμούς των δομικών υλικών και των διακοσμητικών στοιχείων που εφαρμόστηκαν ή προέκυψαν από την κοινωνική θέση των ιδιοκτητών, το σχέδιο και η κατασκευή των οικοδομών έχει πολλά κοινά γνωρίσματα στους περισσότερους οικισμούς, περιλαμβάνοντας χοντρούς τοίχους στο ισόγειο και οριζόντιες ξυλοδεσιές σε κανονικά διαστήματα σε όλο το ύψος τους. Κανόνας με λίγες αποκλίσεις είναι ότι στα παλιότερα κτήρια (19ου αι.) οι ξυλοδεσιές είναι εμφανείς, ενώ στα νεώτερα (20ος αι.) ενσωματώθηκαν στην κατασκευή. Αυτές οι κατασκευές σχεδόν στο σύνολό τους, εξυπηρετούσαν συνδυασμένες ανάγκες γεωργίας, κτηνοτροφίας, δασοπονίας, αλλά και βιοτεχνίας – εμπορίου, όπως συνέβαινε σε όλο τον ορεινό χώρο της Βαλκανικής. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκαν σχεδόν ενιαίες, συναφείς εγκαταστάσεις που δεν έλειπαν από καμία κοινότητα όπως καλύβες, αλώνια, νερόμυλοι, στάβλοι, αποθήκες, καταστήματα ακόμα και χάνια επάνω στο οδικό δίκτυο. Πηγή κειμένου: Άγγελος Σινάνης, Κορέστεια τα χωριά της λήθης, αυτοέκδοση, Ελάτη Τρικάλων 2015. Σκηνοθεσία Μιχάλης Αγραφιώτης, Επιμέλεια Αργύρης Παφίλης, Κάμερα Μιχάλης Αγραφιώτης, Επεξεργασία ήχου Γιώργος Βασιλάς, Μουσική Δημήτρης Πολυζωίδης, ΜΟΥΣΙΚΟΡΑΜΑ, Mιχάλης Λαπιδάκης, Μοντάζ - Μιξάζ Γιάννης Αγγελάκης, Εκτέλεση Παραγωγής FRACTAL Productions 2007 Το ντοκυμαντέρ Κορέστεια τα αρχοντικά της λάσπης προβλήθηκε σε πολλές εκδηλώσεις ανά την Ελλάδα και στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ΕΛΚΕ). Η αναπαραγωγή γίνεται κατόπιν αδείας των παραγωγών της 5ης Φεβρουαρίου 2016, τους οποίους και ευχαριστώ θερμά. Προσθήκη 21/8/16 ω09:30: Παρότι δόθηκε άδεια αναπαραγωγής από τους δημιουργούς επεβλήθη πλήρη σίγαση στο βίντεο. Έτσι φορτώθηκε πάλι αφαιρώντας 2 τραγούδια. Στο 18:47 – 20:00 το Drapetes του Thanasis Papakonstantinou της εταιρίας Digital Minds Ltd-srav εκ μέρους της Warner Music Greece/EGE και στο 28:49 - 29:20 το Disko - dzumbus του Boban Markovic Orkestar της εταιρίας [Merlin] Virtual Label LLC - [Merlin] KVZ Digital εκ μέρους της Multimedia Music.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ video..

διαβάστε περισσότερα »

Πανδημία αυταρχισμού ~ Συνέντευξη του ψυχιάτρου-ψυχοθεραπευτή και πνευματικού ακτιβιστή στον δημοσιογράφο Γιώργο Σαχίνη Ράδιο 9.84

Ιωάννης Αυγουστάτος

Αυτή την περίοδο ακούστηκαν πολλά και αντιφατικά, ακόμα και από επίσημες πηγές, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί πανικός και σύγχυση στον κόσμο. Από τη μια μεριά υπήρχαν οι επίσημοι κυβερνητικοί ειδικοί που κι αυτοί έστειλαν αντιφατικά μηνύματα και από την άλλη πλήθαιναν οι φωνές αντιφρονούντων επιστημόνων (Γιάννης Ιωαννίδης, Κλεάνθης Γρίβας κ.λπ. ) που τέθηκαν στο περιθώριο του δημόσιου διάλογου και βρήκαν ευήκοα ώτα μόνο στο διαδίκτυο. Οι πολιτικοί στα χέρια των ειδικών που δεν συμφωνούν ούτε στην εκτίμηση της βαρύτητας της επιδημίας, ούτε στα μέτρα που πρέπει να ληφθούν. Αυτό λέγεται "ολοκληρωτικό θεραπευτικό κράτος". Όπως λέει ο Γάλλος διανοούμενος Μπερνάρ Ανρί Λεβί, "είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε τις ελευθερίες και τα ατομικά μας δικαιώματα για ένα υγειονομικό κράτος που θα μας θεραπεύει από όλα μέχρι το θάνατο;" Και καταλήγοντας, ο Μπερνάρ λέει: «έχουν το θάρρος να μας πουν ποιο θα είναι το κόστος της διακοπής της παραγωγής και της καταστροφής του πλούτου, με τη συνεπαγόμενη μαζική ανεργία, την εξαθλίωση και τα δεινά για την κοινωνία;». Μακάρι τα κράτη να έδειχναν την ίδια ετοιμότητα απάντησης στην αντιμετώπιση των πολλών προβλημάτων που μαστίζουν την ανθρωπότητα . Δυστυχώς βλέπουμε να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Οι λεγόμενες ισχυρές δυνάμεις κοιτάζουν πως θα επωφεληθούν από την όποια κρίση για να αυξήσουν τα δικά τους κέρδη και την επιρροή τους. Ο κόσμος μπορεί να ακολούθησε σε μεγάλο βαθμό τα περιοριστικά μέτρα, αλλά όχι από "υπευθυνότητα", από φόβο! Η υπευθυνότητα είναι ηθική στάση και εμπεριέχει την ελευθερία επιλογής. Όταν υπάρχουν κυρώσεις και τρομοκρατία δεν μπορούμε να μιλάμε για υπευθυνότητα! Το κακό είναι ότι εκπαιδεύουν τους πολίτες στην αποδοχή περιορισμών της ελευθερίας τους και στον έλεγχο της ιδιωτικής τους ζωής, με το πρόσχημα της προστασίας της δημόσιας υγείας. Το αφήγημα για να έχει επιτυχία πρέπει να είναι πιστευτό και για το σκοπό αυτό επιστρατεύονται θεμιτά και αθέμιτα μέσα, επιλεκτική παρουσίαση των δεδομένων, εντυπωσιακές εικόνες ακόμα και κατασκευασμένες, όπως αυτές του παραποιημένου συνωστισμού στην παραλία της Θεσσαλονίκης... Επί πλέον είναι χαρακτηριστική η επαναλαμβανόμενη προειδοποίηση ότι αυτή η κατάσταση επιφυλακής είναι αορίστου χρόνου και ανά πάσα στιγμή, αν κρίνουν οι ειδικοί ότι ο αριθμός των κρουσμάτων το απαιτεί, μπορούν να επιβάλλουν και νέα καραντίνα!… Εν τω μεταξύ πρέπει ο ένας να φοβάται τον άλλο, να μην υπάρχει κοινωνικότητα, άμεση επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Ο συνάνθρωπος είναι δυνάμει ένας φορέας του ιού, ακόμα κι αν φαίνεται ασυμπτωματικός, ακόμα κι αν το τεστ ήταν αρνητικό. Αυτοί που παραβιάζουν τις εντολές γίνονται στόχοι επίθεσης και ενθαρρύνεται η κατάδοση. Οι αντιφρονούντες αποδιοπομπαίοι τράγοι. Ούτε ο Όργουελ δεν θα μπορούσε να επινοήσει ένα τέτοιο σενάριο απόλυτου ελέγχου... Όπως εξελίσσονται τα πράγματα, αυτή η τραγωδία ή φαρσοκωμωδία που παίζεται στην πλανητική σκηνή, μπορεί να οδηγήσει: • Είτε στην αναθέρμανση του ενδιαφέροντος για την δημοκρατία (με το πολιτικό και κοινωνικό της περιεχόμενο), και σε ένα νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο, • Είτε στην «κινεζοποίηση» της παγκόσμιας κοινωνίας

διαβάστε περισσότερα »

Όσιος Στυλιανός ο Παφλαγόνας ~ Ο προστάτης των παιδικών.

 

Τύπος εορτής:	Σταθερή. Εορτάζει στις 26 Νοεμβρίου εκάστου έτους.
Ιερά Λείψανα:	Η Κάρα του Αγίου βρίσκεται στη Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Δαμάστας Φθώτιδος, Λειμώνος Λέσβου, Δαδίου Φθιώτιδος και Κάτω Ξενιάς Αλμυρού Μαγνησίας.
Άγιοι που εορτάζουν: Οσιος Στυλιανος Ο Παφλαγονας

Ἀσκήσεως πέπτωκεν ὁ στερρὸς στῦλος. Στυλιανὸς γὰρ τὸν βίον καταστρέφει.

Βιογραφία Ο Όσιος Στυλιανός ήταν γιος πλουσίων γονέων (που μάλλον γεννήθηκε στην Παφλαγονία, χωρίς αυτό να είναι σίγουρο, διότι εκεί φυλασσόταν και ιερό λείψανο του), διδάχτηκε νωρίς απ' αυτούς να είναι εγκρατής και να θεωρεί το χρήμα μέσο για την ανακούφιση και περίθαλψη των φτωχών και των αρρώστων. Αφού έτσι ανατράφηκε, και οι γονείς του πέθαναν, διαμοίρασε όλη την κληρονομιά του και πήγε σαν ασκητής στην έρημο. Εκεί γνωρίστηκε με άλλους ασκητές, που ζούσε μαζί τους με αδελφική αγάπη, χριστιανική συγκατάβαση και επιείκεια. Δεν λύπησε ποτέ κανένα, μεγάλη του χαρά μάλιστα, ήταν να επαναφέρει τη γαλήνη στις ταραγμένες ψυχές. Η φήμη της θαυμαστής ασκητικής του ζωής έφθασε μέχρι τις πόλεις, και πολλοί έτρεχαν να τον βρουν για να ζητήσουν απ' αυτόν τις πνευματικές του οδηγίες. Ο όσιος Στυλιανός, παρά την ερημική ζωή του, έτρεφε στοργή και συμπάθεια προς τα παιδιά, που τόσο αγαπούσε και ο Κύριος. Αν, έλεγε, η ταπεινοφροσύνη αποτελεί θεμέλιο των αρετών, η παιδική ηλικία από τη φύση της είναι περισσότερο ενάρετη, απ' ότι οι μεγαλύτεροι των φιλοσόφων. Πολλές φορές οι γονείς έφεραν προς αυτόν τα παιδιά τους, και τότε η αγαλλίαση του οσίου ήταν πολύ μεγάλη. Ο Θεός βραβεύοντας το Ιερό αυτό αίσθημα του, προίκισε τον όσιο με το χάρισμα να θεραπεύει τα άρρωστα παιδιά και να καθίστα εύτεκνους άτεκνες γυναίκες. Ο Όσιος Στυλιανός κοιμήθηκε πλήρης ήμερων αλλά και αρετών.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ἦχος γ’. Θείας πίστεως. Στήλη ἔμψυχος τῆς ἐγκρατείας, στῦλος ἄσειστος τῆς Ἐκκλησίας Στυλιανὲ ἀνεδείχθης μακάριε· ἀνατεθεὶς γὰρ Θεῷ ἐκ νεότητος κατοικητήριον ὤφθης τοῦ Πνεύματος. Πάτερ ὅσιε Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε δωρίσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος. Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Στήλη ἐμψυχος τῆς ἐγκρατείας, στῦλος ἄσειστος τῆς ἐκκλησίαςε, Στυλιανέ, ἀνεδείχθης, μακάριε. Τὸν γὰρ σὸν πλοῦτον σκορπίσας τοῖς πένησιν, ἐν οὐρανοῖς ἐκομίσω τὸν ἄφθαρτον, καὶ ἐγκρατείᾳ καὶ πόνοις, πανόλβιε, χάριν εἴληφας νηπίων προστάτης γενόμενος καὶ φύλαξ νεογνῶν ἀπροσμάχητος. www.saint.gr

διαβάστε περισσότερα »

Αγία Αικατερίνη

 

Τύπος εορτής:	Σταθερή. Εορτάζει στις 25 Νοεμβρίου εκάστου έτους.
Πολιούχος:	Κατερίνη, Σητεία Κρήτης
Ιερά Λείψανα:	Τα Ιερά Λείψανα της Αγίας βρίσκονται αδιάφθορα στην Ιερά Μονή Σινά. Δάκτυλος της Αγίας βρίσκεται στη Συλλογή των Ανακτόρων του Μπάκινγχαμ Λονδίνου. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας βρίσκονται στη Μονή Χιλανδαρίου Αγίου Όρους, στον ομώνυμο Ναό Ν. Λιοσίων Αττικής, στη Μονή Κύκκου Κύπρου και στη Λαύρα Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγια Αικατερινη (282 - 304)

Αἰκατερῖνα, καὶ σοφὴ καὶ παρθένος· Ἐκ δὲ ξίφους, καὶ Μάρτυς, ὦ καλὰ τρία! Εἰκάδι πέμπτῃ ἄορ κατέπεφνεν ῥήτορα Κούρην.

Βιογραφία Η Αγία Αικατερίνη καταγόταν από οικογένεια ευγενών της Αλεξάνδρειας, «θυγάτηρ βασιλίσκου τινός ονομαζομένου Kώνστου», και μαρτύρησε στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. (304 μ.Χ.) Ήταν ευφυέστατη και φιλομαθής. Ήδη σε ηλικία δέκα οκτώ χρονών κατείχε τις γνώσεις της ελληνικής, ρωμαικής και λατινικής φιλολογίας και φιλοσοφίας, δηλαδή γνώριζε τα έργα του Oμήρου, του λατίνου ποιητή Bιργίλιου, του Aσκληπιού, του Iπποκράτη και Γαληνού των ιατρών, του Aριστοτέλη και του Πλάτωνα, του Φιλιστίωνα και του Eυσέβιου των φιλοσόφων, του Iαννή και Iαμβρή των μεγάλων μάγων, του Διονυσίου και της Σιβύλλης και άλλων. Ήταν όμως και άρτια καταρτισμένη στα δόγματα της χριστιανικής πίστης. Όταν επί Μαξεντίου (υιός του Mαξιμιανού) διεξαγόταν διωγμός εναντίον των χριστιανών, η Αικατερίνη δε φοβήθηκε, αλλά με παρρησία διέδιδε πώς ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος Αληθινός Θεός. Για το λόγο αυτό συνελήφθη από τον έπαρχο της περιοχής, ο οποίος προσπάθησε με συζητήσεις να την πείσει να αρνηθεί την πίστη της. Όταν ο έπαρχος διαπίστωσε την ανωτερότητά των λόγων της Αικατερίνης, συγκάλεσε δημόσια συζήτηση με τους πιο άξιους ρήτορες της Αλεξάνδρειας, τους οποίους όμως η Αικατερίνη αποστόμωσε. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κάποιοι από τους συνομιλητές της Αικατερίνης πείσθηκαν για τους λόγους της και ασπάστηκαν την Χριστιανική Πίστη. Μπροστά σε αυτή την κατάληξη, ο έπαρχος διέταξε να τη βασανίσουν σκληρά με την ελπίδα πώς η αγία θα λύγιζε και θα αρνιόταν τον Χριστό. Όμως η Αικατερίνη έμεινε ακλόνητη στην πίστη της. Τελικά αποκεφαλίσθηκε, ύστερα από διαταγή του έπαρχου.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ'. Ἡ ἀμνάς σου Ἰησοῦ, κράζει μεγάλη τῇ φωνῇ. Σὲ Νυμφίε μου ποθῶ, καὶ σὲ ζητοῦσα ἀθλῶ, καὶ συσταυροῦμαι καὶ συνθάπτομαι τῷ βαπτισμῷ σου· καὶ πάσχω διὰ σέ, ὡς βασιλεύσω σὺν σοί, καὶ θνήσκω ὑπὲρ σοῦ, ἵνα καὶ ζήσω ἐν σοί· ἀλλ᾽ ὡς θυσίαν ἄμωμον προσδέχου τὴν μετὰ πόθου τυθεῖσάν σοι. Αὐτῆς πρεσβείαις, ὡς ἐλεήμων, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Ἕτερον Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Τὴν πανεύφημον νύμφην Χριστοῦ ὑμνήσωμεν, Αἰκατερίναν τὴν θείαν καὶ πολιοῦχον Σινᾶ, τὴν βοήθειαν ἡμῶν καὶ ἀντίληψιν· ὅτι ἐφίμωσε λαμπρῶς, τοὺς κομψοὺς τῶν ἀσεβῶν, τοῦ Πνεύματος τῇ δυνάμει, καὶ νῦν ὡς Μάρτυς στεφθεῖσα, αἰτεῖται πᾶσι τὸ μέγα ἔλεος. Κοντάκιον Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον. Τὴν σοφίαν ἄνωθεν, κομισαμένη τοῦ λόγου, τῶν ῥητόρων ἤλεγξας, τὰς φληναφίας εὐτόνως· κάλλεσι, τῆς παρθενίας ὡραϊσμένη, αἵμασι, τῆς μαρτυρίας πεποικιλμένη· διὰ τοῦτό σε ὡς νύμφην, Αἰκατερίνα Χριστὸς προσήκατο. Ἕτερον Κοντάκιον Ἦχος β'. Τὰ ἄνω ζητῶν. Χορείαν σεπτήν, ἐνθέως φιλομάρτυρες, ἐγείρατε νῦν, γεραίροντες τὴν πάνσοφον, Αἰκατερίναν· αὕτη γάρ, ἐν σταδίῳ τὸν Χριστὸν ἐκήρυξε, καὶ τὸν ὄφιν ἐπάτησε, ῥητόρων τὴν γνῶσιν καταπτύσασα. Κάθισμα Ἦχος α'. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ. Μολοῦσα εὐθαρσῶς, πρὸς ἀγῶνας τρισμάκαρ, ἀνδρείως τὸν Χριστόν, ὡμολόγησας Μάρτυς, καὶ τύραννον ἤλεγξας, δυσσεβῆ καὶ παράφρονα, καὶ κατῄσχυνας, ῥητορευόντων τὰ στίφη, καὶ ἀνέδραμες, εἰς οὐρανίους σκηνώσεις· διὸ σε δοξάζομεν. Ἕτερον Κάθισμα Ἦχος δ'. Κατεπλάγη Ἰωσὴφ. Ἡ παρθένος καὶ σεμνή, Αἰκατερῖνα ἡ σοφή, τῇ δυνάμει τοῦ Χριστοῦ, ἐπιρρωσθεῖσα ἀληθῶς, ἀγαλλομένη εἰσέρχεται ἐν σταδίῳ, καὶ τύραννον ὠμόν, καταβαλοῦσα στερρῶς, καὶ πᾶσαν τὴν πληθύν, τῶν δυσσεβούντων ἐχθρῶν, μετ' εὐφροσύνης ἔψαλλεν, ἀκαταπαύστως μεγάλῃ φωνῇ· Χριστέ μου δόξα, Σωτὴρ καὶ ῥύστα, σὺ οὖν δέξαι τὸ πνεῦμά μου. Ἕτερον Κάθισμα Ἦχος πλ. δ'. Τὸ προσταχθὲν μυστικῶς. Ἀλεξανδρέων ἡ λαμπρὰ καὶ θεία πόλις, ἐπὶ τῇ μνήμῃ σου σεμνὴ πανηγυρίζει, καὶ γεραίρει τοὺς ἄθλους σου Αἰκατερῖνα οὓς ἔτλης γενναιοφρόνως ὑπὲρ Χριστοῦ· καὶ μέγα βρενθυομένη σοι ἐκβοᾷ· Ὦ Παρθένε πολύαθλε, εἰς οὐρανίους σκηνάς, συνοῦσα νῦν τῷ Κτίστῃ σου, χαῖρε Μάρτυς πανθαύμαστε. Ἕτερον Κάθισμα Ἦχος πλ. δ'. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον. Τὴν σοφίαν τὴν ὄντως ἐξ Οὐρανοῦ, διὰ στόματος Μάρτυς τοῦ Μιχαήλ, λαβοῦσα πανεύφημε, καὶ ἐν ἄθλοις ἀήττητε, τῇ μὲν σοφίᾳ τῇ ἔξω, τοὺς Ῥήτορας ἔπτηξας, τῇ δὲ σοφίᾳ τῇ θείᾳ, τὴν πλάνην ἐμείωσας· ὅθεν καθορῶν σου, τὸν ἀγῶνα ὁ Κτίστης, παρέστη ἐνισχύων σε. Δεῦρο λέγων ἀνάβηθι· οἱ θησαυροὶ γὰρ σε μένουσι· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου. Ὁ Οἶκος Τὴν ἐκ Θεοῦ σοφίαν λαβοῦσα παιδόθεν ἡ Μάρτυς, καὶ τὴν ἔξω καλῶς σοφίαν πᾶσαν μεμάθηκε, γνοῦσα δὲ ἐκ ταύτης τὴν τῶν στοιχείων κίνησίν τε καὶ ποίησιν κατὰ λόγον, καὶ τὸν αὐτὰ ἐξ ἀρχῆς διὰ λόγου ποιήσαντα, αὐτῷ τὴν εὐχαριστίαν ἐν νυκτὶ καὶ ἡμέρᾳ προσέφερε· τὰ δὲ εἴδωλα καθεῖλε, καὶ τοὺς ταῦτα ἀφρόνως λατρεύοντας, Ῥητόρων τὴν γνῶσιν καταπτύσασα. Μεγαλυνάριον Νύμφη τοῦ Σωτῆρος πανευκλεής, αἴγλῃ παρθενίας,καὶ σοφίας τῇ καλλονῇ, καὶ μαρτύρων ἄθλοις, λαμπρῶς πεποικιλμένη,Αἰκατερίνα ὤφθης ὡς καλλιπάρθενος. /www.saint.gr

διαβάστε περισσότερα »